weblog:
A website that displays in chronological order the postings by one or more individuals and usually has links to comments on postings.
Raytje
De verzamelde werken – Volume II
De gebruikelijke verzameling van belangrijke informatie, wetenswaardigheden, laatste nieuwtjes, eerste geruchten, roddel, achterklap, onzin en klets.
Central Park en Grand Central Terminal
Onze laatste dag in New York alweer, tenminste de laatste dag die we nuttig kunnen gebruiken.
We beginnen met een bezoekje aan Wall Street. Vrijwel helemaal aan het zuidelijkste puntje van Manhattan bevinden zich een aantal hele smalle straatje. Toch staan er een aantal flinke grote gebouwen, waaronder het gebouw van de New York Stock Exchange, oftewel de Amerikaanse beurs. Streng beveiligd, want je kunt er niet met de auto komen. Voetgangers worden op een afstandje gehouden. Schuin er tegenover staat de Hall waar de eerste president George Washington werd ingezworen.
Daarna gaan we fietsen! We huren vier fietsen vlak bij Central Park en nemen onze lunch – een paar broodjes – mee. Het is mooi weer en het is best druk met fietsers. Niet iedereen is gewend om te fietsen, dat is duidelijk te zien. Central Park is vier kilometer lang, dus we zijn best een tijdje onderweg. Zoals je kunt zien fietsen we met een helm op, dat doet vrijwel iedereen hier.
Na het fietsen doen we een tour door het Grand Central Terminal station. Een enorm station, gebouwd in de hoogtij dagen van New York, begin 20ste eeuw. Het is een heel druk station, er schijnen dagelijks 700.000 mensen door dit station te lopen. Het is een self-guided audio tour, wat wil zeggen dat je een koptelefoon met een afspeel apparaatje krijgt en dan mag je zelf door het station dwalen, met uitleg erbij. Erg leuk om te doen.
Zo, en dat was het. Ik had nog geen foto’s van ons appartement gemaakt, zie hieronder. Het is nu dinsdag ochtend, we heben net alles ingepakt (zie de 4 tassen op het tweede fotootje) en laten ons per taxi dadelijk om 12 uur naar het vliegveld brengen. Als het goed is, dan zijn we morgen vroeg weer thuis.
Vanaf het water en vanuit de lucht
Vandaag beginnen we met het regelen van kaartjes voor het uizicht vanaf een andere wolkenkrabber, de Top of the Rocks attractie. Boven op het Rockefeller complex kun je genieten van het uitzicht, net zoals bij het Empire State Building. Alleen willen we dit keer met zonsondergang gaan kijken. Aangezien de rest van New York dat ook wil, reserveren we onze kaartjes voor 20:30 ‘s morgens al.
Daarna gaat het naar pier 83, waar we kaartjes regelen voor een rondvaart langs Manhattan. Deze reserveren we voor 16:00 uur. En dan kunnen we naar de Intripid. Een oud vliegdekschip omgebouwd tot luchtvaart museum. Er staat ook een Space Shuttle, maar daarvoor moet je bij betalen. Aangezien we de New York Pass al hebben gekocht, laten we de Space Shuttle maar even voor wat het is. Bovendien hebben we die al in Washington gezien.
Het luchtvaart museum valt toch wel een beetje tegen, ik vermoed dat we verwend zijn geworden door het Air & Space museum in Washington. Tegen vier uur melden we ons bij de rondvaartboot. Het is perfect weer: een zonnetje, en lekker windje, en de juiste temperatuur. Mooie wolkenlucht als achtergrond voor de foto’s. Kijk zelf maar
Na de rondvaart zoeken we een restaurant, en komen we uit bij een tentje dat Italiaans en Grieks eten serveert. Lekker gegeten, met uitzicht op de mensenmassa van 8th Street.
De Top of the Rocks is geweldig, alhoewel het stevig waait en net te fris is. Ook hier mooie uitzichten, zoals verwacht en prachtige foto’s. Het is ontzettend druk ‘op het dak’, maar dat mag de pret niet drukken.
Op de weg naar het appartement lopen we nog even langs Times Square, waar het altijd licht, lawaaiig en druk is.
