weblog:
A website that displays in chronological order the postings by one or more individuals and usually has links to comments on postings.
Raytje
De verzamelde werken – Volume II
De gebruikelijke verzameling van belangrijke informatie, wetenswaardigheden, laatste nieuwtjes, eerste geruchten, roddel, achterklap, onzin en klets.
Glacier en Mt. Revelstoke Nat’l Park
Door Glacier Nat’l Park naar Revelstoke
We worden gewekt door de eerste trein die om een uur of 5 zich vanuit Golden richting Yoho worstelt. We hebben gisteren eens even geteld en zo’n trein heeft 105 wagons. Dat moet dan wel een trein van meer als een kilometer zijn. Gelukkig dommelen we nog wat en rond een uur of half acht is het dan toch echt gedaan met de rust: de kinderen worden wakker. Buiten is het best wel koud, maar een paar blokken hout in de BBQ zijn nog behoorlijk warm en al gauw fikt het weer lekker. We ontbijten snel
en pakken de tent in. Nog even boodschappen doen bij de IGA, waarvan we weten dat die waarschijnlijk vers brood heeft. Dat is gelukkig ook zo. Kennelijk eet men hier niet al te vaak vers brood, want er zijn niet veel supermarkten die vers brood verkopen. Meestal is het droog fabrieksbrood wat er verkocht wordt.
Golden zelf is een best wel aardig maar erg rommelig stadje: veel braakliggende terreinen tussen de huizen, iets dat je hier wel vaker ziet. De welstandscommissie is natuurlijk ook iets typisch Nederlands! Maar goed, we hebben hier verder niets te zoeken, en we rijden verder. Het doel is Revelstoke. Dat betekent dat we twee nationale parken doorkruisen: Glacier en Mount Revelstoke National Park. Om het Glacier Nat’l Park te doorkruisen, moeten we langs de noordzijde naar binnen: De oostelijke kant van het park wordt afgesloten door een bergrug, zie ook het kaartje van beide parken.
Zodra we van de camping afrijden begint het te hozen. dat beloofd weinig goeds. In het Glacier national Park is het gelukkig redelijk droog en kunnen we droog en wel het Rogers Pass Centre bezoeken. Dit centrum is gewijd aan de aanleg en exploitatie van de spoorlijn die door de twee parken loopt. De nadruk ligt op de moeilijkheden die men destijds ondervond om de spoorlijn aan te leggen en te onderhouden: het Glacier park gebied blijkt door zeer steile hellingen gekenmerkt en dus heeft men hier vaak last van lawines. In de begin jaren van de spoorlijn is het voorgekomen dat een compleet rangeerterrein in de winter is weggevaagd door de lawines. Allerlei maquettes tonen de oplossingen die men bedacht om dit gevaar tegen te gaan: tunnels en overkappingen. Erg interessant allemaal, en ik kan het dan ook niet laten om twee boeken te kopen die iets van die historie uitleggen. Nadat we een horde Nederlandse plattelandsvrouwen zijn ontsnapt, belt Lizet met oma die vertelt dat er in NL een bescheiden hittegolf heerst. Wat een ‘geluk’ dat we dat gemist hebben, al zou het hier wel iets warmer mogen.
En tiental kilometer verderop picknicken we op een parkeerplaats met, jawel, een paar picknickbanken. Een van de andere banken wordt gebruikt door een Japanse (of zo) familie die op hun gasbrander een complete pan rijst koken. Is rijst voor hun hetzelfde als boterhammen voor ons?
Net op tijd zijn we klaar. De regen komt even met bakken uit de lucht. Vanuit Glacier Nat’l Park rijden we Mount Revelstoke Nat’l Park binnen. Het gaat naar beneden, maar de rest ontgaat me eigenlijk. Ik maak me meer zorgen hoe dat dadelijk moet. Het is niet ver meer totdat we in Revelstoke zijn, en het regent nog steeds behoorlijk! Ik heb weinig zin om in de stortregen een tent op te gaan zetten.
Op het moment dat we het vertrouwde logo van de KoA (Kampground Of America) camping zien, houdt het op met regenen. Wat een geluk. En: eindelijk gras om op te slapen! Alle sites zijn be-gras-d, dus op ons gemak zoeken we een goede plek uit. Manous heeft al gauw een groot klimrek gevonden en er is ook een zandbak. Daar zit Fabian al meteen op z’n kop in. De tent opzetten is weer snel gebeurd. We zijn lekker vroeg gearriveerd, dus de kids kunnen zich even lekker uitleven. Al gauw ontdekken ze het zwembad. Helaas is het daar ‘iets’ te koud voor. Dat is wel even een terleurstelling. Later, om een uur of vier gaan we Revelstoke zelf eens verkennen. Het is een plaatsje aan het Revelstoke Lake (je gelooft het niet!), een lang gerekt meer van noord naar zuid. Het is ook een bijna drooggevallen meer, maar dat ligt aan de stuwdam die een eindje noordwaarts midden in het meer is neergezet.
