weblog:
A website that displays in chronological order the postings by one or more individuals and usually has links to comments on postings.
Raytje
De verzamelde werken – Volume II
De gebruikelijke verzameling van belangrijke informatie, wetenswaardigheden, laatste nieuwtjes, eerste geruchten, roddel, achterklap, onzin en klets.
Vertrek op vrijdag de 13e
Ons vertrek had slechter kunnen verlopen. Op het moment dat we boekten, afgelopen winter, wisten we natuurlijk al dat we op vrijdag de 13de zouden vertrekken. Gelukkig bleef de ellende bespaard tot een vertraging van ruim 2 uur.
Wat aan de vroege kant melden we ons bij de DB Autozug in Dusseldorf. We wachten op een nabij gelegen parkeerplaats. Nadat we zijn ingecheckt, merken we al vrij snel dat er wat vertraging op komst is. En meld een typisch stationsstem (inderdaad, nauwelijks verstaanbaar) dat er 120 minuten vertraging is.
Het oorspronkelijk idee was om in de trein te eten, maar door de vertraging doen we nu maar voor vertrek. Pas om half acht ’s avonds vertrekken we onder een laatste hoosbui. Het landschap trekt aan ons voorbij, en in het eerste stuk (het Roergebied) is veel industrie. Dan wordt het mooier: we rijden langs de Rijn, en zien in het avondschemer de Lorelei (bij onze jeugd niet echt bekend 🙂 ).
Ondanks de vertraging komen we op tijd in Triest aan. Mooie entree trouwens: gisteren nog hoosbuien in Dusseldorf en nu de zonovergoten kust. Cypressen, palmbomen, witte huizen met rode daken, blauwe zee. We wachten tot de auto’s van de trein af kunnen en dan rijden we dwars door Triest. Ook dat is even wennen: smalle straatjes en parkeerplaatsen voor scooters.
Dan door Slovenie naar Kroatie, waar ze onze paspoorten willen zien, en zelfs een stempeltje zetten. Meteen wat Euro’s gewisseld voor Kuna’s (weten jullie ook meteen wat voor munteenheid ze hier gebruiken). De route naar het zuiden is redelijk druk, en uiteindelijk zijn we na 4 uur rijden op onze bestemming: Senj.
Het mevrouwtje van ons appartement spreekt nauwelijke Duits of Engels, maar heet ons desondanks toch hartelijk welkom. Tenminste, dat denk ik maar, wat ik versta er niks van. De kroatische taal is echt volkomen niet te begrijpen. De woorden lijken echt niet op die van ons… Het appartement is aardig gedateerd (net zoals de eigenaresse), best ruim, maar wel volgezet met meuk en tierelantijntjes. Maar waarschijnlijk zitten we niet veel binnen: er hoort een groot overdekt terras bij.
Natuurlijk doen we meteen boodschappen en snuffelen we even door het stadje/dorpje. Leuk haventje waar ’s avonds veel te doen is op de terrasjes in de kleine straatjes er omheen. Zondag morgen gebruikt de (hippe) lokale bevolking om koffie te gaan drinken op diezelfde terrasjes. Al inburgerend doen wij natuurlijk mee.
Dan, geheel tegen mijn gewoontes in, laat ik me verleiden om mee naar het strandje te gaan. Gisterenavond hebben Lizet en kids er al even gezwommen, en nu ga ik ook even mee kijken. Via een betonnen trapje bereiken we een kiezelstrandje. Errug warm, dus misschien heeft dat me doen besluiten om maar zo snel mogelijk het water in te gaan. Tja, soms verleg je je eigen grenzen, met iets anders kan ik het ook niet verklaren. In ieder geval was het lekker zwemmen in zee, met zout water en ook niet eens tegeltjes op de bodem. Oh ja, en dan ook nog met vis! En ik moest per se schrijven dat Manous een rode zeester heeft gezien. Bij dezen dus!
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.