weblog:
A website that displays in chronological order the postings by one or more individuals and usually has links to comments on postings.
Raytje
De verzamelde werken – Volume II
De gebruikelijke verzameling van belangrijke informatie, wetenswaardigheden, laatste nieuwtjes, eerste geruchten, roddel, achterklap, onzin en klets.
Balquhidder
Met de zon in de auto rijden we de onhergbergzame en hier dus onbewoonde binnenlanden in. Tijdens ons bezoek aan Armadale Castle leerden we dat de MacDonalds clan (en ook de andere clans) hun vervoer per water deden. Alle kastelen lagen aan het water en ze hadden een flinke vloot. Dat verklaart ook waarom er weinig bewoning in de binnenlanden van dit deel van Schotland is. Je rijdt hele stukken door weliswaar groen maar totaal verlaten gebied.
Via een klein omweggetje langs Loch Ness, zodat de kids in ieder geval kunnen zeggen dat ze daar geweest zijn (Seen that, done that). In een toeristenwinkeltje kopen we een klein monster-van-loch-nessje, dat we in de kast kunnen zetten.
In Fort Williams ervaren we Neptune’s Staircase, een sluizen complexje van 9 sluisjes, waarmee men vanaf de Ierse Zee toegang tot de de hele loch sliert krijgt. Aan de andere kant kun je er dan bij Inverness weer uit. Het waait flink dus lang blijven we er niet.
Via Glen Coe en weer een desolate hoogvlakte (waar het erg druk is op de weg) bereiken we ons doel: het Trossachs National Park. In dit park ligt het vlekje Balquhidder, alleen te bereiken via zo’n typisch Schots anderhalve rijstrook brede asfalt-weg-met-kuilen. In het dorpje moeten we dan via een nog dunner weggetje het bos in en daar staat ie dan: onze riante villa voor de komende week. Een huisje van 9 meter lang en 4 meter breed. Maar wel een eigen oprijlaan. Om hier op te kunnen rijden moet ik wel eerst de auto ergens anders omdraaien, anders rijd ik op een grote steen.
Een en ander ziet er wel een beetje ouderwets uit. De inhoud is ook ouderwets, maar wel goed onderhouden. Oud Engels meubilair, maar een keuken met alles erop en eraan, alhoewel maar voor 3 man, want de eigenaar heeft kennelijk maar een zoon. Voor mij een absoluut minpunt is de kachel in de woonkamer, die moet met kolen gestookt worden. (Jaja, ik weet het het is zomer, maar het is ook Schotland, dus ’s avonds wordt het te koud en moet de kachel aan).
De eerste dag zijn we eigenlijk in dienst van de kachel: eerst proberen die kolen met de bijgeleverde aanmaakblokjes en beschrijving aan te krijgen. Dat mislukt twee keer. Omdat we toch boodschappen moeten doen, zoeken we bij een tankstation naar houtblokken om te stoken. Daarmee krijgen we et vuur wel aan en kunnen we het de rest van de dag ook nog aanhouden ook! Tadaah. Mijn vertrouwen in deze week is weer wat gestegen.
In de achtertuin van de cottage hangt een touwschommel, waar de kids al gauw joelend aan hangen te bungelen. Met behulp van een paar oude spoorrailsen kun je over het watervalletje heen wandelen. De dames vinden dat maar eng, want de balken buigen lekker door. Nog iets verder weg zien we een riviertje zich in een bruisend waterval naar beneden storten en al gauw stort de hele familie zich op een hollandse vakantie-activiteit: dammetjes bouwen.
Het avondeten nuttigen we bij de lokale bar, onderdeel van de een hotel en dat smaakt prima. Na het eten lopen we nog een rondje aan de hand van de pas gekocht stafkaart. Nu het donker wordt, maak ik een paar lange-sluitertijd-foto’s van het watervalletje.
