weblog:
A website that displays in chronological order the postings by one or more individuals and usually has links to comments on postings.
Raytje
De verzamelde werken – Volume II
De gebruikelijke verzameling van belangrijke informatie, wetenswaardigheden, laatste nieuwtjes, eerste geruchten, roddel, achterklap, onzin en klets.
Afronden
Vandaag hebben we in 3 kwartier 2 pontons ge-undock-t. Nou ja, we, Jaddaf personeel gaf ons opdrachten voor de lift, die wij dan netjes uitvoerden. Maar even goed waren de 2 pontons binnen 3 kwartier buiten de liftput getrokken. Een half uur later was het platform met cradle train weer boven.
En een ander verschijnsel dat ik hier nog niet eerder echt had meegemaakt: het heeft vandaag geregend. Dikke druppels. En daarbij is het behoorlijk koud. Maar ik geef me niet gewonnen. Ik blijf in een korte broek lopen…
Vanmiddag alles een beetje opgeruimd en klaar gemaakt voor vertrek. Danny blijft maar zeggen dat ie niet meer terugkomt. Eens kijken hoe lang ie dat volhoudt….
Vanavond nog wat souvenirs gekocht: een arabieren jurk voor Fabian. Zo’n wit ding met rood-witte lap op je hoofd. Ik heb er geen andere naam voor. ’t is voor de carnaval. Ik was blij dat ik weer terug in het hotel was, het was echt koud – als je met korte broek en sandalen loopt dan.
Morgen de auto inleveren en om elf uur komt de taxi.
The day(s) after
Na het halen van de LLoyd’s tests hebben we een paar rare dagen achter de rug. We zijn begonnen met een uur uit te slapen. Jaja, we pakken het meteen goed aan, wat kan ons het schelen. We slapen gewoon 60 minuten langer!
Aan de ene kant geeft het halen van zo’n resultaat in zo’n omgeving waar alles je lijkt tegen te werken een enorme kick. Zo van "dat hebben we toch maar weer mooi voor elkaar". De reacties, waarvan ook een paar als commentaar op deze blog, zijn ontzettend leuk en vleiend. Een fotoshoot met de CEO van Dubai Drydocks, een persoonlijke felicitatie van de directeur, een uitnodiging voor een diner met de uber-directeur. Dat streelt je ego echt wel. De foto hieronder is gemaakt bij de fotoshoot met de CEO van Dubai Drydocks. Contractueel is afgesproken dat er geen publicaties van de lift of werknemers komen zonder goedkeur van onze klant. Vandaar dat jullie het moeten doen met een plaatje van alleen ons team op lokatie. Jammer, want er stond een paar heuse Arabieren bij.
Aan de andere kant toch een beetje een domper op de feestvreugde. We weten dat we snel naar huis gaan (Freddy is vandaag vertrokken, Rudolf gaat morgen en Danny en ik vertrekken 9 januari), maar we weten ook dat er nog restpunten op te lossen zijn. En die kunnen vast niet wachten, zo gaat het altijd. Er hangt een aantal van ons al weer een volgend bezoek boven het hoofd. Maar daar zitten we nu niet op te wachten. Mogen we alsjeblieft even uitrusten? Ter info: sinds ik 5 december hier ben aangekomen heb ik nog geen 2.5 dag vrij gehad en 362 uur in 33 dagen gewerkt (mag dat wel?). Ik ga vroeg naar bed, val als een blok in slaap en wordt, helaas, ook weer heel vroeg wakker. Ik ben errug moe aan het worden.
Maar goed, we houden die ene dag ook nog wel vol.
Nog een leuke annekedote: het is winter. Ook hier. De temperatuur is nu echt tot een minimum gedaald. Het is hier nu zo’n graad of 18. Vandaag was er dan ook nog een flinke wind opgestoken. Dus de beroemde gevoelstemperatuur lag zeker wat lager. En dat was te zien ook, dikke jassen, lappenstof om het hoofd geslagen, bivakmutsen, dassen, alles kom je tegen.
