Terug naar Legoland
Zaterdag 4 augustus 2001
| We doen alles op ons gemak, ons geluk is dat het toch nog droog is geworden, en dat de tent dus droog mee kan. De rit van Stavanger, de leuke stad, naar Egersund loopt soepel over de "snelweg" E39. Ik verbaas me over het landschap dat op de oostenrijkse almen lijkt, terwijl we hier maar 300 meter boven zeeniveau zijn. In Egersund is het mooi weer, en op de camping installeren we ons op het bovenste terras van de camping, dicht bij de speeltuin, waar de kinderen al gauw te vinden zijn. Ik kan met de verrekijker de ingang naar de fjord van Egersund zien en zie bij toeval een schip van de Fjordline aankomen. We rijden gauw met de auto een stukje naar de zee toe en zien het schip rustig voorbijdreunen. Daarna rijden we terug en zetten de auto langs de weg neer op het punt waar we kunnen neerkijken op de aanlegplaats van het schip. Onder ons zien we dat rijen met auto's, vrachtauto's en campers staan te wachten. Als de neus van het schip opengaat, braakt deze een nieuwe stroom passagiers uit Denemarken uit. Daarna gaan de wachtenden aan boord, en vertrekt het schip. Al die tijd hebben Fab en Manous hun ogen uitgekeken en honderuit gevraagd. Leuk, want nu weten ze precies wat ze morgenvroeg te wachten staat. Grappig om te weten dat dit schip vannacht nog "even" op en neer vaart en morgen vroeg weer terug is om ons mee te nemen. We eten in het zonlicht en laten de kinderen nog even spelen. |
Zondag 5 augustus 2001
| Om zes uur staan we op. Het is nog errug vroeg, maar ja, de boot vertrekt om negen uur. Voor die tijd moeten we alles ingepakt hebben en liefst ook nog wat gegeten hebben. De tent is nog nat van het condens. Maar het is onbewolkt, en dus mooi weer en ook koud! Eerst de kinderen aankleden en met een knuffel in de auto geïnstalleerd. Lizet maakt warme melk en geeft ze een Noorse krentenbol (geef ons maar een Nederlandse). We zijn niet de enige die zo vroeg wakker zijn, er zijn nog anderen die kennelijk ook met de boot mee moeten. Ondertussen breek ik de tent af en stop alles in de auto. Om half acht sluiten we aan op het in-check terrein. Na enige tijd loopt er een Lego-land piraat tussen de auto's door en stopt, overal waar er kinderen in de auto's zitten, een tegoedbon voor een doosje Lego in de auto. Handig! Om half negen mogen we aan boord. We zetten de auto stil en haasten ons naar het 'zonnedek'. We genieten van de zon tijdens de afvaart en kijken naar de voorlopig laatste stukjes Noorwegen die voorbij dobberen. Ik blijf tot een uur of elf in de zon zitten/liggen. Dan trekt het dicht, begint het te waaien en wordt het kouder. We gaan dus maar naar binnen. We hebben meteen geluk, want we lopen tegen een vrij tafeltje met 4 stoelen aan. De kids vermaken zich prima in het dichtbijzijnde ballenbad en zo zitten we de vaart uit. Af en toe moeten we natuurlijk wel een kind troosten dat met zijn gezicht ergens tegen aan is gevallen, maar voor de rest is het gewoon de minuten wegzitten. Om 15:45 zijn we weer in Hanstholm en maken we ons op voor een rit naar Billund. Het is een lange rit. Het landschap bevestigd mijn vermoedens: Denemarken heeft een saai landschap. De kinderen is het te veel geworden: zij slapen vrijwel de gehele rit. Om een uur of zes betrekken we een campingplaatsje in Give. Het is een sportterrein dat in de zomer dienst doet als camping. Het is een mooie, heldere, koude en vochtige avond. |
Maandag 6 augustus 2001
