weblog:
A website that displays in chronological order the postings by one or more individuals and usually has links to comments on postings.
Raytje
De verzamelde werken – Volume II
De gebruikelijke verzameling van belangrijke informatie, wetenswaardigheden, laatste nieuwtjes, eerste geruchten, roddel, achterklap, onzin en klets.
Toys for boys
Op weg van Wharton State Forest naar het zuiden komen we langs Dover. Hier ligt een grote luchtmachtbasis, van waar de Amerikanen hun luchttransporten naar oa het Midden Oosten beginnen. Dat betekent grote transporttoestellen.We bezoeken hier het Air Mobility Command museum, waar de hele geschiedenis uit de doeken wordt gedaan en een hoop vliegtuigen geparkeerd staan.
Het museum wordt gerund door een paar oudgediende met kennis van zaken. En soms (zoals ook vandaag) die maar niet van ophouden weten. En toen ie begreep dat we uit Nederland kwamen kwam er natuurlijk meteen een anekdote over het ‘Sjoesterburg Airfield’ (voormalige luchtmachtbasis Soesterberg). Maar eerlijk is eerlijk, hij wsit er erg veel van en kon boeiend vertellen.
En ondertussen kwamen de enorme C5 Galaxies over vliegen, ze waren tocuh-and-go’s aan het oefenen. Erg indrukwekkend.
Die avond logeren we in het Pocomoke State Park (het heet dus echt zo, evenals het Pocahontas State Park, dat niet veel verder ligt). Hier zijn we vrijwel alleen. Een hele wijk van de camping helemaal voor ons zelf. We hebben het wel eens anders meegemaakt.
De dag erna rijden we naar Norfolk, via een vreemde brug-tunnel.
In Norfolk bezoeken we Nauticus, een museum helemaal ingericht rondom de USS Wisconsin, een kruiser die nog in de tweede wereld oorlog heeft gediend, en als laatste de eerste Golf oorlog ‘opende’ door ‘s nachts een serie kruisraketten af te vuren.
Het schip is nu uit dienst en ligt als museum in de haven van Norfolk. Erg grote kanonnen…
‘s Avonds arriveren we na een uitputtende file-rit van 3 uur op de KoA camping. Hier blijven we twee dagen. Er is een zwembad, er is internet, dus dan weet je het wel
=”0″ alt=”IMG_5819″ src=”http://raytje.dyndns.pro/wordpress/wp-content/uploads/2013/07/IMG_5819_thumb.jpg” width=”164″ height=”111″ />
Philly
(Inmiddels al een ouder verslagje, we zijn al weer bij Norfolk)
Onze camping ligt redelijk dicht bij Philadelphia, en zou zonde zijn om deze stad niet even te gaan bekijken. Philly is voor Amerikanen belangrijk omdat een groot deel van de geschiedenis van de ‘oprichting’ van de verenigde staten zich hier afspeelde. En dus stikt het erg van de musea: independence hall, indepedence bell etc.
Eerlijk gezegd intereseert de geschiedenis ons niet zo heel veel en laten we de musea dan ook links liggen. We parkeren de auto op een typische Amerikaans stadsparkeerplaats: hebben ze een blok ruimte over, dan maken ze er meteen een parkeerplaatsje van. Via de app ‘best-parking’ vond ik een redelijk geprijsde parkeerplaats. Daarna te voet de stad doorkruisen. Veel drinken, want het is erg warm, 30+.
We belanden op een Italiaanse markt met live muziek (niet over de kwaliteit oordelen 🙂 ), bekijken een Indische bruiloft (geen idee wat dat met Philadelphia te maken heeft), lopen door chinatown, eten in een bar/restaurant (zie vorige post). Philadelphia heeft een verrassend groen centrum en het is duidelijk te zien dat het een oud stadscentrum heeft. Op verschillende plaatsen hangt naast de deur een schild van historic committee, een soort monumentenlijst zeg maar.
