Raytje

Communiceren

Vandaag een paar keer met onze Indische medemens te maken gehad:

Een van de kopkade grendels wilde niet intrekken. Na 10 maanden misschien niet zo heel gek, maar hoe dan ook, we kregen er geen beweging in. Anton, de vervanging/aanvulling van Frans, heeft de grendel pin actuator eruit laten halen door de Total Power jongens. Dit laatste gaat geheel volgens de gewoontes van het land: een man doet het werk, twee man zoeken telkens naar het gevraagde gereedschap en de laatste man doet alsof ie ook meehelpt.

Eenmaal op de kade, hebben ze de motor uit elkaar gehaald. Zodra de deksel eraf ging, stroomde er eerst wat roestbruin water uit het motor huis. Ah, daarom wilde hij niet draaien. Gelukkig konden we van wat reserve onderdelen een nieuwe actuator maken. Daarna werd het ding weer terug gemonteerd. Omdat er ook een eindschakelaar niet goed werkte moest deze even los gemaakt worden. Daar hadden we een waterpomptang voor nodig. Nu hebben we een hoop gereedschap, maar dat spul is allemaal in gebruik door de Total Powers. Mijn taak was het om de waterpomptang te regelen.

Tja, hoe heet zo’n ding in het Engels? Weet ik veel. Vast geen "water-pump-teng" of "water-pump-dinges". Het onderstaande bracht uitkomst.

Toen ik dit liet zien samen met "do you have this?", had ik binnen no-time mijn water-pump-teng.

Vuurwerk in Dubai

Dubai is onder andere bekend van de Palm-en waarvan er nu een vrijwel gereed is: Palm Jumeira. Het is een aantal kunstmatige (schier)eilanden voor de kust, waarop villa’s en dure hotels zijn gebouwd. Een van die hotels is het Hotel Atlantis, dat gisteren is geopend. Alles (en vooral geld) was uit de kast gehaald: een lijst van 2000 internationaal bekende en minder bekende gasten, een prive concert van Kylie Minoque, eten door een aantal twee-sterren koks en letterlijk als klapper op de vuurpijl een enorme vuurwerk show die, geheel in lijn met de Emiraatse manier van aanpak, zijn weerga niet kent.

Volgens de kranten was de show 7 keer zo groot als het vuurwerk tijdens de opening van de Olympische spelen in Peking dit jaar. Als je dit linkje klikt (en de video start) kun je zien dat dat best zal kloppen. De hele palm Het hele feestje schijnt 18 miljoen Euro te hebben gekost. ’t is wel veel,maar dan heb je ook wat!

Inshallah

Vandaag weer een mooi staaltje Midden-oosten meegemaakt. Onze lift staat op een stuk land waar geen vaste electriciteitsvoorziening is. Daarom moet alles maar dan ook echt alles op generatoren worden aangesloten. Er is bij het ontwerp van het control building zelfs rekening meegehouden dat er voorlopig geen electriciteitsnet beschikbaar is: het gebouw bevat 2 flinke generatoren. Deze wekken de stroom voor de 2 liften op.

Mijn bezoek was afhankelijk van de beschikbaarheid van deze generatoren. Ik kan tenslotte pas wat doen als er stroom is. Begin november kwam het verlossende woord uit Dubai: "op 11 november zijn de generator aangesloten en is er stroom". Wetende hoe de zaken hier gaan, heb ik mijn bezoek een week daarna gepland. Op 18 november meldde ik me op site en kreeg meteen te horen dat de man die de generatoren zou inregelen de 24e november uit Singapore arriveert.

We hebben geprotesteerd, vertelt dat ik er nu ben en dat we nu stroom moeten hebben, anders kon ik net zo goed weer naar huis gaan. Het bleek een kwestie van verantwoording te zijn: wie bepaald op de generator aangezet kan worden. Uiteindelijk kregen we alsnog toestemming om de generatoren aan te zetten. Maar…als we op de start knop drukken, reutelt het ding wat, maar starten ho maar. Het blijkt dat de accu’s leeg zijn. Goed, dan eerst maar een dag accu’s laden.

