weblog:
A website that displays in chronological order the postings by one or more individuals and usually has links to comments on postings.
Raytje
De verzamelde werken – Volume II
De gebruikelijke verzameling van belangrijke informatie, wetenswaardigheden, laatste nieuwtjes, eerste geruchten, roddel, achterklap, onzin en klets.
Barge
De barge is onderweg! Het is gelukt! Hoera! Een wonder!
(Even voor de onwetende: barge is het engelse woord voor ponton. Wij testen de meeste schepenliften met een ponton die we vol met water gieten. Zo wordt ie zwaar genoeg om te kijken of de lift doet wat ie moet doen: tillen. Dat heet dan de ’loadtest’)
De trouwe lezer weet dat ik in november naar India ging om de loadtest uit te voeren. Maar de barge kwam maar niet en ik ging eigenlijk onverrichter zake terug (heb wel wat software bij gewerkt).
Bij dit bezoek is er een nieuwe poging, maar toen ik vertrok, was het nog niet duidelijk of en wanneer de barge er zou zijn. De hele week was het "waarschijnlijk vertrekt ie morgen", en dat werd dan telkens weer afgeblazen door een stempeltje hier, of een formuliertje daar. He, this is India, man!
Maar nu hebben we te horen gekregen dat alle toestemmingen zijn verleend, alle stempels in de juiste vakjes zijn gezet en waarschijnlijk voor de Indische overheid het belangrijkste: er is betaald. Dus mag ie vannacht vertrekken.
Zeggen ze.
Ondertussen zijn wij druk bezig alle ondersteuningen (’trestles’) voor de barge op het platform te zetten. Nou ja "wij", dat laten we doen, he?
Op die trestles komt de barge te staan, dan pompen we hem vol, totdat ie lekker zwaar is, en kijken we of een lier dat kan tillen. Dat doen we dan met elke lier. Als alle lieren zo getest zijn, dan hebben we de loadtest gehaald en is er reden tot feest. Meestal betaalt het bedrijf dan een dineetje. Hopen we tenminste 🙂
En Ãk moet mijn VCA halen?
Ik moet er dit jaar aan geloven, ik moet een cursus VCA doen. Waar het voor staat weet ik niet, maar het is een veiligheidscursus. Sommige bedrijven, zoals Hoogovens laten je niet eens toe als je je VCA niet hebt gehaald. Mooi! denk ik dan, dan hoef ik daar in ieder geval niet naar toe. Maar ik moet er even goed aan geloven.
En dan kom je in India, en zie je recht voor je neus het volgende:
Die ladder staat op een bordes van ca 70 cm breed, zonder reling of rand, op een hoogte van een meter of 5. Kijk eens goed naar de ’ladder’. Die bestaat uit twee kabelladdertjes, en zijn aan elkaar gemaakt met wat ijzerdraad, waar wij een plant mee vastknopen aan een schutting. En hij staat op zijn blote voeten. Ze moesten trouwens vrolijk lachen toen ik zei "dangerous". Waarschijnlijk omdat ze geen Engels verstaan…
Goed, nog een paar:
Een verlengsnoer met verdeeldoos. Dat gaat op zich nog wel. maar bekijk de ’stekker’ eens. Dit ligt gewoon buiten, op het beton. Het beton waar over een paar maanden de moesson begint en deze plank er dan ook nog gewoon gebruikt wordt.
Op een werf is de kabel natuurlijk altijd te kort. Dan is het het makkelijkste als je die gewoon aan elkaar kunt knopen. Wat nou stekkers en controstekkers? Zo werkt het ook. En in de moesson heb je nog leuk vuurwerk ook!
En dan moet ik mijn VCA gaan halen?
Waarom?
Housewarming party
Frits heeft in zijn werk natuurlijk een hoop contact met de werf waar onze lift en transfersystem staan. De werf heeft een man aangewezen als contactpersoon met ons, Adrian. Adrian en Frits kunnen samen goed door een deur, ook al hebben ze ongeveer dezelfde lichaamsbouw 🙂
Hoe dan ook, Adrian heeft laatst een huis laten bouwen en gaf een housewarming party. Naast een hoop familie, vrienden en collega’s had hij ook ons uitgenodigd. Afgelopen zondagavond lieten we ons door een nachtblinde en bijziende taxi-chauffeur naar Adrian’s nieuwe huis brengen. Hij moest zelf ook nog even de weg vragen, maar uiteindelijk kwamen we op onze bestemming.
Adrian had grootst uitgepakt. Zijn huis staat bovenop een heuvel, en om zeker te zijn dat iedereen het goed kon zien (en vinden) had hij een paar flinke schijnwerpers op zijn huis gericht, gevoed door een aparte generator. Of dat laatst nu was vanwege de stroomafname of vanwege de kans op spanningsuitval weet ik niet….