En omdat men hier niet al te flauw is, is er vandaag besloten dat de Indisch arbeiders vrij kregen vanwege de kou. IJsvrij, vorst-verlet. Het moet niet gekker worden….
Foto's bij YES III
Hier de foto’s van de 3600 ton test en de logistiek van 2 pontons, 2 liften, en 2 STCs.
Eerst wordt de grote ponton P4 via STC2 in dry berth 10 geparkeerd:
Dan wordt de kleine ponton P3 via lift 1 en STC1 naar de transition area van lift 2 vervoerd:
Dan worden beide pontons samen op STC2 gezet, om hier de LLoyd’s testen van STC2 uit te voeren.
En tenslotte worden beide pontons op lift 2 gezet voor de LLoyd’s belasting test van lift 2.
Daarna kwam het hele gezelschap (Rexroth, LLoyd’s, en alle getuige naar boven om op het scherm te bekijken hoeveel belasting er op de lift stond:
YES !!!!!! III
Drie maal is scheepsrecht! Wederom een YES !!!!!!
Vandaag hebben we de static load test voor Lloyd’s voor de schepenlift succesvol afgerond. Ook die voor de STC2 is afgerond, zij het met een restpuntje hier en daar. Het was een logistiek dagje. Beide liften, beide STCs, beide shovels en een dry birth werden gebruikt om twee pontons met water op zowel de STC2 als lift 2 te plaatsen.
Ondanks de aanwijzingen van Boxtel besloten we vanmorgen terplekke dat de extra barge nog wat voller en dus zwaarder moest. Dat was maar goed ook, want tijdens de 60% test was de belasting dan wel ruim 3800 ton. Maar als je omhoog gaat bewegen, neemt de belasting op de loadcell af en kwamen we op 3603 ton uit. Net genoeg dus….
Verder ging alles goed en redelijk snel.
Binnenkort volgen de foto’s en filmpjes van het transport van de barges
Kaplaarzen
Vanmorgen rond half acht zaten Freddy en ik op Danny te wachten in de lobby van het hotel. De liftdeuren gaan open en er stapt een "black kapje" uit de lift. "Black kapje" is de zeg maar de moslim variant van rood kapje, een vrouw in het zwart met haar haren bedekt.
Nu heeft zo’n zwarte jurk een split aan de zijkant, zodat je er ook nog mee kunt lopen. Door die split van het genoemde black kapje zag ik 2 kaplaarzen met hoge hakken in lakuitvoering. Mevrouw was zwaar opgemaakt en vroeg iets bij de receptie. De receptie vroeg van welke kamer ze was. Dat wist ze niet. Huh? Niet weten op welke kamer je woont? Dat overkomt je volgens mij alleen als je elke nacht een andere hotelkamer in een ander hotel bezoekt….
YES !!!!!! II
Vandaag hebben we de loadtest vrijwel geheel af kunnen werken. Het is op meerdere fronten een druk dagje geweest:
Allereerst hebben we met de grote shovel van Jaddaf de ponton weten te verplaatsen. De shovel kon deze ponton, zo’n 2900 ton, zonder problemen trekken. We hebben het zelfs voor elkaar gekregen dat dit op een langzame snelheid gebeurd, in plaats van het veel te hoge Jaddaf tempo. Bij Jaddaf hebben ze altijd haast, denken ze. Na het verplaatsen, konden we meteen lierparen 5, 6, 7, 8 en 9 testen.
De barge werd daarna opnieuw verplaatst. In eerste instantie wilden we niet dat de cradle train op de transition beams werd gezet, omdat we het platform iets hoger als de kade moesten zetten. Daarbij zouden mogelijk de transition beams beschadigen. Hiermee konden we wel lierparen 2, 3 en 4 testen, maar 1 niet! De belasting op 1 was te weinig om naar 380 ton te kunnen worden gebracht. Hmmm, kleine tegenvaller. Nu werden we gedwongen om de barge toch gedeeltelijk op de kade te rijden. De belasting nam flink toe en we waren wel in staat om de 380 ton per lier te halen.
Daarmee is de load test voor het grootste deel gehaald, we hoeven nu alleen nog maar een keer 3600 ton op het platform te zetten.