Verder staan er tussen de generator en onze installatie nog twee schakelkasten. In beide moet er een automatische zekering worden ingeschakeld om de liften van spanning te kunnen voorzien. Navraag leert dat deze door "the main engineer" moeten worden ingeschakeld. Wanneer komt die dan? "Morgen om 9:00".

Om 9:00 vanochtend staan we paraat. Natuurlijk zijn we de enigen. Tegen half tien komt de eerste man. Hij is de projectleider, en belt wat. Frans start de generator, waarvan de accu’s nu geladen zijn. Een enorme herrie in de generator ruimte, maar het ding draait! Goed, nu de zekeringen. Waar blijft de main engineer? "Hij is onderweg, met een kwartier is ie er"

Uiteindelijk is het twaalf uur als de main engineer een paar paneeltjes in de schakelkasten opent en wat zekeringen inschakelt. Een hele kudde arbeiders waarvan het mij onduidelijk is wat ze precies doen loopt achter de main engineer aan en kijkt hem op zijn vingers.

Bij toeval zagen we dat de dieseltank voor de generatoren vrij ver leeg was. We geven aan, dat het misschien handig is als er wat diesel bijgevuld wordt. Geen van de betrokkenen partijen wil dit betalen, dus probeert men het zolang mogelijk uit te stellen. Waarschijnlijk gebruikt de installatie nog niet zoveel diesel, we hebben tenslotte geen belasting op het platform.

Tijdens al onze vragen in de trent van "wanneer komt die" en "waar blijft hij" wordt veelvuldig het woord inshallah gebruikt. Dit niet te vertalen woord betekent zo iets als "als God het wil" of "wanneer god wil".

De uitdrukking "Inshallah, the main engineer will be here at 9:00" betekent dat de man voor 9:00 kan komen, erna, of gewoon helemaal niet. Ik vraag me af of het woord is ontstaan als gevolg van de onbetrouwbaarheid van afspraken in het Midden-oosten. Het is in ieder geval behoorlijk irritant voor deze westerling!

Om het gebeuren nog wat gezelliger te maken, besluit iemand om de deur uit de generator ruimte te halen. Geheel in lijn met de manier waarop men hier een project aanpakt, staan er 5-6 man te kijken naar iemand die de schroevendraaier hanteert.

Veiligheid voor alles

Dit mooie en vooral veilige zekeringenkastje staat naast ons site office. Natuurlijk niet te flauw: 400 Volt inside. Het deurtje klappert vrolijk in de wind, en zelfs in Dubai wil het wel eens regenen…..

Zijn we weer…

De afgelopen 5 keer dat ik Dubai mocht bezoeken, werd ik al meteen bij aankomst op het Dubaiaanse vliegveld getemperd in mijn enthousiasme. Het vliegtuig parkeerde niet aan de gate en passagiers werden met bussen naar het aankomstgebouw gebracht. Daar wachtte je dan de ultieme wil-je-wel-naar-Dubai? test: een aankomsthal, zo groot als een voetbalveld, vol met mensen die Dubai willen bezoeken. Minstens driekwart bestond uit de lokale arbeiders uit Pakistan, India etc. Niks op tegen, maar deze mensen moeten een visum hebben om binnen te mogen. En een visum kost nou eenmaal meer tijd als alleen een stempeltje in je paspoort. Wij Nederlanders zijn van die gelukvogels die alleen maar een stempeltje hoeven. Het gevolg laat zich raden: de gemiddelde wachttijd was een uur. Soms ook langer. En daar sta (zitten is er niet bij!) je natuurlijk niet op te wachten. Het wachten op een stempeltje duurde vaak zo lang, dat mijn koffer al van de band was gehaald.

