weblog:
A website that displays in chronological order the postings by one or more individuals and usually has links to comments on postings.
Raytje
De verzamelde werken – Volume II
De gebruikelijke verzameling van belangrijke informatie, wetenswaardigheden, laatste nieuwtjes, eerste geruchten, roddel, achterklap, onzin en klets.
Knietje
Het is tegenwoordig op "onze leeftijd" (beetje beladen uitdrukkeling, maar Ok) gebruikelijk dat je flink aan sport doet. Ten eerste om de lichaamsaangroei tegen te gaan, maar ook om de conditie op peil te houden. Want er zijn op "onze leeftijd" echt nog wel taboes. Je wilt tenslotte nog niet gezien worden met een rollator (overigens, vroeger liep opa met een wandelstok, nu loopt oma met een rollator). Of wat te denken van een gehoor apparaat. Niet dat je dat kunt voorkomen door te sporten trouwens. Het taboe wat ik als laatste geslecht heb, zijn de vari-focus glazen in mijn bril. Goed, ik wijk af, geloof ik….
De conditie dus. Er moet gesport worden om de conditie op peil te houden. Zelf doe ik niet aan sport, maar aan bewegen. Ik beweeg op de tennisbaan (ik doe ook niet aan tennis, maar "we meppen"), en twee keer per week beweeg ik te voet naar mijn werk. De andere dagen beweeg ik dat stuk met de fiets.
Lizet, die doet wel aan sport. Of deed eigenlijk, want sinds een tijdje heeft ze last van haar knie. Vooral bij die ene schoolslag-beenslag, waar je met je onderbeen zo raar naar buiten draait. Dat vond het knietje van Lizet niet leuk. En dat liet ie steeds duidelijker merken. Andere mensen hebben een tennis-arm, Lizet heeft een schoolslag-knie.
Dus op een gegeven moment reisden we af naar de Viasana kliniek in Mill. In deze gestroomlijnde ziekenhuis-operatie werd snel en klantvriendelijk (echt hoor, daar kunnen die massale geneeskunde-fabrieken als het Jeroen Bosch
nog iets van leren!) vastgesteld wat er mis was, en dat opereren de enige optie was. Er werd een datum geprikt en vorige week zette ik Lizet af bij Viasana. Tijdens een korte snij- en frees-sessie werd er een ruw randje van de meniscus weggehaald.
Evil als we zijn hadden we de operatie in de laatste week van de schoolvakantie gepland, zodat M+F mooi in de verpleging werkzaam konden zijn. Dagelijks boodschappen en koken, dat was het "verzoek". Al kennen we Lizet langer als vandaag en was natuurlijk te verwachten dat ze na twee dagen zelf al weer een hoop zou doen.
Waar je vroeger twee weken voor in het ziekenhuis lag, zetten ze je nu na een uur of 4 weer buiten. Twee kleine gaatjes op je knie, en nog een tijdje rondhobbelen met een water-knie. Meer is het niet. En binnenkort kan ze weer zwemmen, hopelijk zonder de pijn.
Helletocht 2011
WP GPX Maps Error: File /volume1/web/wordpress/wordpress/wp-content/uploads/gpx/AUG-07-11-142453.gpx not found!In navolging van de Helletocht 2010 die we vorige jaar samen met Heidi en Patrick hebben gevaren, was het tijd voor de Helletcoht van dit jaar.
Dit keer in natuurgebied de Malpie, net onder Valkenswaard, een tocht van 7.5 km. Het weer speelde mee, en het was erg gezellig. Ook hond Jussi haalde zijn vaarbewijs. We hebben de dag afgesloten bij de Griek in Den Bosch. Daar was het net “Boulevard” en we hebben dan ook hard kunnen lachen om de kultuur would-bees
Goed, de route:
En de foto’s:
(Heidi en Patrick hier in training voor het Nederlands kampioenschap schoonkanoen, dat overigens bij de Olympische Spelen in Londen een demonstratiesport zal zijn).
Bericht van de 69ste breedtegraad
Afgelopen dagen ben ik voor mijn werk naar het hoge noorden geweest, op precies te zijn naar het plaatsje Kirkenes in Noorwegen. Boven de poolcirkel, dus inderdaad in de zomer gaat de zon niet onder en blijft het ’s nachts licht.
Laat ik maar eerlijk zijn, ik keek er erg naar uit. Van twee vakanties in Noorwegen weet ik dat het een erg mooi land is. En tijdens beide vakanties lokte dat noorden van Noorwegen. Hoeveel de afstand hemelsbreed is weet ik niet, maar van het zuiden naar het noorden van Noorwegen is over de weg al meer als 2500 km. Dus het noorden moest maar even wachten, en onze vakanties speelden zich in het zuiden af.
Begin dit jaar hoorde ik dat er een bezoekje aan Kirkenes aan zat te komen, omdat dat een schepenlift van ons staat. Eerst van Amsterdam naar Oslo, en daarna doorvliegen naar Kirkenes. Bij aankomst was het mooi zonnig weer. Missschien dat al hielp, maar na de eerste minuut in de taxi naar het hotel wist ik het al: hier wilde ik zeker nog eens komen, op vakantie wel te verstaan. Een glooiend landschap, maar wel ruig. Veel rots, veel meertjes, en veel bomen en struiken. Erg groen dus.