Rudolf en Peter hielden zich vooral bezig met het gereed maken van de STC2 en dry birth 10 (parkeerplaats nummer 10 voor schepen). De STC2 is zover gereed, dat deze voor lift 2 gezet kon worden. Er is nog geen aandrijving voor (het rack & pinion project), en ook nog geen trekoog aan STC2. De oplossing werd gevonden door STC1 met wat opvulhout tegen STC2 aan te rijden en dan de shovel voor STC1 gebruiken om het hele zaakje te duwen. Dat bleek goed te werken en binnen no-time stond de STC2 op zijn plek.
Meteen werden de rail tussenstukken op zijn plek gelast. Daarbij bleek de uitlijning van rails en kar niet helemaal vlekkeloos.
Tenslotte vond op lift 1 de dokking van een tweede ponton plaats. Deze ponton moet voor het extra gewicht gaan zorgen, waarmee we lift 2 en STC2 gaan belasten. De hoofdponton weegt namelijk maar 2900 ton en voor LLoyd’s moeten we 3600 ton halen. De tweede ponton moet dus voor 700 ton extra gaan zorgen. Morgen wordt deze ponton vol gepompt met water en dan naar de transition area 2 gereden.
Soms zit het mee
Happy new year!
Gisteren, op nieuwjaarsdag, hebben we allemaal een dagje vrij gehad. Daar waren we overigens wel aan toe. Ook de families stonden er nogal op te kijken dat we in ieder geval een dag met ze op stap zouden kunnen gaan. En dat was dan ook meteen hun laatste dag hier, want op dit moment zitten ze in het vliegtuig naar huis.
Deze, of een van zijn collega’s.
Goed, hadden we 3 auto’s en zijn we ieder ons eigen gang gegaan. Freddy en Danny een beetje rondtoeren langs kamelenraces die niet gehouden werden, naar de Palm Jumeira, waar je niet verder komt als de "stam" van de palm etc. Wij zijn dwars door de woestijn naar Jumairah en Kalba gereden. Het kostte ons een uur om de snelweg naar Jumairah te vinden, maar uiteindelijk reden we dwars door de lokale bergen langs het stadje Musafi, waar het lokale flessenwater (vreemd genoeg Musafi genaamd) wordt gewonnen. Daar weer naar de kust aan de Golf van Oman. Vlak bij Jumairah lift het plaatsje Kalba. Volgens de overlevering zou men hier op een schiereiland schildpadden kunnen zien. Wij hebben ze niet gezien, maar wel een heel leuke strandje met bruin zand gevonden. Hier hielden wij onze nieuwjaarsduik rond een uur of 3, precies op hetzelfde moment als dat in Nederland mensen het koude water in doken. Wat zijn we toch solidair! Het water in de de Golf van Oman is heerlijk warm en dus een stuk beter te doen dan het water bij Scheveningen. En verder, beetje rondhangen, beetje fotograferen.
Tegen zonsondergang rijden we terug naar Dubai en eten we echt Engels in de Ierse pub om de hoek. Lizet neemt iets vaags, wat ik ook eens moet proberen, want het smaakt errug lekker. ’s Avonds pakken we al zoveel mogelijk spullen van Li en de kids in, dan kunnen ze morgenvroeg nog effe in het zwembad…
Van Rudolf, die we nog niet eerder gesproken hebben, krijg ik te horen, dat ik de volgende ochtend om 6 uur aanwezig moet zijn op site, want ze gaan de ponton verder volpompen. Nou geen probleem, ik ben hier toch voor zessen wakker. Kunnen Danny en Freddy nog even uitslapen.
Vandaag dus inderdaad begonnen met 3 mega pompen, samen meer als 500 kuub per uur. Tegen de middag is de belasting op de middelste lier onder de barge tegen de 350 ton. We stoppen met pompen.
