weblog:
A website that displays in chronological order the postings by one or more individuals and usually has links to comments on postings.
Raytje
De verzamelde werken – Volume II
De gebruikelijke verzameling van belangrijke informatie, wetenswaardigheden, laatste nieuwtjes, eerste geruchten, roddel, achterklap, onzin en klets.
…
Vorige dag Volgende dag
Dinsdag 30 juli 2002
Vandaag gaan we de Mölltaler gletscher op. ‘t is wel een flink eind rijden, maar het moet er ook wel erg mooi zijn. Na het ondertussen vertrouwde ritueel van broodjes kopen, ontbijten, wassen, tandenpoetsen, ijsblokken wisselen kunnen we op weg. Wederom rijden we naar het oosten, het Drautal uit, dan een stukje noordwaarts en dan meteen weer naar het westen het Mölltal in. Langs Obervellach dat inmiddels aardig bekend is, rijden we naar Flattach. Daar gaan we de bergen in. Tijdens zo’n rit zet ik uit voorzorg de autoverwarming op maximum met de ramen helemaal open. Zo kunnen we de temperatuur van de motor wat lager houden. Doen we dat niet dan komt de temperatuur gevaarlijk dicht bij de 100 graden. Eenmaal boven, komen we snel bij het grondstation.
In de rij om kaartjes te kopen. Het gezin met 2 grote kinderen voor ons mag 88 euro afrekenen. Dat is 200 gulden! Dat is ook niet leuk meer. Het is maar goed dat wij de Kärnten Karte hebben. We kunnen nog net met het treintje mee en stappen als een van de laatste in. Met het treintje gaan we zo’n 5 kilometer schuin door de berg omhoog. Ik realiseer me dat dit net zo’n treintje is als het ramp-geval in Kaprun. Ik hou mijn gedachten maar voor me…
Boven aan gekomen stappen we over in een gondelbaantje, of in goed Duits een Einseilumlaufbahn. We komen helemaal boven op een berg in een enorm bergstation uit. Vanuit de gondel zien we al dat het hier een enorm skigebied is. En dat het allemaal wel mee valt met hoe mooi het hier is. In onze ogen is de hele natuur hier verpest door de aanleg van skipistes en bijbehorende faciliteiten. We stappen dus uit in een totaal opgeofferd en verwoest landschap, maar met uitzicht op de beloofde gletscher. We wandelen een stukje over een geplaveide skipiste en komen zo uit bij deel 3 van onze kabelbaantocht, een stukje met een stoeltjeslift. We stijgen tot 3100 meter en stappen midden in de sneeuw uit. Mooi uitzicht op de andere toppen voor zover die niet in de wolken hangen. Als Fab en Manous zien hoe andere kinderen zich op een plastic zak over de sneeuw naar beneden laten glijden, willen zij dat natuurlijk ook. Met een vuilniszak die we van andere ouders krijgen probeert Manous het ook eens. Er is al een soort rutschbaantje, maar het is geen succes. De kunst is om goed achterover te blijven liggen, zodat je rug eigenlijk een soort sleetje vormt. Manous blijft te veel recht op liggen en wordt een soort tolletje dat alle kanten op draait. Dan Fabian, dat gaat al beter, hij gaat als een speer. En tenslotte wil papa eigenlijk ook. Nou vooruit dan, omdat jullie zo aandringen. Eigenlijk gaat het wel leuk.
Omdat we nog moeten eten, besluiten we toch maar te gaan. Het eerste stuk door de sneeuw gaat erg zwaar. Maar waarom doen we dat ook niet op een plastic zak? Fabian en ik proberen een stukje op een vuilniszak en het gaat redelijk goed. Fabian zit tussen mijn benen, en ik kan met mijn voeten sturen en remmen. Lizet en Manous gaan op een andere zak en zo hobbelen we naar beneden. We baren wel wat opzien, maar het gaat super. Het laatste stukje, waar de gletscher bijna plat wordt, lopen we, hier is het trouwens meer blubber als sneeuw, soms zelfs gaten met ijswater.
In het bergstation eten we Frankfurter met pommes en dan gaan we weer terug. We hadden hier eigenlijk wat willen wandelen, maar de lucht ziet er dreigend uit. In het tussenstation is het al meteen een stuk warmer, het ligt ook lager. Dit keer gaan we helemaal onderin het karretje staan (doemdenken: in Kaprun kwamen daar de overlevenden vandaan). Helemaal beneden is het nog even lekker warm, maar al gauw begint het te regenen. Volgens Lizet is er in Mallnitz het BIOS Nationalparkzentrum. Dit museum is speciaal voor de jeugd en laat de natuur en wetenschap eens van een andere kant zien. Je kunt hier een hoop zelf doen, en onze kids zijn al gauw verdwenen. Beneden in de kelder hebben ze een ruimte met zeepsop en allerlei ijzeren vormen om bellen van allerlei formaat en vorm te maken. Heel leuk.
We rijden terug via Lienz en eten daar bij de Mac (we hebben er dan toch een gevonden!)
Woensdag 31 juli 2002
Mooi weer, maar we zoeken het dit keer dichter bij huis. Omhoog de Emberger Alm waar de startplaast voor het drakenvliegen is. Vandaar willen we naar de Oberberger Alm wandelen. Het is een redelijk vlakke wandeltocht maar alleen op een wat grotere hoogte. Op weg naar de startplaats rijden we achter een oude rammelende en ronkende bus vol met stoere mannen en vrouwen en hun parapentes omhoog de berg op. De bus heeft er zichbaar en hoorbaar en eigenlijk ook ruikbaar moeite mee om de kronkelend weg met vele haarspeldbochten te nemen. We wachten dan ook maar een paar minuten. Boven aangekomen kijken we eerst een kwartiertje naar het vertrek van de parapentes en drakenvliegers. Dan is het onze beurt, we gaan wandelen. Meteen na aanvang wandelen we langs een amateur-sterrenwacht. Daarna gaat het afwisselend langs alm en bos. Na een goed uur komen we op de Oberberger Alm, waar we wat eten in een lokale Hütte. Dan weer terug. Onderweg af en toe een klein spetje regen, maar voor het grootste deel een mmoie tocht waar we verder niemand tegen komen. Het is vreemd weer, het lijkt helemaal dicht te gaan trekken, maar toch schijnt de zon nog flink.
We besluiten maar gauw boodschappen te gaan doen en dan naar het zwembad, waarschijnlijk houden we het wel droog. Natuurlijk helemaal een verkeerde veronderstelling, want we liggen nog niet in het water of het begint precies boven het zwembad te onweren. In no-time wordt iedereen uit het zwembad geroepen, en begint het ook te regenen. Na nog een kwartier ziet het er niet naar uit dat het ophoudt en besluiten we maar te gaan douchen, dan hebben we dat in ieder geval gedaan. Eenmaal terug op de camping BBQ-en we onder ons afdakje. En dat smaakt toch wel prima! Later op de avond wordt het weer droog en kunnen we nog even genieten van de avond.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.