Ik heb daarom his highness Sheikh Mohammed bin Rashid al Maktoum, Vice President and Prime Minister of the United Arabic Emirates, Ruler of Dubai gevraagd hier wat in te veranderen. Mo vond het echt een kick-ass idee en gaf opdracht tot het bouwen van een nieuwe terminal. Omdat Mo het zei, kwam er een heel circus op gang. Er werd een architect gezocht, want het geheel moest natuurlijk wel een tijdloos architectonisch monument worden. Er werden aannemers geselecteerd om de bouwplannen te realiseren. En ten slotte moest er natuurlijk ook gewerkt worden. Daarom werden er nog wat vliegtuigen naar Pakistan en India gestuurd om arbeiders op te halen.

Toen alles af was, nodigde Mo me uit om de nieuwe terminal te komen aanschouwen. Gisteren was het zover. Met een Emirates vlucht liet ik me tegen middernacht afzetten bij de terminal. Overigens niet aan de gate, want die waren allemaal al bezet. Dus eerst nog een toeristische route op het vliegveld. Maar eenmaal bij terminal 3 werd ik verblind door een hoog bling-bling gehalte. Veel licht marmer en chroom. Ruim opgezet. Voorbereid op grote aantallen passagiers.

Maar het allermooiste is de wachttijd. Bij de douane gereduceerd tot helemaal nul. De 50 aanwezige douane-beambten zaten al op me te wachten. Ze beloofden me allemaal het mooiste stempeltje als ik maar bij hun aan de balie kwam. Ook het wachten op mijn koffer duurde slechts een kwartiertje. En tenslotte was er ook voor de taxi geen wachtrij. Het gevolg van dit alles was dat ik in minder als een uur na het uitstappen in mijn bed lag.

Dit herinnert me eraan dat ik Mo een SMS moet sturen als bedankje.

thx mo! term3 rulez! u2, later!

Weekje Dubai

In mei zou ik nog even naar Dubai zijn geweest om wat training te geven ("Shiplifts for dummies"), ware het niet dat onze klant mij toen niet kon gebruiken. De reis werd op het allerlaatst afgelast, en er vloog een lege vliegtuigstoel naar Dubai.

Komende maandag vertrek in wel naar Dubai, denk ik ;-). Niet om training te geven, maar om lift 2 opnieuw leven in te blazen. Onze klant heeft de werf verlaten en is terug gegaan naar hun oude locatie, aan de baai van Dubai. Sinds april/mei heeft lift 2 niet meer bewogen en toen zijn ook de generatoren weggehaald. De generatoren zorgen voor de stroom die de kasten droog houdt.

Droog? In Dubai? Ja, vreemd genoeg kan het er behoorlijk vochtig zijn. De besturingskasten moeten in die omgeving droog gehouden worden door ze te verwarmen. En daar is stroom voor nodig. En zonder generatoren geen verwarming. Nu de lift binnenkort weer in gebruik genomen gaat worden, willen we eerst eens even kijken of de boel nog werkt. Kan meteen de laatste software geinstalleerd worden.

Vanaf dinsdag werk ik een weekje in Dubai. Taxi, vlucht en hotel zijn geboekt, de temperatuur is goed (30 graden).

Keppurzinnin!

Heel kort bezoekje aan Dubai

Onze klant in Dubai wilde nog wat extra training hebben. Zondag vlieg ik naar Dubai om twee dagen training te geven. Nog een extra dagje om een paar kleine verbeteringen door te voeren en dan donderdag weer naar huis. 5 dagen uit en thuis. Het past allemaal net in de familie-agenda. De weken erna komen allemaal niet uit. Deze datum is dan ook lang geleden afgesproken met de klant.

De afgelopen week heb ik besteed aan het in elkaar draaien van een PowerPoint presentatie en het bij elkaar harken van de dingen die ik mee moet nemen. De laptop weer eens afgestoft en opgeladen. Ik ga mij e-Gate pas eens uitproberen. Hiermee hoef ik geen uren meer in de rij voor de Dubai Immigration Officer te staan, maar kan ik met paspoort en vingerafdruk zo door lopen. Gekocht voor 5000 miles van mijn Emirates Frequent Flyer kaart.