De dag begint met broodjes halen in de kampwinkel. Lekker brood, en na het ontbijt gaat het dan toch echt gebeuren voor de kinderen. Ze hebben het er de hele vakantie over gehad: Legoland. We rijden over een verlaten B-weg richting Billund langs het nieuwe vliegveld in aanbouw en parkeren op een van de grote parkeerterreinen. Eenmaal binnen zien de kinderen van alles en nog wat. Ze willen overal in en als ze ergens inzitten willen ze er niet meer uit. Toch weten we ze te bewegen om om de "volgende bocht" te kijken of daar ook iets leuks is. En vreemd genoeg, elke bocht onthult weer iets anders leuks. Kortom, ze komen ogen te kort. Legoland bestaat voor een deel uit een soort Madurodam van legoblokjes en een deel uit een pretpark en een deel uit een speeltuin. Manous ondergaat haar vuurdoop in de achtbaan en vindt het prachtig ("papa, ik wil blijven zitten!"). Later op de middag, begint het flink te waaien en komen er donkere wolken aan. Even later begint het te hozen. We schuilen met nog een aantal families onder een multi-verdieping doolhof/speelkasteel en wachten de bui af. Het wordt wel weer droog, maar dat is maar eventjes. Dan maar naar de winkels en het Lego museum. Maar ja, dat kunnen meer mensen bedenken, en dat hebben ze ook gedaan...Na een uurtje hebben we het daar wel gezien en besluit Lizet deze dag niet te laten verpesten. Ze offert zichzelf op en gaat terug naar de auto om regenjassen en paraplu-en te halen. Voor de kids koopt ze twee Legoland poncho's, van die dingen waar de helft van de mensen tijdens zo'n dag mee rondloopt. Maar je blijft er wel droog in. Zo kunnen we nog een uur of twee blijven. Aan het einde van de dag nog even een bezoek aan de winkel, want ja, we moeten toch wel met een paar doosjes Lego thuis komen. Bovendien moeten we onze waardebonnen van de Fjordline-piraat nog inleveren. In ruil voor de bonnen krijgen we twee kleine ruimtevaartuigjes van Lego. Als afsluiting eten we in het "Lego-kasteel" annex restaurant. Dan rijden we weer naar huis. De kinderen liggen vrijwel meteen in coma. Eenmaal op de camping, begint voor mij het inpakken alvast een beetje. Morgen gaan we naar huis... |
Dinsdag 7 augustus 2001
| Gelukkig is het droog gebleven. Het is niet zo'n probleem om met een natte tent te rijden, maar het inpakken is zo'n ellende. Maar zoals gezegd, daar hebben we geen last van. De zon droogt het condenswater al gauw en daarna kan alles in de auto. Dan begint de rit naar Nederland. In mijn ogen een lang en saai stuk, dat nou eenmaal moet gebeuren. Onderweg krijgen we nog de diverse malse regenbuitjes te verwerken. Tussen Bremen en Osnabrück horen we op de radio van een file voor ons. Dat is niet zo mooi. We wachten het maar even af, en kunnen bij een Raststätte er even af. Daar drinken we wat en strekken we de benen. Dan toch maar weer verder proberen, maar te vergeefs, zodra we weer op de snelweg zitten, staan we meteen weer in de file. De radio vertelt ons dat de lengte van de file alleen maar groter is geworden. We maken een noodplan en verlaten de snelweg op de eerstvolgende afslag. Door het binnenland snijden we een stuk van de hoek Bremen/Osnabrück/Nederlandse grens af. Het is hier overigens erg mooi en groen! Na anderhalf uur binnendoor rijden betreden we de snelweg weer. Waarschijnlijk zijn we er qua tijd niets mee opgeschoten, maar we hebben in ieder geval gereden! Vlak over de Nederlandse grens eten we wat bij een McDonalds. Altijd feest bij de kids. Als we weer verder willen rijden doet de auto het niet. SLIK. Nog eens proberen, motorkap open, zekering kapot?, nee, nog eens proberen, nee, even nadenken, nog eens proberen, JAAAAA! Niks meer aan doen en verder rijden! Eindelijk, om half negen zijn we weer thuis. |
Ter afsluiting
| Met onze tweede vakantie in Noorwegen is het romantische erg wel een beetje van af. Het is en blijft een geweldige mooi en rustig vakantieland, maar het moet wel mooi weer zijn! De komende jaren zullen we waarschijnlijk wel iets anders doen, maar als we hier weer terug komen, dan zullen we waarschijnlijk vaker "hutten". Verder moeten we iets aan onze tent doen: deze tent lekt op de naden, dus of proberen te repareren of anders een nieuwe tent. Of twee kleine trekkerstentjes. Die we nu hebben is namelijk erg zwaar. Da's niet echt handig. |
| Binnenkort hebben we een weekje Samos te goed, hopelijk kunnen we dan het zon-tekort een beetje aanvullen.... |