We kregen een persoonlijke rondleiding en konden daardoor eens een blik werpen in een Indisch (t)huis. Wel iemand met geld, dat was wel duidelijk. Maar het was wel eens aardig om de inrichting te zien. Twee woonkamers, op de begane grond een voor bezoek, en op de eerste verdieping een voor de familie zelf. De slaapkamers hadden allemaal hun eigen badkamer, gerealiseerd als een inloopkast (waarom moet ik nu ineens denken aan die Heineken reclames – Men With Talent…). Voor zo’n kast van een huis, hadden ze dan weer een vrij kleine keuken.
De gebruikte materialen vond ik nogal kitscherig en het leek wel of elke kamer zijn eigen kleurenset had. Ook veel verschillende soort tegels, vooral veel met relief. Tegels die ook aan de wanden hingen. En gelukkig is niet alleen alles op de werf scheef gebouwd maar stronden ook hier de muren niet helemaal haaks…
De buitenkant van het huis was geheel in Portugese stijl, niet geheel onaardig…
Na de rondleiding was het tijd voor drinks en snacks, en na een uur ging er een buffet open. Best lekker eten, en leuk om te zien hoe Indiers dan te werk gaan. Vreemd genoeg kunnen ze nu wel ineens op elkaars beurt wachten, ze stonden netjes in de rij te wachten tot ze konden opscheppen.
Al met al was het leuk dit eens mee te maken.
Goa by night
Tegen de tijd dat we ’s avonds in het hotel aankomen is het meestal al donker. Gisterenavond waren we wat vroeger: Frits en Maarten hadden een belangrijke tenniswedstrijd met de managing director en de sportinstructeur/animator. Het had iets te maken met het omlaagkletsen van de kamerprijs voor missesfrits, die komende woensdag arriveert.
Mooi lucht, als het hier donker wordt. De 3e foto is het uitzicht uit mijn raam.
Hierboven werd net het buffet voor Valentijnsdag "opgebouwd" in de tuin.
Tenslotte nog wat actiefoto’s.
Waar zitten we?
Klik eens even op de volgende link, daar kun je precies zien, waar het zoal te doen is, gedurende de tijd dat ik hier ben. Have fun!
Bezoekje aan de bazaar
Gisteren moest Maarten voor een cadeautje naar de bazaar in downtown Vasco. Zie het maar als een permanente markt. De kraampjes zijn hier piepkleine winkeltjes, waar in de meeste gevallen geen licht is. Smalle gangetjes die schijnbaar willekeurig tussen de winkeltjes kronkelen. De koopwaar tot aan het dak toe opgehangen, of over het gangpad heen. Daarboven nog net een streep daglicht tussen een twee daken door.
Kruiden, schoenen, tassen, horloges, telefoontjes, die typische dingen die je "hier" wel vaker, tenminste in Dubai wel. Winkels waar ze alleen maar plastic bakjes in alle soorten en maten hebben, winkels waar de schoenverkoper tussen zijn schoenen zit. Helaas in het donker niet echt te fotograferen, alleen de winkels aan de buitenkant.
Oh ja, deel 2
Maarten en ik zaten net te eten in de Pentagon, een restaurant hier om de hoek. In die tent hebben ze elke dag van de week een ander bandje. Meestal spelen die nummers uit Frits zijn jeugd. (neeeeeej, ik zeg niks). En meestal begint Frits na een tijdje wel even mee te zingen. Oh ja moment 8
Ik heb begrepen dat missesfrits ook hierheen komt, misschien willen ze samen wel een duetje zingen.
Kapot
Op een of andere manier lijkt het traditie te zijn: er is net iets kapot gegaan als ik op een site kom. Ook nu is dat niet anders. Een aantal naderingsschakelaars zijn defect, en hebben we al uitgewisseld.
Wel nieuw dit keer is dat ik iets kapot heb gemaakt. Ik wilde de end-locking bewegen, en normaal zouden die moeten stoppen met een eindschakelaar. Dat deed ie dit keer niet: zonder dat ik het in de gaten had, bewoog de end-locking door. Het resulaat: een verpletterde eindschakelaar en een verbogen steuntje. Onderzoek leerde dat het ding onder water heeft gestaan, en daar kan het over het algemeen toch allemaal wat minder goed tegen. Na wisselen van de eindschakelaar werkte alles weer zoals het hoorde, en kon ik beginnen aan het testen van de locking procedure.
Vandaag heeft Maarten een Hydra (een Indisch mobiel kraantje) over het platform laten rijden. Een testje voor binnenkort, als de trestles op het platform geplaatst moeten worden.
