weblog:
A website that displays in chronological order the postings by one or more individuals and usually has links to comments on postings.
Raytje
De verzamelde werken – Volume II
De gebruikelijke verzameling van belangrijke informatie, wetenswaardigheden, laatste nieuwtjes, eerste geruchten, roddel, achterklap, onzin en klets.
Winterspelen 2018
Nu ik 4 uur in de bus van Donghae naar het vliegveld moet doorbrengen, kan ik net zo goed nog iets nuttigs doen. Al kijkend naar het landschap zie ik afwisselend links en rechts flink wat werk aan de weg. Of eigenlijk wordt er een compleet nieuwe snelweg gebouwd. Deze lijkt van Seoul naar de bergen te gaan leiden.
Boven in de bergen ligt een typisch wintersport dorpje, met de volkomen Koreaanse naam “Alpensia”. Chalets, grote hotelcomplexen, het is er allemaal. De bus reed er zelfs voor om, al stond er niemand te wachten, zo bijna aan het eind van de lente. Het hotel kijkt uit op de springschansen.
En heel trots meldden enorme borden, dat hier de Olympische Winterspelen 2018 worden gehouden. Het dorpje lijkt me niet eens zo heel hoog te liggen, maar kennelijk ligt er in de winter genoeg sneeuw om een aantal afdalingen te houden.
(vanaf m’n telefoon)
Kolean lunch
Het eten in Korea is een… aparte ervaring. Ik dacht dat men veel rijst zou eten, en noedels.
De eerste avond werd ik door de heren van TTS meegenomen naar “een chinees”. Daar bleken we fingerfood als maaltijd te moeten beschouwen. Kipfingers, quesadilla’s en gefrituurde kaas dingetjes. Het vult natuurlijk wel, maar om te zeggen dat ik lekker heb gegeten…
De tweede avond hadden we net een succesvolle docking achter de rug. De klant was zo blij met het resultaat, dat ie ons mee uit eten nam. Taxi’s werden geregeld en we werden in een winkelstraat afgezet. Via een trap bereikten we het restaurant. Ja hoor, lage tafeltjes, schalen met rauwe vis, soja, wasabi en nog wat bijlages. Iedereen zat in kleermakers zit. Zodra wij zaten kwamen de flesjes sotsju op tafel, samen met kleine glaasjes. Vanaf toen gingen onze gastheren los, de ene na het andere drankspelletje kwam langs. Het eten was eigenlijk bijzaak, er werd behoorlijk wat drank naar binnen gegoten. De verschillende soorten rauwe vis waren wel aardig, maar ik heb ze toch liever zonder de stukjes graat.
Onze gastheren kunnen genetisch niet zo goed tegen drank en naar mate de avond vorderde, werden ze achtereenvolgens grappig, tipsy, aangeschoten, dronken en helemaal toeter. Collega Rob mocht als buurman allerlei omhelzingen en handtastelijkheden ondergaan. Rond half tien was men voldoende dronken, en vond ook het bedienend personeel dat het genoeg was geweest. Zorgelijke blikken bij iemand die z’n schoenen niet aan kreeg zeiden genoeg.
Een van de gastheren donderde bijna van de trap, struikelde van de stoep de straat op en pieste zijn blaas op de stoep leeg, voordat ie op een tafel in slaap viel…
De volgende ochtend keek ie gemengd betrapt en trots.
We hadden eigenlijk wel genoeg lokale cultuur gegeten en hielden het de volgende avond bij een veilige maar overheerlijke biefstuk. Met wat extra brood of friet wad het perfect geweest.
Maar de lunches hier zijn zeker ook het vermelden waard. Om tijd te besparen eten we op site. We hebben een lokale supermarkt afgestruind naar wat brood, maar verder dan wat fabriekstoast komen we niet. Maar ze hebben wel een bakjes instantnoedels.
Folie er half afhalen, tot de helft vullen met warm water, folie weer 5 minuten dichtmaken, dan de folie eraf en “smullen” maar…
Laten we zo zeggen, het vult de maag. Daar is alles mee gezegd…
(vanaf m’n telefoon)
Moeilijke start?
Het ontbijt begint met het gebruikelijke scannen van het buffet naar de normale westerse of hopelijk nederlandse pot. Boterhammen of broodjes, beleg, kaas, dat soort werk. Het valt niet tegen, er zijn broodjes en jam, ze hebben thee en er is verse ananas. Dat moet lukken. Natuurlijk ligt er ook vis en wat meer ongedefinieerde toelie, die laat ik voor wat het is. Wel “leen” ik een vork, zodat ik vanmiddag m’n noedels kan eten.