Wat ook opvalt: veel bewegwijzering is ook in het Russisch, de Russische grens ligt 5 km verderop.
We waren ’s avonds aangekomen, maar daar was door het licht niets van te merken. Mijn hotelkamer heeft uitzicht op zee, en precies op de plaats waar de zon niet onder gaat. Ik maak verschillende foto’s tot half een ’s nachts. Totaal geen gevoel van slaap of vermoeidheid. Dan doe ik toch maar de gordijnen dicht, ik moet toch wel slapen…
(Foto’s vanuit mijn hotelkamer gemaakt om 22:30, 23:30 en 00:30)
De volgende ochtend bezoeken we de scheepswerf en bekijken we de toestand van de lift. Dat hebben we eigenlijk snel gezien, er moet toch wel wat gebeuren. Tegen de middag staan we weer ’op straat’ en besluiten we in de lobby van ons hotel nog wat te werken, ze hebben er gratis internet en nog beter, gratis koffie en thee. De lobby kijkt uit over een buitenterras, dat windstil in de zon ligt.
Tegen het einde van de middag, nou vooruit, misschien was het iets eerder :-), zetten we ons in de zon, met een glas wijn. Ik heb het gevoel dat ik verbrand, maar het feit dat ik in een sms van het thuisfront lees dat het daar regent maakt veel goed. Zo houden we het wel uit tot een uur of 6. Dan proberen we de lokale zalm uit. Jammie!
Een taxi brengt ons die avond terug naar het vliegveld en we overnachten in Oslo. De volgende ochtend ben ik weer terug in Nederland.
Halfweg!
Manous is halfweg met de middelbare!
Meteen na het laatste proefwerk van dit jaar heeft ze gisteren een klasse-BBQ in de tuin gehouden. Na het noodweer van de dag ervoor, speelde het weer gelukkig mee.
"Welkom in mijn hotel"
Met deze woorden worden we door de eigenaar begroet in Hotel de Pauwenhof. Ons weekendje weg in Maastricht is begonnen. De persoonlijke benadering is best leuk als je zakenhotels gewend bent. Nadat we onze spullen op de kamer hebben gezet, lopen we het centrum in, en herinneren we ons gaande weg weer hoe het centrum in elkaar steekt. We zijn hier tien jaar geleden of misschien al langer ook al eens geweest. We eten bij Florian, een goed Italiaans restaurant. Geen pizza’s maar echt Italiaans eten. Lekkerrrr!
Zaterdagmorgen ontbijten we, weer met de persoonlijk service “En wilt u misschien een lekker gebakken eitje? Spek erbij?”. Ja doe maar… Na het ontbijt shoppen we er op los. Veel kijken, minder kopen. We slagen allebei wel, en moeten zelfs halverwege even terug naar het hotel om spullen weg te brengen. Onderweg nog even bij een kookwinkel gekeken.We blijven uitgebreid snuffelen in boekwinkel Selexyz, die in een kerk te vinden is. Mooi om te zien hoe men dat heeft opgelost.
Tegen een uur of 4 begint het toch wel erg donker te zien, er is regen in aantocht. We zoeken bij het VVV even naar een bioscoop en zoeken ons een film uit. Met een drankje zetten we ons in een stoel en zitten de regen uit (leuke film, hoor! “Source code”). Als de film is afgelopen zijn de winkels dicht en is het centrum redelijk uitgestorven. Langs een winkel waar de shirts in de aanbieding zijn (2 voor €150,=!) komen we uit bij een Grieks restaurant en werken ruim een liter wijn weg (foutje van de bediening, we kregen meer wijn dan goed voor ons is ). Wankelend bereiken we ons hotel.
De volgende ochtend nemen we de snelweg naar Luik. In onze herinnering van de vele kano-tripjes naar de Ardennen is Luik een smerige, armoedige, troosteloze stad. De zondagse markt langs de kade lokt veel mensen naar buiten en we kijken verbaasd naar de veel kraampjes. Met 4 kilo Roma tomaten en nog wat olijven keren we huiswaarts, waar de kinders aan het leren zijn. De proefwerkweek komt er aan, tenslotte.
Het was een leuk weekendje. Een prima hotel, kunnen we aanraden! De kamers aan de achterkant zijn heerlijk rustig, dat verwacht je niet, aan de rand van het centrum van een stad.
Voorspeelavond
Afgelopen donderdagavond was er weer een voorspeelavond van de muziekschool. De nadruk lag op samenspelen van verschillende instrumenten. Ook Manouschka speelde samen met een pianist. Er werd al wekenlang geoefend, en zowel Manouschka als Steef (de pianist) gaan met dit stuk hun C-diploma proberen te halen.
