Onze dagindeling

Onze dag begint met wakker worden door het gekwebbel van de kinderen, Ze slapen dan wel op de aparte kamer (we hebben een twee kamer appartement), maar je wordt er toch wakker van. Om een uur of negen gaat er iemand broodjes halen. Kennelijk is brood halen bij de bakker erg populair bij de kids, want we moeten afspreken dat ze om de beurt mee mogen. De bakker is midden in het dorp, ongeveer een 800 meter van ons appartement. Maar aangezien de zon dan al lekker warm is, is dat een fijn wandelingetje. En onderweg is er genoeg te zien: oude griekse vrouwtjes die hun tuin verzorgen, wilde en schriele katten, andere appartementcomplexen. Vooral de katten zijn leuk, we moeten de Fabian en Manous ook duidelijk maken dat ze van die beesten af moeten blijven. Wie weet wat voor ziektes die beesten meedragen.
De bakker heeft een piepklein winkeltje (hebben ze dat niet allemaal daar?), maar het brood is lekker vers, vaak nog warm. Tijdens de wandeling naar de bakker, wordt er tafel gedekt en thee gemaakt. Dan het ontbijt. We zijn toch wel een beetje Nederlander: we nemen meestal hagelslag mee. Suiker en theezakjes nemen we ook altijd mee. De rest (smeerleverworst en jam) kopen we gewoon lokaal.
Na het ontbijt zoeken we alles bij elkaar wat we dan voor de 'ochtendactiviteit' en het zwemmen 's middags nodig hebben en pleuren alles in ons autootje. Dan gaan we op weg. Aangezien papa en mama de ochtend mogen bepalen, zit daar wat meer afwisseling in: wandelen, bezoek aan Samos-stad, archeologisch museum of opgravingen of een autorondrit.

Tegen de tijd dat we honger krijgen, zoeken we een taverne, die ons aanstaat. Onze ervaringen in Griekenland leerden ons dat een tentje met gammele stoeltjes en tafeltjes meestal beter eten heeft dan een taverne met mooie stoelten met kussentjes, tafelkleedje etc. 's middags eten we meestal een Griekse salade (Horiatiki) met brood en een fles water. Fabian is niet zo dol op tomaat en komkommer, dus die eet eigenlijk alleen brood. Om te zorgen dat-ie toch ook wat anders eet, nemen we af en toe ook een omelet erbij. Om voor wat afwisseling te zorgen nemen we ook wel eens een Tarama of Tzaziki salade erbij. Manous vind alles lekker, dus die eet goed mee. Smullen maar!
Na de middag gaan we op weg naar een strandje waar we de rest van de middag kunnen poelie-en. Samos heeft een hoop kleine strandjes. Het zijn vrijwel allemaal kiezelstranden. Er zijn maar een paar zandstranden op Samos. In het begin van de week bezoeken we een paar kiezelstranden. Dat is leuk, je kunt er lekker genieten van de branding, maar voor kinderen is het minder geschikt. Ze kunnen zich in de branding niet staande houden en vallen telkens op de grote kiezelstenen.
Bovendien is de stroming in de branding zo sterk dat ze zonder pardon worden meegesleurd. Gaande de week zoeken we naar zandstranden. Volgens de ANWB gids was die in Psili Amos meer geschikt. En inderdaad, dat strand vinden de kinderen veel leuker. Ze kunnen zonder onze hulp het water in lopen en daar zonder gevaar spelen. We bouwen zandkastelen gebouwd en kunnen ondanks de lage zon (het is tenslotte oktober) toch nog lekker liggen zonnen op het strand. Ik verbrand de laatste dag zelfs. Om een uur of zes 's middags gaat de zon onder en rijden we terug naar Kokkari. Even douchen en het zand uit je kleren halen en dan kunnen we zo doorlopen naar de restaurantjes aan de haven. Door het strandleven hebben we flink honger gekregen.

Het is wel grappig om te zien hoe het personeel van de restaurants je proberen naar binnen te praten. Als je een beetje langs de baai slentert, dan wordt je om de tien meter door iemand aangesproken die je probeert over te halen bij hem te komen eten. We hebben al gauw door dat de drukste restaurantjes ook de beste zijn. Omdat het seizoen ten einde loopt (dit is de een-na-laatste week dat toeristen hier komen), gaan er steeds meer restaurantjes dicht. Elke dag gaat er wel weer een restaurant dicht. Gelukkig blijven de betere taverna's de hele week open.
Een tas met speelgoed mee, zodat de kinderen tijdens het wachten nog even kunnen spelen of tekenen of iets dergelijks. De aandacht moest verdeeld worden tussen het speelgoed, de verwilderde magere katten die om de tafeltjes heen lopen (je moet er wel tegen kunnen) en de zee. Zoals gezegd liggen de meeste restaurantjes aan de baai, en vanaf de terrasjes kun je af en toe schepen zien langskomen, en bij een heldere avond Turkije zien liggen. Het wordt gezellig als het donker wordt. De groene lamp aan het einde van de pier begint te knipperen en de lichtjes van boten en aan de kust van Turkije worden zichtbaar. Het eten is goed, we nemen meestal twee hoofdgerechten en een Griekse salade. Een fles wijn en een kleine fles water of vruchtensap voor de kiddoos. De kinderen eten van de twee hoofdgerechten mee.
In tegenstelling tot de Griekse restaurants geen ouzo van het huis vooraf, maar een lekker zoet drankje na afloop. Bij navraag blijkt dit een 'vin doux' te zijn, een dessert wijn, waar Samos bekend om is. Daar moeten we beslist een fles van mee naar huis nemen.

Om een uur of negen zijn we wel klaar, en wandelen we rustig naar huis. Al met al lopen we heel wat af: 's morgens naar de bakker, dan wat we overdag lopen en 's avonds weer op en neer naar de taverna's, ook zo'n kilometer heen een een kilometer terug. Maar het gaat ongemerkt.
Overdag is de temperatuur zodanig dat we in een t-shirt en korte broek kunnen lopen. 's Avonds koelt het een beetje af en hangt het erom. De meeste avonden kun je nog met t-shirt en korte broek gaan eten, maar af en toe waait het flink en dan is het wat koeler. Overigens zijn de terrassen van de eetgelegenheden overdekt en worden ze bij harde wind ook aan de zeezijde afgedekt met doorzichtig plastic. Dan zit je in ieder geval uit de wind.
Als we weer terug zijn bij het appartement, dan stoppen we Manous en Fabian in bed en kunnen we zelf nog even op het terras voor ons appartement een beetje praten en lezen. Gaandeweg de avond wordt het toch wat frisser en gaan we naar binnen. Om tien uur kunnen we dan via de satelliet naar de wereldomroep kijken.