Een taxi brengt ons naar de poort van de marinebasis. We leveren onze paspoorten in, en horen dan een toegangspas te krijgen. Daarvoor heb ik een paar weken geleden al een kopie van mijn paspoort moeten inleveren, en een Verklaring omtrent Gedrag, oftewel een VoG. Dit is een A4tje waarin de Nederlandse overheid verklaard dat Raytje altijd een nette en betrouwbare burger is geweest. Hier noemen ze dat trouwens een Criminal Record :-).
Als we rond half acht onze paspoorten inleveren horen we dus een toegangspasje te krijgen. Omdat Niels en ik hier nieuw zijn moeten wij langer wachten, we moeten eerst geprocesst worden. Er staat een picknick bank en de zon schijnt, dus we bieden aan daar dan wel te wachten.
Na drie kwartier komt onze begeleider vertellen dat “thel is a ploblem” (ja, ze platen echt zo). De paspoort van Mr Laymond is namelijk fout geprocessd, en nu moet de officier dingen herstellen. De officier komt om negen uur… hopelijk. Maar Niels kan alvast naar binnen. Ik geef aan dat ie vooral moet gaan, kan ie alvast rondkijken.
Ik blijf zitten, de zon schijnt nog altijd. Ze komen er vanzelf achter dat ze me vandaag hard nodig hebben, als ze de docking van een klein bootje willen uitvoeren vanmiddag. Kan ik mooi even dit verhaaltje typen…
Update, inmiddels een uur later. Ik, of mijn “geval” is inmiddels in niveau omhoog gegaan, ge-escaleerd zoals men tegenwoordig graag zegt. De officier van de wacht is samen met Mr Lee naar me komen kijken. Niet dat dat hielp, maar misschien wilde de officier me zelf even bekijken. Er werd daarna druk getelefoneerd en overlegd, maar evengoed kon ik niet naar binnen. De officier ging weer en Mr Lee meldde alleen, dat er “no authorisation” gegeven werd. Het is nu 9u30, de zon wordt nu warmer…
Update 2, een kwartier later. Iets heeft er voor gezorgd dat ik toch naar binnen mag. De Koreanen vertellen verder niets en hebben een stalen gezicht. Een kwartiertje later begroet ik Rob en Niels die al lekker aan het commissionen zijn. Zo, aan de gang!
(vanaf m’n telefoon)
Op weg naar Donghae
Goed, na wat heen en weer mailen met het reisbureau, krijg ik dan toch eindelijk het juiste e-ticket gemaild. Het gaat een lange reis worden:
Met de trein naar Schiphol
Een vlucht naar Parijs
Een vlucht naar Seoul
Met de bus naar Ganggeung
Met de auto naar Donghae
Op schiphol tref ik Rob en Niels en gezamelijk vliegen we naar Parijs.
De vlucht naar Seoul zit niet helemaal vol, en Rob en ik delen een lege stoel. Maar de net te krappe beenruimte zorgt ervoor dat ik tijdens de nachtvlucht nauwelijks kan slapen. Op vliegveld Seoul zijn er bijna Dubaiaanse taferelen in de aankomsthal. Hele vliegtuigladingen myanmarianen (heten ze echt zo?) staan in de rijen te wachten op het zo gewilde stempeltje in hun paspoort (om dat waarschijnlijk meteen in te leveren bij een werkgever die ze vervolgens lange dagen laat maken).
Buiten het vliegveld koopt Rob in z’n beste koreaans 3 buskaartjes naar Gangreung, een stadje aan de oostkust. Een busticket met een stoelnummer, zoals je kunt zien.
De bus zelf heeft lekkere ruime en luie stoelen, en de warmte en ‘t gehobbel zorgen dat ik het grootste deel van de reis niet meemaak.
In Gangreung worden we opgewacht door niemand, en moeten we wachten tot mr Lee er is.
In de zon zien we het koreaans stadsleven voor ons afspelen. Wat mij opvalt dat het verkeer zo rustig is. Op een of andere manier had ik het getoeter uit Dubai verwacht, of de chaos uit Goa. Maar hier niet dus. Wel is er overal het koreaanse schrift en maar af en toe de westerse teksten.