Vrijdagmiddag kreeg ik het e-ticket nummer en was er een taxi gereserveerd voor de rit van Boxtel naar Dusseldorf. Alleen nog mijn tas inpakken.

Ik heb er zin in, het is al weer een tijdje geleden dat ik in Dubai was. Het lijkt me wel weer eens leuk om daar te zijn (begint bijna op een favoriet vakantie adres te lijken…). Ik had al een aantal bestellingen kunnen noteren: haarbanden voor Manous, de zoet en gekleurde muisjes die je in Indische restaurants na het eten krijgt en daar vooral veel van, want die gaan er snel doorheen hier thuis.

Vrijdagavond 20:13 uur: de bedrijfsmobiel ringtoont. De projectleider laat me weten dat de reis niet doorgaat! De klant heeft de komende week geen tijd en het heeft daarom geen zin om naar Dubai te gaan. Hier was de afgelopen week al op gezinspeeld, mogelijk dat een en ander misschien niet door zou gaan. En dat kwam nu dus uit…

Ik kan dus wel zeggen dat dit het allerkortste bezoek aan het buitenland geworden dat ik ooit heb gehad: zo kort dat ik niet eens weg ben geweest!

In de lucht

Ergens boven Iran of Whatever-stan nog even wat typen.

Vanmorgen de auto ingeleverd bij kwebbel-paki van het verhuurbedrijf. Natuurlijk waren ze weer lastig. Een hulpje van kwebbel-paki ging onze auto inspecteren. Eerst moesten we de auto op een andere plaats parkeren. "No, sorry, no time" was ons antwoord. Alles leek in orde, dus na de inspectie voor deuken, beschadigingen etc weer terug naar kantoor (ja, het gaat bij deze verhuurder iets anders as bij Hertz of Avis. De auto wordt hier voor en na de huur periode uitgebreid geinspecteerd). Na wat koeterwaals over en weer ging kwebbel-paki himslef nog eens kijken. Maar ook hij kon niets vinden.

Daarna kijken of we boetes of bekeuringen hadden. De Dubajaanse politie heeft alle flitspalen online staan,dus kan elke verhuurder meteen zien of er boetes te betalen zijn. Ook niet, daar stond ie van te kijken. Dan nog even naar Salik kijken. Salik is het rekening rijden in Dubai. Op bepaalde plaatsen hangen camera’s boven de weg en wordt je auto gefotografeerd. Ook weer online kun je zien waar je bent geflitst en wat je moet betalen. Dit kost normaal 4 Dirham per keer, en het verhuurbedrijf rekent 5 Dirham. We probeerde nog af te dingen, maar dat deed ie niet.

Wat ie wel deed was geld terug geven voor de benzine die nog in de auto zat. Als je bij kwebbel-paki een auto huurt, probeert ie je altijd voor de benzine die er al in zit extra te laten betalen. Wij weigeren dat altijd. Nu daaide ik het om, en zei hem dat hij moest betalen voor de benzine die er nog in zat. Eerst wilde hij niet, maar toen ik hem zei dat hij dat ons ook altijd liet betalen trapte hij erin. We kregen mooi 20 Dirham terug. Ha!

Ik ben voor de zesde keer in Dubai geweest en heb dus al aardig wat gevlogen. Ik was dan ook Silver member geworden, en dat betekent dat je onder andere in de Business Class Lounge op het vliegveld mag wachten. Danny was al eerder Silver member en wist te vertellen dat je daar ook best lekker kon eten. En inderdaad een klein koud en warm buffetje, en allerlei drank. Dus Raytje, toch op weg naar huis, neemt een glaasje wijn. En nog eentje. Beschouw het maar als een soort roesje. Duurt de reis niet zo lang. Nee, het is niet slecht toeven daar…

Volgens de kaart vliegen we boven Jalta, waar in de tweede wereldoorlog Roosevelt, Stalin en Churchill Europa "opdeelde". Nog ruim 3 uur te gaan. Zucht….

Bye bye Dubai