Vandaag gaan we naar Falkirk. Dit is een plaats in de ’bewoonde wereld’ en hier is een bijzondere schepenlift te bewonderen. Men heeft hier 2 kanalen, met een flink hoogte verschil. Vroeger had men 11 sluizen en zo’n 3.5 uur nodig om dit hoogte verschil te overwinnen. Met deze schepenlift is men met 5:30 minuut het hele traject doorlopen. Het hele ding is een attractie en we zijn niet de enige die hier komen: er is een visitor center, rondvaarten, speeltuin met frietkraam etc.
De rondvaarten beginnen ’onder’, gaan dan naar boven, varen een halve kilometer, draaien om, varen de halve kilometer terug en laten zich dan weer naar beneden transporteren. Het is veel leuker om langs het apparaat te staan om te kijken hoe het werkt. Gelukkig speelt het weer heel goed mee: blauwe lucht en witte wolken. Mooie foto’s.
In Falkirk zelf kopen we ons avondeten bij elkaar in een grote supermarkt. Op de terugweg hebben we een paar regenbuitjes.
De dag erna staan we – onder protest – vroeg op, we gaan naar Glasgow, naar het Science Centre. We zijn favoriet van techniek museums en hebben er ondertussen al heel wat gehad. Dit wordt een geompliceerde reis: met de auto naar Dunblane, dan met de trein naar Glasgow Queen Street Station, daar met de metro naar Cessnoch Street en dan nog een kilometer lopen. Je moet er wel wat voor over hebben. We zijn dus pas tegen de middag bij het techniek museum. Op 4 verdiepingen worden alle technische zaken met eenvoudige demonstraties uitgelegd. We zijn er de hele dag zoet mee, en ’s avonds eten we bij een lokale Burger King nabij het trein station. Hier is de bewaking scherp, in verband met terrorisme (2 weken terug is er een aanslag op Glasgow International Airport mislukt). Tegen een uur of 10 ’s avonds zijn we terug in het huisje.
Na een dagje stad en laat thuis mogen we vandaag uitslapen. Maar daarna willen Li en ik toch echt weer eens wandelen. Onder fel protest van de kids – “Wij moeten altijd wandelen” – beginnen we met een wandeling rond Callander onder een bewolkte lucht. Even later een fel en kort buitje, gelukkig staan we midden in een bos. Even later is de regen al weer vorbij en komen we ook uit het bos. Boven op de berg is het uitzicht weer weids en kunnen we even met de verrekijker rondkijken. Dan weer naar beneden, langs een waterval, die eigenlijk niet zoveel voorstelt. Terug bij de auto hebben we (ook M+F!) toch lekker gewandeld.
We kijken nog wat rond in Callander en rijden dan terug naar Black Isle Cottage. De eigenaar staat daar op ons te wachten. Hij moest nog even wat spullen komen brengen voordat ie op zijn rondreis door Europa gaat.
Ons bezoek aan Glasgow eergisteren is eigenlijk alleen een bezoek aan het techniek museum zelf geweest. Van de stad hebben we eigenlijk niks gezien. Vandaar dat we vandaag nog een keer teruggaan. Nu niet de lange (en dure!) treinreis vanuit Dunblane, maar een station dichterbij: Croy. Niet zo lang treinen en ook de helft goedkoper.
In Glasgow lopen we het Tourist Information Center binnen, tegenover het station en kopen er een ticket voor de Hop On Hop Off bus (Hoho). Deze bus rijdt een vaste route langs bezienswaardigheden van de stad en geeft daarbij onderweg ook nog uitleg over wat er te zien is. Hij stopt op diverse interessante plaatsen en je kunt dan uitstappen en later een volgende bus weer opstappen. Elk kwartier rijdt er een bus. Ideaal gewoon. We stappen voor het Tourist Information Center op en een kerel in de bus geeft uitleg. Hij (en ook anderen in andere bussen) vindt zichzelf erg leuk en moet erg lachen om zichzelf. Maar je komt zo wel een hoop te weten. Onze eerste stop is het People’s Palace, niet omdat dat nou zo interessant is, maar meer omdat het gebouw een aanbouw heeft die je in botanische tuinen ook veel ziet. We eten er onze lunch en pakken de Hoho om vervolgens bij het Tourist Information Centre uit te stappen. We moesten namelijk nog vragen waar er een grote speelgoedwinkel was. M+F hebben van oma en van ons wat geld gehad om iets leuks te kopen tijdens de vakantie, maar in de meete plaatsen is er voor kinderen bar weinig te koop. Dus hadden we dat voor Glasgow bewaard.