/wordpress/wp-content/uploads/2011/06/VoorspeelavondJuni2011.wmvTuin IV
Het heeft even geduurd, maar we zijn weer een stukje verder met de tuin. De afgelopen zomer hebben we een korvenmuur geplaatst en in het najaar is er een afdakje geplaatst. Nu werd het toch wel tijd voor de bestrating. Gaandeweg kwamen we op het idee om de poort ook maar eens te verplaatsen, zodat we het afdakje ook handig kunnen gebruiken. We hebben het een beetje in de zelfde stijl gehouden, de poortstijl is gemaakt van de zelfde degelijke kokerbalken.
Daarna kon de bestrating gelegd worden, dat gepaard ging met veel graafwerk. En dat voelde ik goed in mijn rug! Bestraten moet je over laten aan de professionals, dus keek ik toe
Het eindresultaat:
Roadtrip
Vandaag een rustdag. Na even wat lamballen aan het zwembad, en Freddy in zee, was het tijd voor een roadtrip. Hieronder een snel in elkaar geflansde videoclip 🙂
/wordpress/wp-content/uploads/2011/03/Roadtrip.wmv
Trots!
Papa is trots!
Een paar weken geleden heeft Manouschka meegedaan aan de eerste ronde van de Wiskunde Olympiade. Hierin heeft ze 18 punten gescoord, dit is zelfs boven de norm voor 6VWO klassen om door te mogen naar de tweede ronde.
De tweede ronde speelt zich af op een universiteit op 27 maart. Spannend dus.
Super goed gedaan!
Lekker wollig
In de meeste organisaties is het rond de jaarwisseling altijd een terugkerend fenomeen: de beoordeling. Een gesprekje met de leidinggevende waarin wordt gesproken over je prestaties in het afgelopen jaar. De waardering wordt uitgesproken, en als je er een potje van hebt gemaakt, krijg je op je donder. Natuurlijk wel verpakt in mooie woorden. Er wordt niet gesproken over "Je overlegt te weinig met je collega’s", maar "Er is ruimte voor ontwikkeling op het communicatieve vlak". De wereld van beoordeling, of eigenlijk die van personeelsafdelingen heeft zo zijn eigen jargon.
Meestal maakt de chef tijdens de beoordelinggesprekken ook zijn plannen met jou bekend. Hij geeft je de opdrachten voor het komende jaar. Ook hier weer dat jargon. Er wordt niet gesproken over dat er dagelijks, als je naar huis gaat, het bureau opgeruimd moet worden. Nee, dat heet "clean desk policy". Ook de plannen zelf hebben mooie namen: persoonlijke doelstellingen, persoonlijk werkplan etc.
Laatst kreeg ik een formulier te zien, met daarop het werkplan voor 2011. Hierin werd voor mij totaal nieuw taal gebruikt. Ik heb het in sommige gevallen een aantal keer moeten lezen, voordat ik het begreep. En sommige stukken begrijp ik nog steeds niet. Er worden termen gebruikt als "Kwaliteitdimensie", "Responsiviteit" en "Contactuele effectiviteit". Ik begreep niet wat er bedoeld werd, maar geen nood, de uitleg stond eronder:
Responsiviteit: Het adequaat (en vooral proactief) reageren op prikkels en signalen uit de omgeving om de gewenste resultaten te bereiken binnen de gewenste (reactie)tijd) door het tonen van de juiste initiatieven en flexibiliteit.
Aantoonbaar door: Uitvoering geven aan het eigen werkplan. Het adviesgericht reageren op vragen waarop het antwoord binnen de afgesproken termijn wordt afgegeven. Waarbij een duidelijk onderscheid wordt gelegd tussen het advies als waarborg vanuit een vakdiscipline en het leveren van een externe inspanning in de vorm van maatwerk.
Nou, deze begreep ik wel zo ongeveer, na een paar keer lezen overigens. Maar echt duidelijk is het niet. Je zou er in kunnen lezen dat de telefoon meteen opgenomen moet worden, en dat daarbij antwoord moet worden gegeven op vragen die gesteld worden. Liefst binnen een bepaalde tijd. Die laatste zin is erg cryptisch: …onderscheid leggen tussen advies als waarborg vanuit de vakdiscipline en… huh?
Goed, nog een dan, de "contactuele effectiviteit". Dit is het ontwikkelen en onderhouden van contacten met collega’s, klanten, vakgenoten en relaties teneinde de afgesproken resultaten te behalen.
Het resultaat hier zou moeten zijn: Open communicatie naar de klant waarbij de klant beseft dat er een onderscheid is tussen het waarborgen van de eigen vakdiscipline van de staf en de gevolgen van de "creatieve" oplossingen van het maatwerk. Jaja… het klinkt in ieder geval lekker wollig allemaal, maar het is me niet helemaal duidelijk wat hier nu bedoeld wordt. De competentie (ook al zo’n woord uit de personeelszaken-wereld) "contactuele effectivitieit" vraagt volgens mij om "het contact houden met iedereen die je voor je werk tegenkomt". En dat zou dan moeten blijken uit "gesprekken waarbij de klant doorheeft hij niet altijd zijn zin krijgt". Of zoiets.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.