Lange dagen
New York heeft zoveel te bekijken dat we echt een planning moeten maken. Samen met de platte grond en de kaart van de metro zoeken we de bezienswaardigheden bij elkaar. Vandaag stond er op het lijstje:
- Carnegie Hall
- Flute Center of New York
- Madame Tussauds
- New York Skyride
- Haven rondvaart
Deze ´attracties´ liggen allemaal ongeveer aan dezelfde metro lijn. Op die manier reizen we zo min mogelijk, want dat blijkt wel aardig wat tijd te kosten. Niet dat de metro treinen niet vaak genoeg rijden, maar voordat we de juiste metrolijn gevonden hebben en ook het bijbehorende station zijn we telkens weer een half uur of drie kwartier verder. Dan hebben we tegenwoordig ook nog een enorme hongerleider in het team zitten: Fabian heeft met al dat geloop veel eten nodig (15 jaar, komt ons bekend voor).
Carnegie Hall is een bekende concertzaal. Helaas was deze gesloten voor verbouwing, dus alleen de buitenkant konden we bewonderen. Bovendien regende het een beetje.
Via het Flute Center of New York (zie andere post) lopen we naar Madame Tussauds. Omdat het inmiddels meer dan wat miezert, is het daar ook aardig druk voor de deur: iedereen wil naar binnen. Het is mijn eerste bezoek aan een Madame Tussauds, en ik denk ook het laatste. Het kan mij niet echt warm maken, zelfs Angelina Jolie niet :-). En Bruce Willis was best irritant…
Na Madame Tussauds kochten we een broodje en aten midden in New York in een park naast de public library. Daarna ging het richting de New York Skyride. Dit is vlucht met een simulator, midden in het Empire State Building. De attractie zelf was wel aardig, en we besloten ter plekke om met de lift naar het Observatory Deck te gaan. Dit ligt op de 86 verdieping. En zoals beloofd was het uitzicht fenomenaal.
Weer met beide benen op de grond wilden we een rondvaart rond Manhattan maken. Maar het bleek al laat te zijn, er waren die dag geen rondvaarten meer. Als alternatief besloten we om de Brooklyn Bridge te voet over te steken. Midden boven de wegdekken van de brug is een voetgangers- en fietserstrook. Ik dacht dat we hier alleen zouden zijn, maar kennelijk dachten meerdere mensen dat. Het uitzicht was weer heel mooi.
Flute Center of New York
Manous wilde wel eens een muziek(instrument) winkel in Amerika zien, en had op de laptop wat zitten rondstruinen. Ze vond het Flute Center of New York. Weggestopt in een klein kantoortje op de 11de verdieping van een kantoorgebouw (we moesten wel even vragen of we er gewoon op bezoek konden komen) wordt er toch een winkeltje gerund.
Manous wilde in eerste instantie alleen een leuke poetslap voor haar fluit zien te vinden. Een poetslap hadden ze wel, en die kreeg ze ook… gratis. Men vroeg haar of ze ook nog iets anders wilde hebben of nodig had, duidelijk in voor een verkoop van een fluit.
Men vroeg ook of ze even iets wilde uitproberen, ze was er nu toch. Manous hoefde niet zo nodig, maar kreeg toch een fluit in haar handen gedrukt. Een massief gouden fluit, van 60.000 dollar… Ik vroeg aan de man wat er voor zorgde dat een fluit van een duurder metaal ook een mooiere klank had. Na de uitleg pakte hij een fluit van platina, nieuwwaarde 80.000 dollar. Kon ze die ook even proberen.
Na afloop een hyperende en glunderende Manous…
New York City!
We gaan onze vakantie afsluiten met een bezoek aan New York. Via een bezoek aan een onderzeebootmuseum en de laatste camping rijden we naar de stad. Het verkeer wordt hier veel drukker, en het groen wijkt langzaam voor bebouwing, steden en vooral wegen.
Via www.airbnb.com hebben we een appartement geboekt in Brooklyn. De Garmin leidt ons feilloos door NY, en in de regen komen we bij ons appartement aan. Nadat we de sleutel hebben gekregen brengen we de bagage naar binnen. Daarna gaat het meteen naar het vliegveld, we moeten vandaag ook de auto inleveren. Vanwege de drukte op de weg gaat dit toch wel wat lang duren. Na inleveren nemen we de trein naar Penn Station in NY, en vandaar de metro weer naar het appartement. Dat kost natuurlijk wel de nodige moeite. de juiste trein vinden, kaartjes kopen, kaartjes voor de metro kopen (meteen voor de komende dagen). De juiste metro lijn vinden, en dan ook nog op het juiste station weer uitstappen. Met wat moeite lukt dit en rond acht uur ´s avonds stappen we in de stromende regen bij het laatste station uit. Na even geschuild te hebben tegen de ergste regen wandelen we de laatste blokken terug naar het appartement. Zucht… mission accomplished.
