weblog:
A website that displays in chronological order the postings by one or more individuals and usually has links to comments on postings.
Raytje
De verzamelde werken – Volume II
De gebruikelijke verzameling van belangrijke informatie, wetenswaardigheden, laatste nieuwtjes, eerste geruchten, roddel, achterklap, onzin en klets.
Inleiding
Omdat we vorig jaar in Noorwegen erg veel slecht weer hebben gehad, willen we dit jaar naar het zuiden. We willen naar een gebied waar er bergen zijn én waar de kans op mooi weer wat groter is.
Als eerste komt Zwitserland in me op. Lizet vind (bijna) alles best, wat vakantie bestemming betreft, dus het wordt Zwitserland. Wallis lijkt ons wel wat, maar ook het Berner Oberland met de Eiger is erg mooi. Dat gebied moet het maar worden.
We willen wandelen én naar boven. Omdat we een beetje rekening willen houden met Manouschka en Fabian van 4 en 6, willen we daar toch zekere een aantal keer met een baantje naar boven. We schrikken toch wel heel erg van de prijzen, zelfs als we een kortingskaart kopen. Dat gaat ons echt heel veel geld kosten.
Ik kijk nog eens naar andere regios in Zwitserland, maar de prijzen zijn echt schrikbarend en voor mezelf heb ik al een beslissing genomen: Zwisterland zal dit jaar nog even zonder ons moeten doen. Wat blijft er dan over? Voor mij alleen Italië en Oostenrijk.
Italië is vanwege het mooie weer erg aantrekkelijk. En bergen hebben ze er ook. Het Dolomieten gebied is erg geschikt voor wandelen in de bergen. Dus dat moet het dan worden. Dan krijgen we de volgende teleurstelling te verwerken: als ik websites van de campings in de Dolomieten bekijk, blijkt dat de campings erg hutje-mutje zijn. Alle caravans en tenten worden zo dicht mogelijk op elkaar gezet (“Buurman, kunt u uw raam even dicht doen, dan kan ik het mijne openzetten”). Dat massale zoeken we toch ook niet echt. We willen op vakantie toch wel een beetje gevoel van vrijheid hebben, en met een buurman 1 meter naast ons krijgen we dat niet echt. We zoeken nog even naar kleine campings en vragen zelfs aan het Italiaanse verkeersbureau om een lijst van kleinschalige, ‘groene’ campings, of bijvoorbeeld ‘kamperen op de boerderij’. Dat blijkt in Italië niet te kunnen. Zucht.
Oostenrijk dan. Ik ga op zoek naar de genoemde campings maar dan in Oostenrijk. Een overzicht blijkt er niet zo maar te zijn, maar de website www.tiscover.at blijkt wel een overzicht van vrijwel alle campings in Oostenrijk te bevatten. Dus zelf zoeken. Na een paar dagen heb ik er een paar gevonden. We e-mailen met een paar campings, en maken dan onze keuze voor twee campings in Oost-Tirol en Karinthië. We willen drie weken gaan, dus verdelen de twee campings mooi over de drie weken. Reserveringen zijn snel gemaakt, dus dat is geregeld.
Hoe er naar toe?
Auto rijden (in ieder geval de lange tochten) heeft me altijd al tegengestaan. Een hele dag of meerdere dagen in een auto zitten vind ik geen vakantie. Bovendien moet ik vanwege de slechtziendheid van Lizet de hele afstand zelf rijden. Neem daarbij ook nog twee kinderen achter in de auto. Dat zorgt ervoor dat mijn vakantie pas begint als we op de plaats van bestemming zijn aangekomen. Het zelfde voor de terugweg. De vakantie houdt voor mij op zodra we wegrijden van de camping.
Een afstand van zo’n 1000 km kan ik niet in 1 dag rijden, maar wordt verspreid over twee dagen. Heen en terug zijn dat dus 4 dagen, die geen vakantie zijn. Na Noorwegen vorig jaar besloten we toch eens naar alternatieven te gaan kijken.
Een van die alternatieven is de autoslaaptrein. Er zijn drie kandidaten: De NS, de Deutsche Bahn (DB) en de Belgische Spoorwegen. In eerste instantie moest de dakkoffer mee, en dan blijft alleen de DB over. De DB laat auto’s tot een hoogte van 2.10 meter toe, terwijl de NS en de Belgische Spoorwegen tot 1.65 meter toe laten.
De DB rijdt vanuit Düsseldorf naar een aantal bestemmingen in Oostenrijk en Italië, waaronder Villach in Karinthië. Via internet boeken we heen en terugreis van Düsseldorf naar Villach.
Later hebben we een grotere auto gekocht, en hebben we geen dakkoffer meer nodig, maar we hebben al gereserveerd. Ook lezen we dat de NS dit jaar voor het laatst de autoslaaptrein rijdt.
Wandelen
Zoals gezegd willen we dit jaar meer wandelen. Dat waren we vorig jaar al van plan, maar dat viel toen letterlijk in het water door de regen. Daarom willen we dit jaar echt proberen meer te gaan wandelen. Ook Manouschka en Fabian zullen we proberen zo ver te krijgen. Van te voren wandelen we in Nederland wat om ze te laten wennen. Natuurlijk de avond-vierdaagse, maar daarbuiten ook langere (voor een kind) afstanden. In de omgeving wandelen we een mooie wandel tocht van 11 km (Fabian snijdt een stukje af en loopt 9 km). Als ze dat kunnen lopen dan denken we dat ze in de bergen ook wel stukjes kunnen lopen.
Ze zijn er klaar voor.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.