Na een half uur maken we kennis met me Lee, en deze brengt ons naar ons hotel, waar we worden ondergebracht op de 9e verdieping. De vermoeidheid begint nu te komen, maar ik wil er nu nog niet aan toegeven. Beter is om vol proberen te houden tot de lokale avond.
Na een douche en een tevergeefse poging om mijn bedrijfsSIM kaart te laten werken (iets met de combinatie van mijn telefoon en de aparte gsm frequentieband die Zuid-Korea gebruikt), lopen we door het centrum van Donghae.
Op zoek naar een cheapy 3G telefoon, maar ook even een supermarkt om wat te eten en wat voor de lunch van morgen te kopen. Zomaar wat plaatjes:
In de lift van het hotel zien we vervolgens dat het knopje met ‘4’ is vervangen door F omdat ‘4’ ongeluk schijnt te brengen. Okeeej
‘s Avonds maken we kennis met de 2 noren van TTS, en eten we wat bij de chinees. Om 10 uur lig ik in bed, overtuigd dat ik de hele nacht ga gebruiken om alle slaap tekort in te halen. Daarom zit ik 3 uur later, klaarwakker, dit verhaal te typen…
Long time, no post
Zoooo, het is al weer even geleden dat ik hier een berichtje achterliet. Augustus 2013 was het, onze vakantie naar de oostkust van Amerika.
Er is een hoop gebeurd, maar kennelijk vond ik het niet interessant genoeg om over te schrijven. De afgelopen tijd heb ik aan een project in Nederland gewerkt, zonder reizen naar het buitenland. Wel heb ik een uhhhh… “medische vakantie” gehad. Als gevolg van een kleine hartaanval ben ik zo’n 2 maanden thuis geweest. Gelukkig is het lichamelijk helemaal weer goed, er zijn geen blijvende gevolgen. Alleen heeft m’n hoofd af en toe moeite dat ook echt te geloven. Een kwestie van tijd zeggen de deskundigen. Maar goed, dat is wel een beetje van invloed op de komende dagen.
Ik ben namelijk aan nieuwe projecten begonnen, een aantal schepenliften. Voor de eerste lift vertrek ik komende dinsdag naar Korea. Zuid-Korea wel te verstaan :-). Samen met collega Rob (die er al eerder is geweest) gaan we daar het systeem verder in bedrijfstellen.
Ik kijk er weer naar uit, een bezoek aan een site. Vanwege m’n hoofd dat af en toe m’n lijf niet gelooft, beperk ik het tripje tot een week. Eerst maar eens kijken of dat gaat…
Korea, ik kan me er niet veel bij voorstellen. Nooit echt geinteresseerd in die regionen, eigenlijk. Ik ben dus maar eens begonnen op wikipedia te lezen: sinds 1950 democratisch. Zogenaamd dan, want wel een paar staatsgreepjes. Natuurlijk ook een andere cultuur. Scherp en pittig eten. De vlucht erheen duurt 11 uur, veel te lang dus.
We zien wel.
Oh ja, één ding baart me wel wat zorgen. Collega Danny appte me een foto van een avondetentje:
Let vooral op het bord met speklappen (?) met een schaar erbij. Dat is even lekkerrrr… NOT
Wel positief is dat ik het songfestival ga missen!
Central Park en Grand Central Terminal
Onze laatste dag in New York alweer, tenminste de laatste dag die we nuttig kunnen gebruiken.
We beginnen met een bezoekje aan Wall Street. Vrijwel helemaal aan het zuidelijkste puntje van Manhattan bevinden zich een aantal hele smalle straatje. Toch staan er een aantal flinke grote gebouwen, waaronder het gebouw van de New York Stock Exchange, oftewel de Amerikaanse beurs. Streng beveiligd, want je kunt er niet met de auto komen. Voetgangers worden op een afstandje gehouden. Schuin er tegenover staat de Hall waar de eerste president George Washington werd ingezworen.
Daarna gaan we fietsen! We huren vier fietsen vlak bij Central Park en nemen onze lunch – een paar broodjes – mee. Het is mooi weer en het is best druk met fietsers. Niet iedereen is gewend om te fietsen, dat is duidelijk te zien. Central Park is vier kilometer lang, dus we zijn best een tijdje onderweg. Zoals je kunt zien fietsen we met een helm op, dat doet vrijwel iedereen hier.