/wordpress/wp-content/uploads/2011/02/hydra.wmvOp het fimpje zie je een aantal van de door ons ingehuurd mensen, aangestuurd door Anthony-da-ken-toh-nie, de voorman van het stelletje. En natuurlijk Maarten.
Tegen een uur of half vijf hadden we het wel gehad (ok, ik geef het toe, ik word ook een dagje ouder. Ik heb mijn eerste ouwe-lullen dagen al gehad ). Het is bovendien weekend, en de zwembad lonkte. En dat wilde ik jullie niet onthouden. Al met al was het een best zware dag, zaterdag, de temperatuur zat er al goed in en we hebben hard moeten werken. En op moeten passen dat we niet verbrandden. Nee, ik mag wel stellen dat het niet meeviel vandaag. Maar dat je zelf ook wel zien hieronder…
Maak ook even kennis met Sujit, de barman van de “sunken bar”, altijd in voor een partijtje slappe klets. Al aardig wat collega’s hebben hier aan de bar gedreven.
Oh ja!
Oh ja, zo voelde het als de wekker om 5:25 gaat. Je als een zombie uit bed rolt en weet dat je snel wakker MOET worden, omdat de taxi om 6:00 voor de deur staat.
Een snelle kop thee en een boterham. En we hebben zelfs nog tijd om even in de krant te kijken. De taxi is er ruim op tijd en na het verplichte gesprekje met de chauffeur ("…en zo te zien ga je wel een eindje weg…" hengelend naar mijn bestemming) zet hij me veel te vroeg op het station in Den Bosch af.
Ik koop een eerste klas kaartje naar Schiphol en bega daarmee mijn 3e zonde tegen het companybeleid:
1. ik heb een duurder hotel in Mumbai geboekt, omdat het van bedrijfswege geboekte hotel echt niet kan. Het is – naar eigen zeggen – een 4 sterren hotel met een 2 sterren prijs. Waarschijnlijk is het in werkelijkheid net andersom. Maarten is er geweest en naar het schijnt is het nog erger als Paddo Palace.
2. ik laat me met de taxi niet haar het dichtst bijzijnde station brengen, maar bespaar mezelf wat overstap ellende door vanaf Den Bosch te treinen.
3. ik reis dus eerste klas naar Schiphol, vanwege de ruimte voor mijn toch wel lompe en onhandig grote tas.
Van Maarten krijg ik een sms met de vraag of ik de groeten kan doen aan de broertjes Bukken en Kuchen. Dit vraagt even om wat uitleg. De vorige keer vlogen Maarten en ik samen naar Goa en werd het paspoort van Maarten uitgebreid gecontroleerd door twee douanemensen. Uit de gebaartjes en de uitspraken van het tweetal bleek dat ze allebei homo waren. Niks op tegen, maar sindsdien geeft het gebeuren aanleiding om op de afdeling even een stukje na te spelen. "Maaaarten, nee hoowwww, ik zie het al, het visum is keueueurig in orde. Een fijne reis!"
Op Schiphol is het altijd een gezellige bende, en dat is nu niet anders. Ik check mezelf in en bezorg me een andere stoel. De computer vond dat ik op 32D moest zitten. Dit is een stoel die in een rij van 4 zit, een van de middenstoelen. Daar hou ik niet zo van, ik zit graag aan het gangpad (nee, voor zover ik weet ben ik vroeg nooit opgesloten geweest, maar ik heb dan het idee dat ik net wat meer ruimte heb.) De enige stoel is 42G, heeeelemaal achterin het vliegtuig. Mmmmm, dit is niet handig, vlak bij het keukentje. En als laatste bij de uitdelen van eten en drinken. Ik neem hem toch maar, die ruimte vind ik belangrijker. Bij de gate volgt oh ja moment 2:
Oh ja, dat doen Indiers als ze in de rij horen te gaan staan. In dit geval voor de gate controle. Normaal wacht je je beurt af. Indiers vinden dat zoooo 2009, het gaat veel sneller als je voorkruipt. En ze doen er allemaal aan mee. Ik had natuurlijk kunnen zeggen dat ze achteraan in de rij moeten gaan staan (en dat heb ik ook wel eens gezegd, met een ik-jou-niet-begrijpen gezicht als gevolg), maar dit keer onderga ik het gelaten.
Dan belt Maarten nog even. Vast om te vragen of ik Bukken en Kuchen nog heb gezien. Niet dus, maar ik heb nog geen twee seconde neergelegd, of ik zie één van de twee lopen. Snel pak ik mijn telefoon om een foto te maken, maar hij is alweer verdwenen. Jammer, hadden we weer wat lol om kunnen hebben.
