weblog:
A website that displays in chronological order the postings by one or more individuals and usually has links to comments on postings.
Raytje
De verzamelde werken – Volume II
De gebruikelijke verzameling van belangrijke informatie, wetenswaardigheden, laatste nieuwtjes, eerste geruchten, roddel, achterklap, onzin en klets.
Maurachalm
Het klinkt triest, maar Lizet en ik hebben bij deze vakantie bedongen dat we 5 dagen gaan wandelen en dat deze dagen zonder mopperen verlopen. Bedongen bij Manous en Fabian wel te verstaan.
Gisteren was dag 4, en ging het met de Grafenbergbaan omhoog. Daar wilden we naar de Maurachalm wandelen, waar een Hutte is. Wat eten en drinken en dan langs de andere kant van de berg weer terug. Een makkelijk wandelingetje, zonder al te veel hoogteverschil.
Fabian vroeg om de Ixus camera, dus die is verantwoordelijk voor de onderstaande plaatjes. We hadden hem daarbij de opdracht gegeven, geen rare foto’s van zichzelf te maken, zoals rare bekken, foto’s van zijn neusgaten of de binnenkant van zijn mond.
Manous wilde perse met een koe op de foto, dus die zitten er ook tussen.
De Maurachalm Hutte is een drukbezochte hutte. De vorige keer waren we hier ook al, en werden we verrast op volksmuziek: de eigenaar speelde accordeon en zijn moeder zong daarbij. Dat gebeurde nu weer, zie het bijgaande filmpje. Je moet er wel van houden
/wordpress/wp-content/uploads/2010/08/Maurachalm.wmvTwee tafels verderop zaten ook Hollanders. Ik was juist van plan een opmerking te maken dat de Nederlanders in het buitenland lang niet meer zo luidruchtig zijn als vroeger. Tegenwoordig zijn het Italianen die deze rol hebben overgenomen. Ze rossen overal tussen door, schreeuwen naar elkaar en kunnen weinig respect voor rust en natuur opbrengen. Maar ik ben niet meer zo zeker van die Hollanders. Toen de eigenaar zijn accordeon begon te bespelen, kwam er van de tafel verderop met de Hollanders meteen zo’n typische jodel-gil die alleen Oostenrijkerse kunnen: Jie-haaa-haaa-haaah… Daarna begon de vader van het gezin met zijn hand op tafel in de maat mee te slaan. Zucht…. plaastsvervangende schaamte ….
Op de terug toch nog even langs de Schaukelgarten, met de grote schommels. Waar papa en mama toch weer even mochten spelen. En mama ook nog even op het springkussen wilde. Manous en Fabian schaamden zich rot en stoven van het springkussen af, ze wilden niet met moeder op de foto verenigd worden.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.