Bij een lokale IGA doen we boodschappen. In Revelstoke hebben ze een leuk Railway Museum. Wij proberen onze aandacht te verdelen tussen de ‘interpretive exhibits’ (hoe vertaal je dat?) en het tot de orde roepen van de kinderen, die er rond razen. Het museum laat weer wat van de spoorweg historie rondom Revelstoke en de beide nationale parken zien. Ze hebben er een oude wagon en een enorme stoomlocomotief. Hij is zo groot, dat Fabian begint te huilen als we te dichtbij komen, hij vindt het een beetje eng. Hij zou het liefste weg willen gaan. Ook buiten hebben ze nog wat (ooit) rollend materiaal, waaronder een locomotief met een sneeuwschuiver van 4 meter hoog. Impressive. In het museumwinkeltje kopen we twee locomotiefjes voor Manous en Fabian. Daar zijn ze weer even zoet mee.
En dan gaan we eten. Dit keer een western-achtig restaurantje. De doorslaggevende reden was dat ze een salad-bar hebben. Daar is papa dol op. We besluiten eens lekker uit te pakken, en op een zon overgoten (drie uur geleden regende het nog ‘cats and dogs’) terras eten we lekker biefstuk met een flink bord van de salad bar. Na het eten komen we langs een liquor store. Gauw even bier en wijn kopen, dat mogen ze hier namelijk niet in de supermarkt verkopen. Wel onhandig hoor! Voor zes blikjes bier en een fles witte wijn betaal ik 18 dollar (ongeveer 25 gulden), dat is wel even schrikken. ‘s Avonds douchen we. Fabian met mij mee. Dat wordt weer brullen. En ja hoor, hij stelt me niet teleur en laat luid zijn afkeuring horen op het moment dat ie nat wordt. Totdat ie er onderuit mag, dan heeft ie meteen weer het hoogste woord. Het blijft lekker weer en als de kids in hun slaapzak liggen, stook ik een vuurtje.
Een dagje Revelstoke
Vandaag een ‘tussendagje’ in Revelstoke. We willen eigenlijk zo snel mogelijk van de Rockies naar de kust rijden, maar dat gaat nou eenmaal niet met kinderen. Vandaar dat we in twee dagen van Jasper via Golden naar Revelstoke zijn gereden. Hier blijven we dan een dag, en morgen en overmorgen rijden we in weer twee dagen naar de kust. We hopen dat we zo de kinderen dan niet al te gek te maken, zij moeten ook kunnen genieten.
Het is mooi weer. We ontbijten ons standaard ontbijt, maar wel uitgebreid met ‘yummy pancakes’. De KoA host verkoopt ‘s morgens een ‘pancake breakfast’. Ik raak in gesprek met de eigenaar van de camping en hoor aan z’n accent dat ie Duitsland komt. Als ik hem dat vraagt zegt ie meteen ‘dat ik zeker uit Nederland kom’. Klopt ook. Ik blijf maar Engels praten. Ik heb wel eens een keer eerder meegemaakt, dat als ik Duits en Engels door elkaar ga praten, het helemaal mis gaat. Aber natürlich speak ik german! De pancakes gaan er overigens wel in bij de kids.
Het stadje Revelstoke ligt tegen het Mount Revelstoke Nat’l Park aan. In een boekje met wandeltochten selecteerden we gisteren een leuk tochtje dat de kinderen voor een deel wel moeten kunnen lopen. Niet te lang en niet te veel hoogteverschil. Het is een rondje door het bos van een kilometer of 3 á 4. Niet te veel hoogte verschil had het boekje gezegd. Het is maar wat je er onder verstaat! Het stijgt en daalt behoorlijk. Het gaat omhoog en omlaag. Toch klaagt Manousje klaagt niet en juiste Fabian vindt dat geklauter prachtig. Dat ie er bekaf van wordt wil ie niet weten. Totdat het weer redelijk vlak wordt, dan heeft ie geen zin meer en wil ie gedragen worden. Dat mag an ook wel een keer. Al met al loopt Manous het hele rondje uit, iets dat we niet verwacht hadden. Papa en mama zijn wel even trots op hun kleine meid!
Picknicken doen we op een uitzichtspunt hoog boven Revelstoke. Je kunt mooi over het dorpje uitkijken. De treinen (daar zijn ze weer) slingeren zich langzaam door het dorpje dat eigenlijk gebouwd is langs een langgerekt station. Tijdens het eten verder de gebruikelijke zaken zoals Fabian die niet wil eten.
We kunnen niet helemaal naar boven in het park: na een kilometer of 15 staat er een slagboom over de weg heen. Je gelooft het of niet: er ligt nog sneeuw. Je mag alleen te voet verder. Dat hebben we maar niet gedaan. We besluiten dan om de Revelstoke Dam te bezoeken (in tegenstelling tot Nederland kun je hier en de USA de meeste instellingen waar men belasting voor moet betalen, bezoeken). Een aardige tentoonstelling over de aanleg van de stuwdam medio de tachtiger jaren. Eigenlijk is er niet veel veranderd ten opzichte van de bouw in de dertiger jaren (de Hooverdam vlak bij Las vegas, die we bezochten in een ander leven, zo’n 10 jaar terug). Tegen de verwachting in vinden Manous en Fabian het wel interessant, al snappen ze niet waar het over gaat. Het blijkt dat alle electriciteit die hier wordt opgewekt allemaal naar Vancouver gaat. Dat is wel even zo’n 800 kilometer verderop!
Daarna spelen de kids op de camping. Vlak voor het eten doe ik boodschappen voor de BBQ op de camping.
Morgen gaan we een deel van de grote afstand richting Vancouver afleggen. We zien wel hoe ver we komen…
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.