Na het fietsen doen we een tour door het Grand Central Terminal station. Een enorm station, gebouwd in de hoogtij dagen van New York, begin 20ste eeuw. Het is een heel druk station, er schijnen dagelijks 700.000 mensen door dit station te lopen. Het is een self-guided audio tour, wat wil zeggen dat je een koptelefoon met een afspeel apparaatje krijgt en dan mag je zelf door het station dwalen, met uitleg erbij. Erg leuk om te doen.
Zo, en dat was het. Ik had nog geen foto’s van ons appartement gemaakt, zie hieronder. Het is nu dinsdag ochtend, we heben net alles ingepakt (zie de 4 tassen op het tweede fotootje) en laten ons per taxi dadelijk om 12 uur naar het vliegveld brengen. Als het goed is, dan zijn we morgen vroeg weer thuis.
Vanaf het water en vanuit de lucht
Vandaag beginnen we met het regelen van kaartjes voor het uizicht vanaf een andere wolkenkrabber, de Top of the Rocks attractie. Boven op het Rockefeller complex kun je genieten van het uitzicht, net zoals bij het Empire State Building. Alleen willen we dit keer met zonsondergang gaan kijken. Aangezien de rest van New York dat ook wil, reserveren we onze kaartjes voor 20:30 ‘s morgens al.
Daarna gaat het naar pier 83, waar we kaartjes regelen voor een rondvaart langs Manhattan. Deze reserveren we voor 16:00 uur. En dan kunnen we naar de Intripid. Een oud vliegdekschip omgebouwd tot luchtvaart museum. Er staat ook een Space Shuttle, maar daarvoor moet je bij betalen. Aangezien we de New York Pass al hebben gekocht, laten we de Space Shuttle maar even voor wat het is. Bovendien hebben we die al in Washington gezien.
Het luchtvaart museum valt toch wel een beetje tegen, ik vermoed dat we verwend zijn geworden door het Air & Space museum in Washington. Tegen vier uur melden we ons bij de rondvaartboot. Het is perfect weer: een zonnetje, en lekker windje, en de juiste temperatuur. Mooie wolkenlucht als achtergrond voor de foto’s. Kijk zelf maar
Na de rondvaart zoeken we een restaurant, en komen we uit bij een tentje dat Italiaans en Grieks eten serveert. Lekker gegeten, met uitzicht op de mensenmassa van 8th Street.
De Top of the Rocks is geweldig, alhoewel het stevig waait en net te fris is. Ook hier mooie uitzichten, zoals verwacht en prachtige foto’s. Het is ontzettend druk ‘op het dak’, maar dat mag de pret niet drukken.
Op de weg naar het appartement lopen we nog even langs Times Square, waar het altijd licht, lawaaiig en druk is.
Lange dagen
New York heeft zoveel te bekijken dat we echt een planning moeten maken. Samen met de platte grond en de kaart van de metro zoeken we de bezienswaardigheden bij elkaar. Vandaag stond er op het lijstje:
- Carnegie Hall
- Flute Center of New York
- Madame Tussauds
- New York Skyride
- Haven rondvaart
Deze ´attracties´ liggen allemaal ongeveer aan dezelfde metro lijn. Op die manier reizen we zo min mogelijk, want dat blijkt wel aardig wat tijd te kosten. Niet dat de metro treinen niet vaak genoeg rijden, maar voordat we de juiste metrolijn gevonden hebben en ook het bijbehorende station zijn we telkens weer een half uur of drie kwartier verder. Dan hebben we tegenwoordig ook nog een enorme hongerleider in het team zitten: Fabian heeft met al dat geloop veel eten nodig (15 jaar, komt ons bekend voor).
Carnegie Hall is een bekende concertzaal. Helaas was deze gesloten voor verbouwing, dus alleen de buitenkant konden we bewonderen. Bovendien regende het een beetje.
Via het Flute Center of New York (zie andere post) lopen we naar Madame Tussauds. Omdat het inmiddels meer dan wat miezert, is het daar ook aardig druk voor de deur: iedereen wil naar binnen. Het is mijn eerste bezoek aan een Madame Tussauds, en ik denk ook het laatste. Het kan mij niet echt warm maken, zelfs Angelina Jolie niet :-). En Bruce Willis was best irritant…
Na Madame Tussauds kochten we een broodje en aten midden in New York in een park naast de public library. Daarna ging het richting de New York Skyride. Dit is vlucht met een simulator, midden in het Empire State Building. De attractie zelf was wel aardig, en we besloten ter plekke om met de lift naar het Observatory Deck te gaan. Dit ligt op de 86 verdieping. En zoals beloofd was het uitzicht fenomenaal.
