Raytje

De laatste dagen

De laatste dagen van onze vakantie zijn aangebroken. Zoals je in een andere post hebt kunt lezen, heb ik daar niet zo veel problemen mee, maar de rest van de familie hoeft nog niet zo nodig naar huis.

We draaien nu bij op routine: ’s morgens zwemmen en ’s middag gaan we iets doen. Dat iets is dan meestal een museum. Goed, dus ’s morgens eerst even op de camping. Voordat de kids in het zwembad duiken huren ze eerst een paar rare fietsjes, waarmee ze een half uur zoet zijn.

Nadat we ’s middags gepicknickt hebben bij het Red Rocks Amphitheater, een openlucht concert podium, maken we het Colorado Railroad Museum in Golden onveilig. Een grote verzameling materieel van vroeger staat er tentoon gesteld. De ontwikkeling van de spoorwegen was hier vroeger gekoppeld aan de ontwikkeling van het land. Nu is dat wel anders, alles gaat per vrachtwagen, maar vroeger konden grote afstanden alleen per trein worden afgelegd.

’s Avonds eten we in de Aurora Mall, aan de andere kant van de stad. We krijgen nog net de laatste hap chinees, want het is zondag en dan gaat de mall om zes uur dicht. We worden zowat naar buiten gekeken door de schoonmaakploeg.

Als we ’s avonds op de camping aankomen, krijgen we bezoek van een andere Nederlandse familie die hier ook al een paar dagen is. Ze zijn vandaag naar het pretpark Elitch Gardens geweest, en de kaartjes die ze hier voor hebben gebruiken geven nog een keer recht op toegang. Omdat ze zelf morgen naar Florida vliegen, kijgen wij hun kaartjes. Mooi man, zo kunnen we morgen mooi gratis naar een pretpark!

Dat betekent de volgende dag wat vroeger weg dan we gewend zijn. Eerst proberen we alle achtbanen uit die er zijn. Het is vroeger een Six Flags park geweest, dus dat zit wel goed. Een steekt er wat ons betreft met kop en schouders bovenuit. Je kent vast wel de bekende drijvende boomstam attraktie. Dit is net zoiets, maar dan met een gewoon bootje. Op het moment dat het bootje het water raakt krijg je een enorme vloedgolf, die makkelijk 15 meter weg spuit. Maarrrrrr, diezelfde vloedgolf komt ook in het bootje terecht. Gevolg: je bent echt helemaal zeiknat. Met deze hitte erg welkom. De 2 uren daarna hadden we geen last meer van de hitte, omdat onze kleren eerst moesten drogen.

Voor een flink bedrag (maar toch ook weer niet vanwege de lage dollar) laten we ons trakteren op een hamburger met friet. Dan is het tijd voor de waterglijbanen.

Dit park heeft ook nog een waterpark, met een stuk of 10 glijbanen. Nu blijkt de Amerikaanse aanpak: overal bij de glijbanen lifeguards, die je precies vertellen wat je wel en niet mag doen. En dat bij iedereen die de glijbaan gebruikt. Dit zorgt voor veel opstoppingen, maar kennelijk is het juridisch zo geregeld. Er is ook een golfslagbad. Dat wordt elk uur helemaal leeg gemaakt en moet dan een kwartier leeg blijven. De lifeguards bewaken dit met hun leven. Elke teen die over het lijntje gaat wordt teruggefloten. Ik vroeg later aan zo’n lifeguard wat daarvoor de reden was, en ze noemde er drie:

1. Zo kon worden voorkomen dat er mensen continu ten koste van anderen in het water bleven
2. Zo konden problemen met (niet)zwemmers makkelijk opgespoord worden
3. Zo konden de chemicalien in het water zich weer stabiliseren

Wat een klets, volgens mij kunnen ze zo beter zien of er iemand boven komt drijven….

Tegen het eind van de middag gaan we naar huis, zodat we alvast wat kunnen inpakken. Morgen wacht ons een drukke dag: ’s morgens alles inpakken, tegen de middag de auto inleveren, inchecken en dan om 3 uur ’s middags vliegen naar Detroit. Daar vetrekken we om half tien ’s avonds lokale tijd naar Dusseldorf. De volgende middag (woensdag) komen we daar dan aan.

En dan is het Amerika avontuur weer voorbij….