Onze eerste echte dag in New York bestaat uit de ´gratis´ dingen. Het zit zo. New York is een stervensdure stad wat betreft attracties betreft. Wil je toch een hoop attracties bekijken, dan kun je het beste een New York Pass kopen. Deze is voor 4 dagen geldig, terwijl we vier dagen te besteden hebben. we besluiten dus de New York pass op de eerste dag te kopen en in te laten gaan op de dag erna. De eerste dag besteden we dus aan het wennen aan New York, de Subway etc.
Ons eerste bezoek is het 9-11 memorial. Op de plaats waar de twin towers stonden zijn twee mooie fonteinen aangelegd, terwijl een nieuw WTC ernaast gebouwd is. De twee fonteinen bevatten plaaten met de namen van alle 3000 slachtoffers. Heel indrukwekkend en heel mooi. Een rustgevende plek tussen de herrie van New York.
Daarna met de metro naar de kaart verkoop voor de New York Pass, waar papa even een stuk armer wordt gemaakt. Via Times Square en het Rockefeller Centre naar de Roosevelt Island Tram, een kabelbaan waarmee je met de metrokaart over kan steken naar Roosevelt Island. Op de terugweg stoppen we bij Chinatown en Little Italy, waar we ook eten. Om negen uur ´s avonds vallen vermoeid op de bank van het appartement.
Naar Boston
We verlaten Lake Placid naar het oosten. Af en toe regent het, geen wonder dat dit deel van de US zo groen is. Via een pontje over Lake Champlain bereiken we Waterbury. Hier bevind zich hét doel van onze vakantie voor Manous en Fabian. Hier hebben ze de hele vakantie naar uitgekeken. Dit was een van eerste must-sees die we bij de voorbereidingen van deze reis selecteerden.
In Waterbury staat de eerste Ben & Jerry ijsfabriek. En niet alleen dat. Ze geven er ook rondleidingen. En dus melden we ons samen met een flink aantal Amerikanen op een zondagmorgen bij het loketje, waar vakantiekracht Alita ons met een piepstemmetje uitlegt hoe het ijs gemaakt wordt. En na afloop natuurlijk proeven. Een ‘sampler’ heet het. Maar het bolletje ijs is groter dat wat je bij het Ijscafe in Boxtel krijgt. Daar kunnen ze bi het Ijscafe nog wat van leren.
Bij de uitgang is er natuurlijk ook een ijscafe en dus kies ik de Chocolat Therapy. Chocoladeijs waar ook nog chocolade korrels en fude in gedraaid zijn. Hmmmmm, de drie flinke bollen liggen zwaar op de maag, en de rest van de dag hoeven we niet meer te eten.
Met een volle buik rijden we door het mooiste stukje Vermont, de highway 100, naar het zuiden. Bij Quechee/Lebanon overnachten we op een KoA camping. Weer regent het, maar de weersverwachting voor Boston is beter.
De dag erna rijden we door en we zijn al vroeg op de camping. Snel de tenten op zetten en richting hartje Boston. Dat lijkt eenvoudiger dan het is, maar het vraagt volle concentratie van de chauffeur. Dat is elke grote stad trouwens. De Garmin laat me niet in de steek en na ontelbare afslagen, bochten, tunnels en bruggen eindigen we dan toch in een parkeergarage in het centrum. We wandelen wat rond, en lopen over het terrein van het Massachusetts Institute of Technology (MIT). Dit is de meest bekende technische universiteit van Amerika. Veel internationale studenten, maar ook veel toeristen. Voor de grap zien we Manous hier al studeren, wetende dat zoiets vast wel heel erg onbetaalbaar is.
De dames shoppen na afloop nog even wat en dan rijden we weer naar de tent. De spagetti van op- en afritten met veel lussen en bochten verrast me dit keer wel en we rijden even verkeerd. Na de juiste weg gevonden te hebben zien we dat onze camping vlak naast een dorp met hele rijke bewoners ligt. Enorme kasten van huizen op nog grotere lappen gras, allemaal natuurlijk keurig onderhouden en ook veel vlagvertoon, en kleuren rood-wit-blauw. Niet voor de NLse vlag maar natuurlijk de Amerikaanse.