De man van het Tourist Information Centre moest eens lang nadenken en stuurde ons op pad, en we kwamen uit bij een Early Learning Centre. Nou ja, dat is voor kinderen tot4 jaar! Voor zoiets moet je eigenlijk ook een vrouw hebben…
In het nabij gelegen St Epoch Shopping Centre hebben ze alleen maar een Disney winkel. Dat werd niks. Dan maar weer op de Hoho. Nu laten we ons afzetten bij het Transport museum, waar ze een allegaartje van oude auto’s en trams hebben. Meer interessant is de afdeling scheepsmodellen van oude glorie zoals de Queen Elizabeth. Na een uurtje hebben we het daar wel gezien (musea zijn gratis in Glasgow) en we nemen de Hoho weer, op naar het centrum. Daar stappen we uit in de winkelstraat. De mannen en de vrouwen splitsen zich: de vrouwen gaan naar de kledingzaken en de mannen lopen de Virgin Megstore binnen. Fabian had zoiets nog nooit gezien en keek zijn ogen uit. Uiteindelijk koopt ie een PS2 spelletje van de Pirates of the Caribbean.
De dames hebben een aantal t-shirts gekocht. Van al dat gestad hebben we honger gekregen en we zetten ons neer bij een Italiaan, waar de ober meteen hoort dat we Nederlander zijn: “Iek ep een jaar ien Niemiegen gewoond”. We laten ons de paste en pizza goed smaken. Om een uur of negen zijn we weer thuis.
De afgelopen dagen zien we ’s avonds telkens nieuwe beelden van de overstromingen in Zuid-Engeland. We vragen ons af waar ons slecht weer is gebleven, want afgezien van we miezer regen hebben wij het droog, warm en behoorlijk vaak een heerlijk zonnetje. Vooral ’s avonds hebben we prachtige zonsondergangen in de wolken.
Onze laatste dag in Balquhidder doen we weinig. Tenminste dat was de bedoeling. De kids gaan spelen “of zoiets” en ik was van plan eens over de berg te gaan wandelen. Ik moet die wandelkaart toch een keer gebruiken! Vlak voordat ik vertrek wil Fabian ineens mee. Ik waarschuw hem nog dat het meer als 10 km is, maar hij weet het zeker. Okee, een regenjas, wat drinken en fotospullen mee en we gaan.
We moeten om de haverklap onze regenjas aan, en telkens blijkt het weer mee te vallen: alleen wat miezer regen of een buitje van 2 minuten. We lopen vanuit ons huisje het zijdal in, naar Ballimore. Vandaar gaat het door varens van 2 meter hoog door zeer modderige paadje van 20 cm breed omhoog. Hier wordt niet veel gewandeld. Boven op de berg genieten we van een fantastisch uitzicht. Natuurlijk foto’s maken, en Fabian wil ook weer zijn deel doen. Dus mag ie ook een paar fotootjes maken. Aan de kant van Strathyre weer naar beneden, door een zeer ruig dennenbos. Het laatste stuk is over een boswegen redelijk vlak. Na 3.5 uur zijn we weer thuis, moe en voldaan. We eten de koelkast zo’n beetje leeg, dan is dat ook weer opgeruimd. Een half uur later speelt Fabian al weer buiten, dus echt moe was ie niet. En ik heb hem toch niet echt gespaard, we hebben flink doorgelopen.
We rijden nog even naar Callander waar we een tijdje zwemmen en dan eten we ergens een bar meal: eenvoudig en snel. Als we thuis komen ruimen we alvast een deel van het huisje op.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.