De eerste dagen

Ons appartement ligt in een twee verdiepingen appartementencomplex. Alle apartementen komen uit op een binnenplaats waar nisjes gemaakt zijn met voor ieder apartement een afgeschermd terrasje. Er zijn veel perkjes met struiken, zodat ieder zo zijn privacy heeft. Overigens hebben we totaal geen last van onze medebewoners. Als iedereen is aangekomen, dan blijkt dat van de tien apartementen er vijf bezet zijn. Wij zijn de enige die op de beganegrond wonen. De medebewoners (allemaal oudere mensen zonder kinderen) wonen op de eerste verdieping. Het complex wordt heel goed schoon gehouden en ziet er goed uit. Het bestaat nog maar een jaar.

De eerste dag op Samos bestaat uit het verkennen het dorp en bekijken waar we boodschappen kunnen doen en waar de bakker is. Gelukkig blijkt Kokkari een gezellig maar niet al te toeristisch dorpje te zijn. Het beschikt over een kiezelstrand en een haventje annex baai, waar zich vrijwel alle restaurantjes bevinden. Terrasje aan terrasje strekken de restaurantjes zich rond de baai uit. In het ondiepe water van de baai dobberen de kleine vissersbootjes. We eten onze eerste lunch ergens aan het kiezelstrand. Het is goed weer 'terug' te zijn.

Manous en Fabian zouden meteen wel willen zwemmen, maar hier waait het toch wel erg hard. Samos staat bekend om zijn vaak harde noordenwind. En aangezien we aan de noordkust zitten, zit je hier aan het strand pal in de wind. Het zorgt wel voor een mooie branding, tot een meter hoog.

We hebben twee gidsjes over Samos gekocht, 'Samos' van de Sunflower wegwijzer reeks en 'Samos' van de ANWB Extra reeks. Daarnaast ook een goede kaart van Road Editions (na jaren is er eindelijk een firma die goede kaarten van de Griekse eilanden maakt. Tot dusver was het huilen met de pet op!) In beide gidsjes zitten ook kaarten, maar dat zijn meer overzichtskaarten. En aangezien ik een redelijke kaartenfreak ben, koop ik van elke vakantiebestemming in ieder geval een goeie kaart.
De gids van de Sunflower wegwijzer reeks bevat een aantal wandelroutes en autoroutes.
Zeer gedetailleerd wordt beschreven hoe te wandelen (goede kaartjes), maar helaas zijn de wandelingen in zijn geheel iets te hoog gegrepen voor ons: met twee kleine kinderen ga je niet in de hitte een dagtocht maken. Maar we kunnen natuurlijk wel delen van de tochten lopen...
De ANWB gids bevat meer praktische informatie over de verschillende dorpjes van het strand. Het bevat tevens een verwijzing naar kindvriendelijke stranden, iets waar we dankbaar gebruik van zullen maken.

De eerste dagen moeten we ons dagelijkse ritme zien te vinden. Na een tijdje blijkt dat we ons met zijn allen goed kunnen vinden in de volgende opzet: voor de lunch doen we iets wat papa en mama hebben uitgezocht. Na de lunch doen we iets wat de kinderen leuk vinden. Dat is eigenlijk alleen maar naar het strand. Rond een uur of zes gaan we dan naar het appartement terug, want dan wordt het donker (en dus te koud aan het strand).
Je leeft in Griekenland ook later als in Nederland. De lunch is pas om twee uur 's middags en het avondeten in de taverne's begint pas om een uur of zeven, half acht. Als je geen kinderen hebt, nog wat later. Het gevolg is dat de kinderen ook wat later naar bed gaan en dus ook weer later wakker worden. En dat vinden papa en mama wel zo fijn.