Weer met beide benen op de grond wilden we een rondvaart rond Manhattan maken. Maar het bleek al laat te zijn, er waren die dag geen rondvaarten meer. Als alternatief besloten we om de Brooklyn Bridge te voet over te steken. Midden boven de wegdekken van de brug is een voetgangers- en fietserstrook. Ik dacht dat we hier alleen zouden zijn, maar kennelijk dachten meerdere mensen dat. Het uitzicht was weer heel mooi.
Flute Center of New York
Manous wilde wel eens een muziek(instrument) winkel in Amerika zien, en had op de laptop wat zitten rondstruinen. Ze vond het Flute Center of New York. Weggestopt in een klein kantoortje op de 11de verdieping van een kantoorgebouw (we moesten wel even vragen of we er gewoon op bezoek konden komen) wordt er toch een winkeltje gerund.
Manous wilde in eerste instantie alleen een leuke poetslap voor haar fluit zien te vinden. Een poetslap hadden ze wel, en die kreeg ze ook… gratis. Men vroeg haar of ze ook nog iets anders wilde hebben of nodig had, duidelijk in voor een verkoop van een fluit.
Men vroeg ook of ze even iets wilde uitproberen, ze was er nu toch. Manous hoefde niet zo nodig, maar kreeg toch een fluit in haar handen gedrukt. Een massief gouden fluit, van 60.000 dollar… Ik vroeg aan de man wat er voor zorgde dat een fluit van een duurder metaal ook een mooiere klank had. Na de uitleg pakte hij een fluit van platina, nieuwwaarde 80.000 dollar. Kon ze die ook even proberen.
Na afloop een hyperende en glunderende Manous…
New York City!
We gaan onze vakantie afsluiten met een bezoek aan New York. Via een bezoek aan een onderzeebootmuseum en de laatste camping rijden we naar de stad. Het verkeer wordt hier veel drukker, en het groen wijkt langzaam voor bebouwing, steden en vooral wegen.
Via www.airbnb.com hebben we een appartement geboekt in Brooklyn. De Garmin leidt ons feilloos door NY, en in de regen komen we bij ons appartement aan. Nadat we de sleutel hebben gekregen brengen we de bagage naar binnen. Daarna gaat het meteen naar het vliegveld, we moeten vandaag ook de auto inleveren. Vanwege de drukte op de weg gaat dit toch wel wat lang duren. Na inleveren nemen we de trein naar Penn Station in NY, en vandaar de metro weer naar het appartement. Dat kost natuurlijk wel de nodige moeite. de juiste trein vinden, kaartjes kopen, kaartjes voor de metro kopen (meteen voor de komende dagen). De juiste metro lijn vinden, en dan ook nog op het juiste station weer uitstappen. Met wat moeite lukt dit en rond acht uur ´s avonds stappen we in de stromende regen bij het laatste station uit. Na even geschuild te hebben tegen de ergste regen wandelen we de laatste blokken terug naar het appartement. Zucht… mission accomplished.
Onze eerste echte dag in New York bestaat uit de ´gratis´ dingen. Het zit zo. New York is een stervensdure stad wat betreft attracties betreft. Wil je toch een hoop attracties bekijken, dan kun je het beste een New York Pass kopen. Deze is voor 4 dagen geldig, terwijl we vier dagen te besteden hebben. we besluiten dus de New York pass op de eerste dag te kopen en in te laten gaan op de dag erna. De eerste dag besteden we dus aan het wennen aan New York, de Subway etc.
Ons eerste bezoek is het 9-11 memorial. Op de plaats waar de twin towers stonden zijn twee mooie fonteinen aangelegd, terwijl een nieuw WTC ernaast gebouwd is. De twee fonteinen bevatten plaaten met de namen van alle 3000 slachtoffers. Heel indrukwekkend en heel mooi. Een rustgevende plek tussen de herrie van New York.
Daarna met de metro naar de kaart verkoop voor de New York Pass, waar papa even een stuk armer wordt gemaakt. Via Times Square en het Rockefeller Centre naar de Roosevelt Island Tram, een kabelbaan waarmee je met de metrokaart over kan steken naar Roosevelt Island. Op de terugweg stoppen we bij Chinatown en Little Italy, waar we ook eten. Om negen uur ´s avonds vallen vermoeid op de bank van het appartement.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.