weblog:
A website that displays in chronological order the postings by one or more individuals and usually has links to comments on postings.
Raytje
De verzamelde werken – Volume II
De gebruikelijke verzameling van belangrijke informatie, wetenswaardigheden, laatste nieuwtjes, eerste geruchten, roddel, achterklap, onzin en klets.
…
Vorige dag Volgende dag
Vrijdag 19 juli 2002
Vandaag wordt er op de camping een kinderen-avonturen-tocht georganiseerd. Ze gaan met de traktor en kar het bos in en gaan daar allerlei spelletjes doen. Helaas moet ik vandaag naar de dokter om de hechtingen eruit te laten halen, dus dat gaat even niet door. Om geen teleurstelling te kweken, vertellen we ze maar niets.
De hechtingen eruit halen kan gelukkig snel tussendoor, geen lange wachttijden. Het doet geen pijn en na betaling van het in mijn ogen absurde bedrag van €255,= (“maar dat krijgt u terug van uw verzekering, hoor!”) kan ik vertrekken. In die tijd heeft Lizet de kinderen nog “even” mee op en neer genomen in de Goldriedbahnen. Dat is nou zo handig van de Ost-Tirol card: je mag elke dag een keer met alle attrakties.
Vanuit Matrei rijden we rechtstreeks door naar Lienz. Daar stappen we in de Hochsteinbahn, helemaal naar boven. Daar genieten we in een letterlijk brandende zon van onze broodjes en melk. Als toegift trakteren we onszelf op ijsjes en ik mezelf op een Großes. Daarna weer een stukje omlaag om halverwege in een speeltuin eens lekker te ravotten.
Dan duiken we Lienz zelf in en gaan op zoek naar een speelgoed winkel. Omdat Fabian helemaal gefascineerd is door kabelbanen, willen we eens kijken of ze niet een speelgoedkabelbaantje hebben. Sterker nog, ze hebben bijna exact hetzelfde ding dat ik vroeger als kind heb gekregen, toen we in Italie op vakantie waren. Toen was het van blik en nu (natuurlijk) van plastic. Manous krijg echte flippers om snel mee te zwemmen. Die kan ze meteen uit proberen, want vanwege het zweetweer gaan we even zwemmen. Dan lekker uit eten!
Zaterdag 20 juli 2002
Vandaag gaan we weer proberen een stapje verder te komen in onze wandelambitie. We mogen overigens toch niet klagen, want de kinderen kunnen in onze ogen al een heel eind wandelen. Maar goed. Vandaag willen we de Lasnitzen alm proberen te bereiken. Volgens het boekje een wandeling van 2 uur. Omdat het een warme dag beloofd te worden, nemen we veel water mee. We parkeren bij Prägraten, waar velen ons vandaag voorgaan, want we moeten wel even zoeken naar een plaatsje.
Volgens de kaart gaat de tocht door een bos eerst flink omhoog, waarna de wandeling zonder al te veel hoogteverschil voortgaat. Dat blijkt inderdaad zo, en dat komt goed uit met het weer, want het is erg warm. Het stuk in het bos, waar het steil omhoog gaat, lopen we voor het grootste deel in de schaduw, gelukkig.
Manous klaagt over spierpijn in haar armen en Fabian wil maar water drinken, maar als we hen afleiden met het “landen-spel” (“het land begint met een D”) dan gaat het prima. Manous ziet ergens een kruis langs de weg en vraagt vervolgens honderduit over Jezus. Die vragen moet ik toch onbeantwoord laten…
Om één uur komen we aan bij de Lasnitzen-Hütte en laten we ons de kaiserschmarren en Kass/Wurst platte goed smaken. Daarna even genieten van het werkelijk magnefieke uitzicht. Vanaf hier kun je de besneeuwde Groß-Venediger zien liggen, aan de ‘overkant’ van het Virgendal. Nog even lekker kliederen bij een kabbelend beekje. Dan moeten we toch echt weer gaan, want de heen wandeling heeft toch zo’n tweeënhalve uur gekost. De terugweg kost ons anderhalf uur. Dan gauw naar Matrei om inkopen te doen voor de BBQ. Dat loopt een beetje in het honderd, want iedereen schijnt te gaan BBQ-en en dus is bijna alles uitverkocht. Dat wordt improviseren…
Zondag 21 juli 2002
Weer een stralende dag, die we gebruiken om de was te doen. Tenminste in de wasmachine van de Habererhof. Daarna gaan we eens een dal zuidelijker kijken: Deferregen Tal. Als je dat helemaal naar achteren doorrijdt, dan kom je in Italië uit.
Via een smal weggetje met een hoop haarspeldbochten rijden we omhoog. Je komt hier steeds meer Italianen tegen, op weg naar familie bezoek? Vlak voor de grens ligt de Obersee, een klein meertje, met de Obersee-Hütte aan de rand van het water. Die valt een beetje tegen: de Hütte is gewoon met de auto te bereiken en lijkt meer op een wegrestaurant. Allemaal een beetje commerciëler. We springen nog een beetje op en neer tussen de Oostenrijkse en Italiaanse grens en aanvaarden dan de terugtocht.
Op de terugweg zijn we van plan om in St-Jakob met het liftje omhoog te gaan, maar het begint helemaal dicht te trekken. Toch wagen we het er maar op, en dus, als we eenmaal goed en wel in onze (gelukkig) dicht cabine zitten, begint het te regenen. Het ziet er niet naar uit dat het ophoudt, dus gaan we meteen weer naar beneden. Het begint dan ook te onweren, dus rijden we maar terug naar de huis. Eenmaal terug in “ons” dal hoost het. Oh-oh, de was hangt nog over het hek naast onze tent. Gauw terug naar de camping dus. Gelukkig heeft een buurvrouw al onze was afgehaald en onder ons afdakje gelegd. Omdat het blijft regenen gaan we maar weer uit eten, niet dat dat zo erg is, want in het Gasthof Pfanzlbrau is het goed toeven!
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.