weblog:
A website that displays in chronological order the postings by one or more individuals and usually has links to comments on postings.
Raytje
De verzamelde werken – Volume II
De gebruikelijke verzameling van belangrijke informatie, wetenswaardigheden, laatste nieuwtjes, eerste geruchten, roddel, achterklap, onzin en klets.
Ullapool
Vanuit Braemer rijden we door een mooi heuvelachtig landschap richting Inverness. Het is hier erg rsutig, je komt niemand tegen. Op een of andere manier trekt me dat wel aan. Hoe zou het zijn om hier te wonen? Lekker rustig. Ik moet natuurlijk wel een bepaalde soort luxe hebben: het natje en droogje en uiteraard moet ik internet tot mijn beschikking hebben, hoe kan ik deze blog anders bijhouden? 😉
Op een hoogte van tegen de 600 meter zien we kale bergen, tenminste dat lijkt het, want dichter bij zijn het verschillende kleuren heide. Dichter naar Inverness dalen we af en krijgen we meer groen, struiken en bomen en zo. Ook meer huizen.
In Inverness zetten we de auto in een parkeergarage en lopen we het centrum binnen. 15 jaar geleden zijn Li en ik hier ook geweest en het enige wat ik me van toen kan herinneren is een restaurant waar je met een trapje naar binnen moest. Prompt lopen we tegen dat restaurant aan. We lunchen overigens ergens anders: bij Jimmy Chung’s, een chinees all-you-can-eat restaurant. Lekker! De kids zijn dit niet gewend en vragen telkens of ze nog meer mogen halen.
’s Middags rijden we verder naar Ullapool. Het laatste stuk is opnieuw erg eenzaam en ruig, maar Ullapool zelf blijkt een levendig havenstadje, waar aardig wat mensen rondlopen. Het hostel is gauw gevonden, want die ligt aan de haven. Onze kamer kijkt uit over de haven en al gauw hebben we ons geinstalleerd.
Bij het avond eten maken we kennis met de andere bewoners: een grote groep Franse pubers die vrijwel het gehele youth hostel in beslag nemen, ook qua ’levensruimte’ en decibellen. De keuken wordt compleet overgenomen en al gauw lijkt het er wel een sauna. Dit is duidelijke een hormoonvulkaan die op uitbarsting staat.
Ook ’s avonds is het een herrie en wordt de douche ruimte een grote puinhoop. Waarom kunnen die lui niet gewoon in Frankrijk blijven? Dat vinden ze toch zo’n geweldig land? Vallen ze ook niemand lastig… Sorry, ik liet me even gaan, ik heb gewoon een t****g-hekel aan Fransen. We komen er achter dat ze morgen hier vertrekken. Mooi!
De volgende dag schrijven we onszelf in voor een wild ritje op een snelle motorboot. We moeten tot ’s middags wachten en daarom gaan we eerst naar het lokale vuurtorentje in Rhue een stuk verderop. Fotogeniek punt hier. We zien de motorboot hier mooi voorbij komen. Straksmogen wij. De Manous en Fabian zijn al helemaal hyper.
Na een broodje worden we in thermosuits gehesen en kruipen we met 12 man aan boord van een power-boot, 2×150 pk We racen langs de eilanden voor Loch Broom, de baai voor Ullapool. We zien een aantal zeehonden en Manous ziet een dolfijn, maar verder is het gewoon lekker scheuren over het water. Wij hebben onze bijdrage aan het broeikaseffect wel weer geleverd vandaag! 🙁
Met wat googlen was ik er achter gekomen dat je in Ullapool in The Seaforth Inn gratis kon wifi-internetten. Dus dan kunnen we daar best een keer eten. We installeren ons in een booth en bestellen wat te eten. Ik maak inderdaad verbinding, maar het is alleen gratis als je een maaltijd besteld. En de verbinding blijkt niet echt stabiel: ik kan deze pagina’s niet uploaden. Dat moet dan maar wachten tot een volgende keer….
Terwijl Li en ik op een bankje voor het hostel van het uitzicht zitten te genieten, bedenken we dat hostellen toch wel een hele relaxte manier van vakantie is. De sfeer is zo ontspannen, al is er van de echte backpackers weinig meer te vinden. In 2000 in Canada zagen we deze types bijvoorbeeld in Jasper, met enorme rugzakken. Deze jongeren trokken van hostel naar hostel met de bus of trein of ze gingen liften. De hostellers van hier en nu komen met een (huur)auto en varieren van leeftijd van 30 tot ouder als 60. De dertigers zijn waarschijnlijk de kinderen van de backpackers van vroeger en hebben dit nog mee gekregen, terwijl de backpackers van vroeger nu 60 zijn en nog steeds hostellen. Of zoiets.
Ik zou het overigens niet kunnen, zo op de bonnefooi van hostel naar hostel zien te komen. Ik moet toch wel een beetje voorbereid op pad en zeker weten dat ik terecht kan.
Nu in het hostel de Franse groep hormonen is vertrokken, is de rust weergekeerd. Een voor een druppelen er anderen binnen. Op een of andere manier blijken het vaak Fransen te zijn. Wat zorgt ervoor dat half Frankrijk naar Ullapool afreist?
’s Morgens laden we de auto in en breng ik Li en de kids naar het zwembad in Ullapool. Zelf trek ik de wandelschoenen aan en ren ik de Ullapool Hill omhoog. Mooi uitzicht n wat een rust. Je kunt ver kijken, spelbreker is alleen dat de zon niet schijnt. Misschien moest ik niet zo klagen, het regent niet eens! Tegen twaalven pik ik ze weer op, eten we nog een broodje en gaan op weg naar Ratagan, ons laatste hostel.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.