Wat opvalt is dat het voor een zaterdag helemaal niet druk is in de stad. In Nederland lijkt het op zaterdag altijd met-de-benen-buiten. Hier dus niets. De snelweg er naar toe is niet druk, de parkeerplaats is de hele dag niet vol geweest, het restaurant is niet druk en ook de straat lijken redelijk leeg. Ik heb er geen problemen mee, integendeel. Maar ik had het drukker verwacht,
(Een tandarts en naamgenoot in Chinatown, zijn achternaam heeft ie niet echt mee…)
Muffin onderweg
We zijn onderweg naar de volgende camping, en komen daarbij langs een luchtmacht museum. Daar willen we ook even gaan kijken. Onderweg even een muffin eten
Bij McDonald natuurlijl, daar kan Manous meteen even met Rob whatsapperen
Lunch in Philly
Vandaag bezoeken we Philadelpia. En natuurlijk krijg je dan honger. We eten in the National Mechanics.
De supermarkt
Bewust neemt Manous haar foto toestel mee, de eerste keer als we in de supermarkt komen. Omdat we weten dat we onze ogen uitkijken, ondanks dat we het allemaal al een keer eerder hebben gezien.
New Jersey
We zijn natuurlijk vroeg wakker, de Nederlandse tijd zit nog in onze kop. Zodra het kan stoppen we een toast met jam in ons lijf, en om 7 uur ‘s morgens staan we bij de PathMark, een grote supermarkt. We hebben een hoop in te slaan, en gewapend met een boodschappenlijst laden we onze kar vol. Manous maakt foto’s van al het (voor haar) vreemde, zie ook een ander artikeltje.
Daarna: Denny’s!!! Het is eigenlijk een traditie: als we in Amerika zijn aangekomen, beginnen we die met een stevig ontbijt bij Denny’s. Niet dat dat nou zo’n geweldige kwaliteit eten is, maar het is lekker en vult goed. Veul ei met spek. Pannenkoek en zo. Het gaat er in ieder geval goed in.
Vanaf East Brunswick rijden we langs de kust van New Jersey naar het zuiden. We zijn het al weer bijna vergeten, maar een jaar geleden kwam hier een orkaan aan land. Een hoop huizen zijn verwoest of ontzet en dat is nog steeds te zien. In Seaside Heights is zelfs een heel pretpark dat op een pier in het water stond ingestort, inclusief alle attracties. Men is nu druk bezig alles weer op te bouwen, maar nog lang niet alles is weer als vanouds.
Daarna rijden we door naar de camping. Deze ligt in een state park in een bos, aan een meertje. Gaande de middag is het wat gaan regenen, waar we natuurlijk niet op zaten te wachten De plek die ik gereserveerd had bleek niet helemaal droog te blijven, maar gelukkig konden we een andere plaats regelen. Toch zetten we Fabian in als watermanager, die functie was sinds 30 april toch al vacant.
En ‘s avonds blijkt ook nog eens dat we lekker veel muggen als gezelschap hebben.
De volgende ochtend begint met regen, en dus besluiten we maar naar Atlantic City te gaan. Dan kan het wel regenen, maar dan kunnen we in ieder geval ergens naar binnen. Na een ritje door het platteland komen we aan in dit gokparadijs, bekend van Donald Trump. Deze stad is zijn domein, alhoewel er ook andere casino’s zijn. En gezien de hoeveelheid gaan de zaken goed hier…
Een lange dag
De afgelopen dagen zag ik er toch wel tegen op. Lijstjes met dingen die we niet moesten vergeten. En om die lijstje weer niet te vergeten plakte ik ze op de deur waar we vaak langs komen.
Vandaag dan dus vroeg op: 6 uur Nederlandse tijd. Alles in de auto en dan op naar Dusseldorf. Om 12 uur vertrekt onze Airbus richting het westen. Lufthansa zorgt best goed voor zijn klanten, dus het komt ons aan niets te kort, eten, drinken en films. Na ruim 8 uur landen we op Newark, vlak bij New York. Tijdens het dalen zien we de skyline van New York al langs schuiven.
