weblog:
A website that displays in chronological order the postings by one or more individuals and usually has links to comments on postings.
Raytje
De verzamelde werken – Volume II
De gebruikelijke verzameling van belangrijke informatie, wetenswaardigheden, laatste nieuwtjes, eerste geruchten, roddel, achterklap, onzin en klets.
Olympic National Park en Mount St Helens
Als je naar Het Olympic National Park gaat, moet je je voorbereiden op regen. Het bevat een stukje regenwoud.
Mount St Helens is bekend terrein, we zijn er al eens geweest, maar nu hadden we meer tijd.
11 juli
Vandaag wacht ons het Olympic National Park. Vanuit Port Angeles rijden we naar Hurricane Ridge, het bezoekers centre boven in het park. Eerst door het groen, maar al gauw boven de boomgrens uit, en dan komen de vergezichten. Of je ziet de met sneeuw bedekte bergen van het Park, of je kijkt uit over de Street of Juan de Fuca met daar achter Canada (Vancouver Island). Hoe dan ook erg mooi, en zowel de digitale camera als de spiegelreflex worden flink gebruikt. Manous heeft nog een close encounter met een hertje. Maar goed het kan niet alleen natuur zijn, ook een gewone speeltuin leidt tot veel plezier van M+F. Na een uurtje spelen bezoeken we nog een waterval. Het is een paadje met bruggetjes, hekjes, bomen over het water en zo, dus moeten we af en toe de meute afremmen. ‘s Avonds naar de Mc, we zij te moe om zelf iets te brouwen.
12 juli
Vandaag is het bewolkt. Alle voorgaande dagen veel zon, maar nu lijkt dat afgelopen. We gaan op weg naar de westkant van Olympic Nat’l Park. Hoe westenlijker we komen, hoe somberder het er uit gaat zien, maar dit is iets dat we eigenlijk al wisten. Olympic steekt namelijk hoog boven de oceaan uit en hier verliezen de wolken hun regen. Dat is ook precies de reden waarom hier een regenwoud kan bestaan. Dus in een miezerig weertje zetten we ons tentjes op op Mora State Park campground, bijna aan de meest westelijk punt van “Continental USA”. Daarna rijden we door naar het Hoh Rainforest. Dit doet zijn naam eer aan, ten eerst door de typische regenwoud natuur (mossen die aan de takken van bomen hangen), maar ook door de regen die nu steeds harder uit de lucht begint te vallen. Eenmaal terug op de camping zien we één tentje midden in een plas water staan. Die hebben we maar gauw verplaatst en ook zetten we onze tarp op, zo’n zeiltje waar je onder kunt zitten. Janjaap, de tentjes zijn dus getest, je hoeft je niet meer ongerust te maken. ‘s Avonds als de regen ophoudt, gaan we naar Rialto Beach. Hier steken de rots eilanden uit de branding omhoog, en samen met de beetje mistige lucht een mysterieuze aanblik.
13 juli
We rijden vandaag door naar Mount St Helens. Iedereen kent hem wel, de vulkaan die op 18 mei 1980 uitbarstte. Het is een lange rit, en we hebben de kids daar dan ook op voorbereid. Het eerste stuk voert door productie bossen (eenmaal gekapt, ziet zo’n bos eruit alsof er een zwaar bombardement heeft plaats gevonden), maar ook langs het strand van de stille oceaan. In Aberdeen doen we boodschappen en kopen we een doos met donuts. M+F worden helemaal wild, want ze mogen kiezen wat ze willen. Lekker natuurlijk. Dan via de interstate I-5 naar het zuiden, naar Mount St Helens. Hier kamperen we in Seaquest State Park.14 juli
Vandaag gaan we “up the mountain”, zoals de vulkaan hier genoemd wordt. Via een lange weg dwars door voorheen verwoest gebied bereiken we het visitor center met een kick-ass uitzicht op de vulkaan. Vooral als ie uit de wolken komt, kun je je precies voorstellen hoe de uitbarsting destijds heeft plaatsgevonden. Daarbij wordt je uitstekend geholpen door maquettes en video presentaties. Manous wordt waarschijnlijk medewerker bij het KNMI, want ze was niet meer weg te slaan bij de seismometers die hun trillingen vastleggen op van die ronde trommels. Vooral de seismometer die je zelf kon “bedienen”, door op de vloer te stampen, was leuk. Fabian wilde de video presentatie van de uitbarsting inclusief de echte beelden nog een keer zien. ‘s Avonds trakteren we ons op de Burger King
15 juli
Vandaag gaan we de andere kant van de vulkaan eens bekijken, de kant, die niet weggevaagd is. Vanaf de zuidkant is het een gewone “puntberg”. Hier heb je bovendien de lava tunnels, tunnels die gevormd zijn door afkoelende lava. Eenmaal daar hijsen we ons in warme kleren en voorzien van een zaklamp dalen we af in een koude (6 graden) en vochtige tunnel. Al gauw horen we Manous snikken. Tja, ze is bang in het donker en ziet het niet zitten om 800 meter in het pikkedonker te gaan banjeren. Dus maar weer terug. Na het picknicken dan maar naar de city: Longview. Hier gaan we iets nieuws proberen. Ze hebben er een historische bibiotheek, en we kwamen te weten dat je in openbare bibliotheken in Amerika goedkoop kan internetten. Manous heeft een e-mail brief voor haar klas gemaakt en die willen we gaan versturen. Inderdaad het kan goedkoop: voor 1 dollar mag je een uur internetten. De brief van Manous is in 5 minuten weg, dus dan kan ik ook nog best even dit verhaal bijwerken! Gegroet, RLMF
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.