Meteen beginnen we met de loadtest. Deze verloopt vrij goed en binnen twee uur zijn we klaar met de eerste vijf lierparen. Nu moet de ponton verplaatst worden naar de volgende vijf lierparen. En dan begint het: de cradletrain waarmee dat moet gebeuren is nog niet gereed en de grote shovel is vandaag niet beschikbaar. We doen een poging met de kleine shovel, maar helaas, de ponton blijft staan, terwijl de shovel zijn banden opwarmt aan het beton.
De grote shovel komt morgen om 7:30 weer beschikbaar, dus we zullen moeten wachten. Alweer.
Zonsondergangen op de site blijven mooi.
Op de site loopt overigens een collega fotograaf rond.
En dit is niet Barbapapa, maar de dockmaster van Jadaf, onze klant.
Vandaag is twee keer de stroom van de computer kast uitgevallen. In de afgelopen dagen ook al eens gebeurd, dus ik weet nu wel waar ik alles weer in kan schakelen. Ik verdenk een stel airco jongens ervan de stroom gewoon uit te schakelen als ze dat nodig vinden. Vandaag trof ik ze bij de airco en vroeg ze of de stroom weer ingeschakeld kon worden. Ze knikten geen ja, of schudden geen nee, maar wiebelden een beetje met hun hoofd. Wat dit betekent weet ik niet, maar ik heb de stroom gewoon weer ingeschakeld. Na een half uur kwamen ze me opzoeken. Ze vroegen of ze de airco uit mochten zetten?
"Yes, but do you switch it on tomorrow again?"
Ok sir (wiebel)
"At what time?"
Ok sir (wiebel)
"What time? Six? Seven? Eight?"
Ok sir (wiebel)
Toen ik op mijn horloge wees hadden ze hem door:
6:30 sir (wiebel)
Ik stak mijn duim maar op. Zulke jongens, die airco lui!
Voor de families II
De families zijn gisteren naar Wild Wadi water park geweest. Dit thema park ligt aan de voet van de Burj al Arab, in de toeristen buurt. Duur dus, maar wel waar voor zijn geld. De foto’s spreken voor zich. ’s Avonds met ze allen eten, maar Freddy en Danny zijn nog even an het shoppen. Ik houd de dames wel even gezelschap, dat spreekt voor zich
Vandaag, oudjaarsdag, een rustig dagje aan het zwembad. Natasja doet boodschappen voor vanavond en verder veel gespetter. Om een uur of vier kom ik er ook bij, ik kan op de site niets meer doen. We rijden nog even naar het Mercato winkelcentrum en eten daar wat. Freddy en Danny komen wat later thuis. We hebben afgesproken om een uur of half elf op de kamer van Freddy om het nieuwe jaar in te gaan. De kids doen zich te goed aan snoep, chips, spelletjes op internet en MSNen met vriendinnen in Nederland. We waren zo aan het praten dat we het nieuwe jaar pas merkte aan het getoeter buiten. De champagne die Rudolf voor ons heeft meegebracht smaakt ons goed, jammer dat ie er zelf niet bij was om een slokje mee te drinken. Hij was helemaal bekaf.
Op het dak gaat een deel van het personeel uit zijn dak als we daar gaan kijken naar het vuurwerk. Zoals verwacht valt dat vies tegen en al gauw bellen we met de familie thuis, die op dat moment nog naar de oudejaarsconference of de postcodeloterij zit te kijken. Om een uur of half twee liggen we allemaal in ons bed.
Tegenslag
Het zit een beetje tegen.
We zitten in de race naar de load test. Daarvoor hebben we een ponton nodig, die we vol pompen met water. De ponton staat op een cradle train, een rij met karren die over de rails op het platform en kade kan rijden. Deze zijn precies zo neergezet dat de hele ponton netjes ondersteunt wordt.
Het lukte ons maar niet de cradle train gereed te krijgen. De cradle train moet vlak voor de lift in elkaar worden gezet. Er moesten nog wielen worden gemonteerd, de lagers moesten nog gevet worden, de karren moesten nog aan elkaar worden gemaakt. Voor al die dingen hebben we een bedrijf ingehuurd, maar dat liet ons mooi in de steek. Gevolg: de cradle train werd veel te laat gerealiseerd. Bovendien kwamen we er achter dat van de al gemaakte karren de beugels voor de wielen willekeurig is gemonteerd, terwijl dit wel op de juiste manier moet gebeuren. Dit zou kunnen verklaren waarom in het verleden wielen zijn afgebroken.