Met een half uur vertraging vertrekt het vliegtuig. En daarmee breekt ook het ritueel in het vliegtuig aan. Eerst een drankje met een zakje nootjes. Wijsgeworden door twee eerdere India vluchten waar de passagiers achterin als laatste eten krijgen, en de overgebleven veggie-schotel kregen, vraag ik een stewardess – oh nee, flight attendant heet dat tegenwoordig! – of ik toch een non-vegetarian meal kan krijgen. Ze zegt te kijken wat ze kan doen.
Na een tijdje komt ze samenzweerderig naast me staan en vraagt of ik chicken of lamb wil. Wauw! Nou, doe dan maar de lamb. Ze zegt op bijna fluistertoon dat ze dan dadelijk aan me gaat vragen of ik een special meal had besteld en dat ik dan ja moet zeggen. Ik knik. Ze gaat recht staan en vraagt hardop "Did you order a special meal?". Ik zeg "Yes!", waarna ze weg loopt. Nog voordat de rest te eten krijgt komt ze me het gevraagde brengen en krijg ik er ook nog een flinke glas rode wijn bij. Cindy, thanks! Hoezo slechte service bij Delta? Heb ik nog niet veel van gemerkt. Ja, op de binnenlandse vluchten in Amerika, ja, dat klopt.
Even kijken waar we vliegen, ahhh bij DiyarBakir in Turkije. De geoefende lezer kan zien dat het al weer 18:19 is in India, terwijl 4-en-een-half uur vroeger in Nederland. Daar komen de immigration formulieren aan, even invullen. Misschien straks nog wat typen. 🙂
Landing en douane verlopen voorspoedig, en binnen no-time sta ik buiten de aankomsthal, op zoek naar het mannetje met het bordje van The Leela, het hotel waar ik overnacht. Mijn naam staat zelfs aangegeven, en even later wordt mijn koffer door een kruier naar een auto gebracht. Ik hobbel er achteraan. Oh ja moment 4: overal lopen honden te snuffelen in het afval, dat in ruime mate aanwezig is. Meteen maar oh ja moment 5, het chaotische verkeer. De auto waar ik in zit is een flinke bak, en de chauffeur dringt zich overal tussen waar hij maar kan. Vergezeld van de bekende vragen (oh ja moment 6!): is de stoel comfortabel, staat de airco goed, wil ik nog wat drinken, hoe was mijn vlucht etc.
Zoals gezegd, The Leela is een duurder hotel en op een of andere manier merk je dat aan de tijd die je moet wachten bij het inchecken. Hoe duurder het hotel, hoe langer je moet wachten bij inchecken. Het is half een ’s nachts, en ik zou toch wel mijn bed willen ontmoeten. Maar bij de receptie doen ze net alsof ik eerst moet ontspannen. Mijn paspoort wordt afgepakt en iemand brengt me naar de bar. Daar kan ik krijgen wat ik wil: drinks, food, whatever you like, sir! Nou, sir wil alleen zijn bed…. Ik wacht een kwartier met een glas water en meld me bij de receptie. Mijn kamer is gereed, hehe, eindelijk…
Een mooi staaltje Indische logica op het vliegveld van Mumbai, als ik de volgende dag voor de vlucht naar Goa incheck. Op de instapkaart staat dat ik bij gate 15 moet zijn. Bij gate 15 staan een hoop stoelen en ik zet me zo neer dat ik de borden in de gaten kan houden. Daar zie ik staan dat de vlucht naar Goa vertrekt vanaf gate 4. Ik loop naar een incheckmevrouw en vraag haar wat het nu is. Zij zegt gate 15, waar ik nu sta, want "het is veranderd". Ik ga weer zitten en wacht verder. Na een kwartier staat er dat de vlucht vertrekt van gate 2. Weer vraag ik het na, en nu een uitgebreid antwoord: "Ja, het vliegtuig staat wel bij gate 2, maar je kunt ook bij gate 15 instappen. Dan wordt je met een bus naar gate 2 gebracht." Zucht….
Tegen een uur of drie ben ik op site, en zweet er meteen op los. 33 graden…. en dat is dan oh ja moment 7.
Morgen maar weer eens gewoon aan het werk.
Oh ja We zijn hier uitgenodigd voor een housewarmingparty, de komende zondag. Ben benieuwd wat dat gaat worden….
Nog even wachten
Vandaag heb ik alvast weer kennisgemaakt met Incredible India. Mijn vertrek stond voor morgen gepland. Ik was er klaar voor:Â koffer vrijwel gepakt, alles voorbereid, e-ticket al in mijn bezit, en volgens Lizet ben ik met mijn hoofd al in India.
Bijna op laatste moment veranderde de plannen: ik ga niet morgen…. het leek beter nog twee dagen te wachten. Zoals het er nu naar uitziet 🙂 vertrek ik donderdag….
Inderdaad, Incredible India….
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.