In Newark is het dampend warm, maar gelukkig overal airco’s. Hertz verhuurt ons een auto die meteen in de smaak valt bij de jeugd. Meneer en mevrouw hebben namelijk een electrisch schuifportier. Door middel van een druk op een knpopje, kunnen ze de deur op en dicht laten gaan. Kennelijk is dat het toppunt van luxe. Via onze Garmin rijd ik zonder problemen naar de Wal Mart. Een verschrikkelijke winkel, verschrikkelijk groot, verscrhikkelijk ongeorganiseerd, maar ze hebben ook verschrikkelijk veel. We kopen er onder andere een koelbox en hele winkelwagen vol met dagelijkse gebruiksartikelen: afwasteiltje, afwasborstel, shampoo, gasflesjes om op te koken, schuursponsjes, wc papier en keukenrol, wasknijpers. Oh ja, en ook een frisbee.
Dan door naar een winkelcentrum. Daar smeert men ons een SIM kaartje aan waarmee we ook kunnen internetten. Handig voor het boeken van campings. Het werkt niet helemaal zoals ik bedacht had: de snelheid laat te wensen over. Maar goed, het werkt. Het is inmiddels zo rond 6 uur USA tijd, en we zijn moe en hebben honger. Een lokaal restaurant helpt ons van de honger en ook wat dollars af.
Manous is blij: een gelukzalige glimlach op haar gezicht als ze via het lokale wifi netwerk van het winkelcentrum contact krijgt met Rob en haar vriendinnen.
Het laatste stukje naar het hotel (alleen voor de eerste nacht) leggen we in de regen af. Ho eens effe! Dat hebben we niet afgesproken… Dat moeten we niet vaker hebben. Eenmaal in het hotel, doen de douche en het zachte bed wonderen: terwijl ik dit type kijk ik uit op Lizet die al ver in dromenland is.
Geen strandweer
Ik zal trouwens even de ’buitenkant’ van ons apartement laten zien:
Het is de onderste verdieping van het huis. Normaal woont er oudere man en vrouw, die wonen nu volgens in een verbouwde garage, naast ons apartement. Door het hek ga je naar binnen en kun je naar ons overdekte terras lopen.
Ik had al geschreven dat de wind, de Bora, aanwakkerde. We hadden gezien dat er hier boven op de bergrug windmolens stonden, en een paar dagen geleden zijn we er even naar toe gereden. Best angstaanjagend, als je onder zo’n ding staat en je ziet (en hoort!) de bladen langszwiepen…
Op de terugweg weer een mooi uitzicht op het haventje van Senj.
De ochtend erna waaide het nog steeds erg hard, maar scheen ook de zon. Een mooie gelegenheid om foto’s te maken.
Later op de dag trok de lucht toch weer dicht. En dan blijkt al snel dat er niet veel opties zijn. We besluiten ’s middags om een stukje naar het zuiden te rijden, daar zijn we nog niet geweest. In Jablanac vertrekt een pontje naar het eiland Rab. Vanaf de berg kunnen we op het eiland een enorme file voor het pontje zien staan wachten. Daarom maar niet naar Rab, maar kijken we even in het kleine plaatsje Jablanac rond. Vanwege de wind eten we in de auto. De wind zorgt ervoor dat alle broodkruimels terug de auto in waaien, dus heb ik nog wat te doen als we weer thuis zijn.
De dag erna gaan we naar Rijeka, een ’grote’ stad in de buurt. Op de heenweg zijn we er doorheen gekomen, en toen was het file rijden. Op de terugweg moeten we er weer doorheen. Om de file te omzeilen, proberen we een alternatief: van Senj naar de snelweg naar Zagreb, en dan halverwege de snelweg naar Rijeka. De afstand is bijna twee keer zo groot, maar we verwachten het sneller te kunnen rijden. En inderdaad doen we er iets korter over.
Overigens is de snelweg inclusief tunnels net nieuw en wordt er niet veel gebruik van gemaakt. Onderweg zien we maar weinig dorpjes, niet veel bewoning hier.