Maar goed, toen de cradle train eenmaal gereed was, werd ie in delen op het platform gereden of geduwd en geinspecteerd door Dubai Drydocks (voorheen Jaddaf). Zij zouden de docking voor ons gaan uitvoeren en wilden het ding eerst inspecteren. Er werd een hoop afgekeurd: koppelstukken tussen de karren waren niet goed geborgt, crushwood zat niet goed vast, etc. Ook dat werd met kunst en vliegwerk opgelost: lange bouten door de koppelstukken, sjorbanden om het crushwood heen.
De cradletrain was eindelijk gereed en op het platform.
Dubai Drydocks wilde ook het dokkingsplan, het plan van aanpak en een risico inventarisatie van ons zien, dus daar ging ook wat tijd in zitten. We moesten een paar besprekingen bijwonen over hoe er gedokt ging worden.
Uiteindelijk, 30 december 16:00, het platform kan naar beneden en de ponton komt eraan. De bedoeling is om de ponton omhoog te halen en vanavond nog te beginnen met pompen. We informeerden de families dat ze het die avond zonder ons moeten stellen. Het voorste sleepbootje komt bij het positioneren even in de liftput en woelt daarbij een bilgeblok los, maar dat levertverder geen probleem op. De ponton komt ook zonder moeilijkheden naar boven, gewicht rond de 500 ton. Bij inspectie blijkt dat de ponton niet goed op de cradle train staat en dat ie opnieuw gedokt moet worden. De mensen van Dubai Drydocks willen niet in het donker werken en besluiten morgen verder te gaan. Balen voor het project, wel leuk voor mij, kan ik toch nog even bij de familie zijn. Het hele gezelschap zit om de hoek van het hotel te eten, en ik kan nog meeeten. Drie vrouwen en een hoop kinders, net een arabier. Freddy en Danny moeten nog wat winkelen om de her-dokking goed te laten verlopen.
Deze ochtend zijn we een half uur eerder opgestaan, zodat we onze voorbereidingen konden treffen en om acht uur konden beginnen. We moesten wel even wachten op een andere dokking op lift 1 (het personeel daarvan was ook bij ons nodig). Om negen uur gaat het platform weer omlaag. Het opnieuw positioneren is een fluitje van een cent en een uur later staat het platform weer boven, en nu op de juiste plaats. Weer een inspectie. En wat blijkt: de middelste rij cradles is 7 cm lager dan de buitenste rijen! Hierdoor zou de ponton doorzakken als ie gevuld zou worden. Het dokkingsplan blijkt niet juist te zijn. Weer vertraging!
Terwijl we wachten op het hout, wordt er een lange rij karren voor de cradle train geplaatst. Het is de bedoeling dat we op die manier de cradle train over het platform kunnen verplaatsen. Er komt dan een loader op de kade te staan, die via de lange rij karren de cradle trein gaat trekken. Of dit gaat werken moeten we overigens nog zien.
’s Middags komt dan eindelijk het hout, dat onder leiding van Rudolf meteen op maat gezaagd wordt en onder de ponton geslagen wordt. Daarna kan het pompen beginnen. Omdat ik niks meer kan doen, ga ik terug naar het hotel en houd de families in het zwembad gezelschap. Freddy en Danny blijven nog tot een uur of half zeven.
Oudjaarsavond!
Voor de families
De dames hebben natuurlijk ook een fototoestel meegebracht om hun avonturen vast te leggen. Speciaal voor de familie thuis, hier de foto’s die Lizet de afgelopen dagen heeft gemaakt. Achtereenvolgens: Vliegveld Dusseldorf, aan het strand, in de stand, en in het Hyatt hotel. Hier waren we samen met Rudolf, Ron, Peter en Henny. De kinderen vermaakten zich kostelijk op de draaiende vensterbank.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.