weblog:
A website that displays in chronological order the postings by one or more individuals and usually has links to comments on postings.
Raytje
De verzamelde werken – Volume II
De gebruikelijke verzameling van belangrijke informatie, wetenswaardigheden, laatste nieuwtjes, eerste geruchten, roddel, achterklap, onzin en klets.
Hiking
Vandaag wordt het een mooie dag. Denk ik. Alls ik wakker wordt en uit het raam kijk zie ik dit:
(sorry, ik weet dat er iemand is die zo’n foto niet wil zien. Wacht even af tot het eind van het verhaal: wie het laatst lacht lacht het best!)
We staan vandaag wat vroeger op, zodat we gebruik kunnen maken van het mooie weer in de ochtend en aan het begin van de middag.
Na wat boodschappen parkeren we de auto op het begin punt van de wandeling naar Ptarmigan lake (klinkt trouwens als een dinosaurus). Daar is om precies te zijn nog een parkeerplaats vrij. De wandeling begint door een mooi dennenbos, waar het net geregend heeft. Het ruikt in ieder geval lekker fris. Het pad gaat wel behoorlijk steil omhoog. Na een kilometer of 3 komen we boven de boomgrens uit. Precies hier ligt een mooi klein meertje, waar de nog besneeuwde bergen in spiegelen. Een foto moment dus.
Ook heeft iemand besloten hier een prive camping te beginnen, want er staat een tentje tussem de bomen. Maar ons doel ligt nog iets verder. Door wildflowers stijgen we verder en bereiken uiteindelijk op 3700 meter het Ptarmigan Lake. We zijn niet de enigen. Er staat ook een visser ?!?!? Iemand anders vertelt dat deze vissers dit meertje via een bergweggetje aan de andere kant van de berg kunnen bereiken. Ik kijk op de kaart en zie inderdaad dat het dan maar een klein stukje lopen is. Maar, zoals de Amerikaanse vrouw zei: “we got all the views” (wij hebben de mooie uitzichten).
We rusten even uit, eten wat fruit, kijken wat rond en gaan dan de 3.3 mijl (5.3 km) weer terug. Tijdens het tochtje naar beneden begint er een aardig donker wolkendekje te vormen. Het is weer 2 uur ’s middags! We zijn net bij de auto, als het gaat regenen. Dat is nog eens timing!
We in Buena Vista bij een broodjes zaak. Nou ja, het zijn beslist geen broodjes, maar flinke subs zoals ze in Amerika heten. We hadden van het wandelen flink honger gekregen, maar dit is wel erg veel. We eten niet alles op, maar nemen het mee.
We hadden de kids beloofd dat als er tijdens het wandelen niet gemekkerd werd, we dan gingen zwemmen. Dat systeem (sommigen noemen het chantage, anderen noemen het positief belonen, en weer anderen noemen het opvoeden) werkt prima. Dus na het eten rijden we door naar Mt Princeton Hot Springs. Ja, hier hebben ze ook zo’n bron waar een zwembad omheen is gebouwd. We komen net aan als het aan het onweren is, dus we weten dat we dan een half uur moeten wachten (de regel in Colorado is kennelijk dat de badgasten pas weer in het water mogen als het een half uur niet meer geonweerd heeft). Na het wachten is het water extra lekker. Ook hier kun je afkoelen in de rivier die er langs stroomt. Tegen een uur of zes begint het opnieuw te onweren en moeten we eruit. We besluiten om te vertrekken.
Als we op de camping aankomen is het een grijze bedoeling. Nu ziet het uitzicht er zo uit:
(Een heel verschil met de foto van deze ochtend!)
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.