Rijeka is een Italiaans aandoende stad, maar een die niet echt op toerisme is ingespeeld. De boulevard langs de haven is mooi om te zien, evenals de brede winkelstraat erachter. Maar voor de rest is het een arme stad, met veel achterstallig onderhoud. Voor Manous is Rijeka echter een belangrijke dag tijdens deze vakantie. Er is namelijk een shopping center: Tower Centar. Een vijf verdiepingen tellend gebouw met meer als honderd winkels. Duidelijk alleen voor de vrouw. Ja, ze hebben een Expert, met een computer afdelinkje. En ja, ze hebben een boekwinkel, met alleen boekenin het Kroatische, een volkomen onbegrijpelijke taal. Dus waren Fabian en ik al snel de wachtruimte van de bioscoop ingevlucht, want daar konden we trailers van Engelse films bekijken
Op de terugweg nemen we de ’normale’ weg naar Senj. Halverwege is deze geblokkeerd: een flinke file en politie die vertelt dat er verder op brand is. Op mijn vraag ’en wat nu?’ komt het antwoord: ’you can turn here en wait somewhere…’ We besluiten naar de snelweg terug te rijden en op die manier weer naar Senj te rijden. We eten ergens onderweg en komen net na zonsondergang weer thuis.
Naar boven
Het is de laatste twee dagen warmer en warmer geworden. En we hebben dan wel een heerlijk overdekt terras, ook daar is het moeilijk om koel te blijven. De Bora wind heeft al twee dagen niet meer van zich laten horen, dus er is geen enkele afkoeling, behalve dan de zee. Maar daar ga je ook niet de hele dag in zwemmen, tenminste ik niet.
Je wordt al snel gedwongen net zo te gaan leven zoals de Kroaten doen: ’s middags, op het heetst van de dag, naar binnen om te eten, en pas tegen een uur of 4 weer naar buiten. Je leeft dan ’s avonds langer door. En hebt tijd om de mooie zonsondergang te bekijken.
Gelukkig is er voor overdag ook een alternatief: hier niet ver vandaan is het Nationalni park Sjeverni Velebit, een Nationaal Park dus. Een paar dagen geleden waren we in het bezoekerscentrum in Krasno Polje (precies, van die ’pleasant walk’), en vandaag gaan we dat park eens bekijken. Alhoewel het naast de kust ligt, is de hoogste berg er meer als 1600 meter hoog. Daar is het dus ook koeler….
Een lange weg slingert zich gestaag door de bossen omhoog, Mteen kan de airco uit en de ramen open, want het ruikt ook nog eens lekker hier. Boven aangekomen een ruime parkeerplaats met maar een stuk of tien auto’s. En het is nog wel hoogseizoen…
We lopen een rondje door de botanische tuin, die hier is aangelegd, en eten in een sheltertje. Dan helemaal naar de top van de berg, de Vučjak, op 1644 meter. Een superuitzicht hebben we hier. Alle eilanden voor de kust zijn hier van boven te bekijken, en alhoewel het heiig is, kunnen we Istrie zien liggen.
Ik maak een 360 graden panorama foto, moet die thuis nog wel aan elkaar stitchen. En natuurlijk de foto’s liggend op de rotsen.
We drinken wat in de mountain hut, waar ook een meteorologisch meetstation is gevestigd. De beheerder kent alleen kroatisch, dus in vloeiend Kroaats krijg ik het voor elkaar om 2 cola en 2 appelsap te bestellen.
De weg terug rijd ik bewust langzaam, nog even de terugkeer in de warmte uitstellen…
’s Avonds lopen we nog even naar het haventje, en probeer ik een lange belichtingstijd foto te maken. Resultaat: het water in het haventje lijkt dichtgevroren, en lange strepen van de lichten van de auto’s lie langs rijden.
Deze morgen worden we wakker van de harde Bora wind die deze nacht aangewakkerd is. De temperatuur is al 5 graden gezakt.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.