Heenreis

De heenvlucht vertrekt op een belachelijk vroeg tijdstip: half zes 's morgens. Eigen schuld, dikke bult: al dit soort vluchten vertrekt zo vroeg. Van eerdere trips naar Griekenland weten we dat je dan om 2 uur op moet staan, in het donker naar Schiphol moet rijden en daar een uur in de rij moet staan om je koffers in te checken en dan een half uur moet wachten voor de gate. En dat vinden we niet leuk, het is gewoon dikke ellende. Een collega van Lizet vertelde dat hij bij dat soort bestemmingen wel eens overnachtte op Schiphol zelf, in een hotel dat zich achter de douane bevindt. Bij navraag blijkt Hotel Mercure zich inderdaad in de terminal te bevinden. Je kunt er gewoon overnachten als je een vroege vlucht hebt. De keus was snel gemaakt: we nemen de avond voor vertrek de trein naar Schiphol , checken de bagage in en overnachten in het hotel. De totale kosten (trein + hotel) zijn hoger als die van een week parkeren op P3, maar daarentegen bent je wel uitgerust als je vertrekt.

Op 10 oktober vertrekken we 's avonds met taxi naar het station en vervolgens de trein naar Schiphol, waar we om een uur of acht zijn. We vragen even na, waar de '24 uur check-in balie' is. Als je met Transavia vliegt, is het mogelijk je bagage de avond van te voren in te checken. In alle rust (geen wachtrijen, bij de balie zijn we de enigen) kunnen we de bagage inchecken. Als we vertellen dat we in de terminal zelf overnachten, dus achter de douane, krijgen we ook meteen onze instapkaarten. Omdat we een van de eersten zijn, kunnen we kiezen waar we willen zitten ook.
We passeren de douane en gaan op zoek naar het hotel. Volgens de beschrijving is het hotel tussen pier E en pier F gelegen. Je bereikt het door naar de lounge te gaan (met de trap omhoog). En inderdaad vinden we daar de ingang. Al gauw krijgen we onze kamer. Het is een 3-persoonskamer (meer als 3 bedden per kamer hebben ze niet), dus we moeten even moeilijk doen. Maar goed, eerst de kinderen in bed, en wij gaan op de gang zitten lezen tot ze in slaap gevallen zijn. Daarna volgen wij. Ik moet zeggen dat we slecht geslapen hebben, maar in mijn ogen is alles beter als 's nachts op pad te gaan.

's Morgens om half vijf worden we gewekt door de receptie van het hotel. Snel kleden we ons aan en eten we een krentenbol en een boterham die we nog bij ons hadden. Dan lopen we op ons gemak naar de gate. Daar aangekomen zien we enigszins geamuseerd de slaperige gezichten van onze medereizigers.
Iets verlaat vertrekt onze vlucht die verder het gebruikelijke ritueel van stijgen, eten, drinken, tax free artikelen en dalen kent. Om tien uur 's morgens landen we op Samos Island National Airport. In tegenstelling tot Schiphol geen slurf, maar een 'plak'. In tegenstelling tot Schiphol geen kou en wind en regen, maar heerlijke 22 graden, ook wind en een lekker zonnetje. We wandelen over het beton naar de terminal. Naast deze terminal is men bezig een nieuwe neer te zetten, maar dan meteen vijf keer zo groot. Binnen is het even wachten op de bagage, maar even later sta ik bij Alamo om onze huurauto in ontvangst te nemen. Een klein autootje, maar groot genoeg voor ons vieren. Het vliegveld van Samos ligt bij Pythagorion aan de zuidkust, terwijl ons appartement in Kokkari staat aan de noordkust. We rijden in een half uurtje naar ons appartement. In het voorbij gaan zien we meteen een grote supermarkt. Even onthouden voor later. Bij het appartementen complex Alkion staat een Griekse vrouw op ons te wachten (er zijn nog meer gasten in aantocht, maar die komen met de bus). En ja hoor, ze kan niet van Fabian met zijn blauw-grijze ogen afbijven. Al koerend (in het Grieks ;-) streelt ze Fabian over zijn koppie. Afijn, we ontvangen de sleutel en pakken even snel de belangrijkste spullen voor dit moment: een fris t-shirt en een korte broek, want het begint toch behoorlijk warm te worden. We zijn er helemaal klaar voor!