De volgende dag staat gereserveerd voor het Museum of Science. Een techniek museum. We hebben er ondertussen heel wat gezien en verwachten dan ook veel van deze. Het valt toch een beetje tegen. Het lijkt alsof ze van alle gebieden in de techniek een heel klein beetje kunnen laten zien. De Imax film over de Rocky Mountain Express is wel interessant. Die gaat over een stuk waar we in West Canada op vakantie zijn geweest in 2000. Heel herkenbaar dus. Na het museum lopen we nog even door het oude stadsdeel van Boston. Raar om de oude huizen compleet overstemd te zien door hoge wolkenkrabbers.
De bergen in
Nou ja, de bergen… we rijden oostwaarts. Via een tussencamping aan de oostkant van Lake Ontario (mooie zonsondergang!) rijden we het Adirondack gebeid in. De bergen reiken niet verder dan 1500 meter, maar toch wist men hier in 1932 en 1980 de Olympisch Winterspelen te organiseren. We hebben het over Lake Placid.
Te zien aan de weg door het gebied heen is dit een ondoordringbaar woud. Toch liggen er af en toe wat dorpjes, en uit eindelijk dus lake Placid. De middag dat we aankomen verkennen we het Europees aandoend stadje: terrasjes die je normaal niet in Amerika ziet. Een gezellige drukte op straat.
Er is nog genoeg te zien van de Olympische spelen, dus daar kunnen we de komende twee dagen wat van bekijken. ‘s Avonds eten we bij een best goed Grieks restaurant. Alleen de Gyros lijkt nergens op, dat lijkt van frikandellen vlees (nou ja, vlees 🙂 ) met gyros smaak gemaakt.
De tweede dat willen we eens gaan kijken wat er zoal te bekijken is aan Olympische zaken. En dan blijkt al snel dat Lake Placid best wel commercieel is ingesteld. Alles moet betaald worden en flink ook. Een ritje met de kabelbaan, 20 dollar de man. Een bezoekje aan een klein museumpje, 7 dollar de man. En zo gaat het maar door. En de Olympische voorzieningen zijn al aardig gedateerd (meer als 30 jaar oud). Het geeft een beetje warng smaakje aan het geheel.
Maar evengoed vermaken we ons: we bezoeken de springschansen, maar nog steeds gesprongen wordt, zelfs in de zomer. De landing is niet in de sneeuw, maar in een zwembad. Een vreemd gezicht om skiers met skischoenen en skies in het water te zien duiken. Ze oefenen voor het freestyle springen.
Daarna verkoelt de jeugd zich bij een lokale waterval. Fabian springt van een rotsblok van 5-6 meter hoog zo het water in…
Overigens heerst er in Lake Placid al dagen een nerveuze sfeer: op zondag 28 juli is er de Ironman Triathlon. Dat betekent dat we geen gewone Amerikanen zien, maar uitsluitend gezonde (en dunne) exemplaren. De dag van vertrek moeten we een stukje om rijden, de wegen zijn afgezet voor het fiets en marathon traject.
Naar het noorden
Tussen Washington en Baltimore staat het hoofdkwartier van de National Security Agency, de NSA. De laatste tijd in opspraak geraakt door klokkeluider meneer Snowden en de afluisterpraktijken van de NSA. Ze runnen ook een museumpje over cryptografie, het versleutelen van informatie tegen afluisteren. Een beetje gedateerd en de laatste jaren ontbreken (ongetwijfeld omdat zaken nog niet openbaar mogen worden). Maar toch interessant.
Dan gaan we echt op pad. Dwars door Pennsylvania komen we terecht in het zuiden van New York state. Onderweg een flink noodweer, zodat we stapvoets moeten rijden. Het zal een voorbode blijken te zijn. Onderweg zien we de Amish people, die nog altijd in paard met wagen rijden.
Op de KoA aangekomen heb ik het wel even gehad. Rijden met regen is niet ontspannen. We eten onde de tarp en daar begint het weer te regenen. We doen de was en de kids zwemmen nog even. Als ze later in bed kruipen, blijkt een van de tentjes onder te lopen. De luchtbedjes en de slaapzakken zijn al wat nat geworden.
Met een snelle actie regelt Lizet een cabin, en kunnen we met wat kunst en vliegwerk toch nog slapen. De volgende ochtend zien we dat er die nacht 5 cm regen is gevallen. Op nu.nl lees ik dat dit ook in Brabant is gebeurd…
Als we alles hebben opgeruimd rijden we door. Het doel is de Niagara watervallen. Dit is een grote toeristische attractie. Maar ook wel erg indrukwekkend. We laten ons op een bootje tot vlak onder de watervallen varen. Daarbij kunnen we onze regenjassen en de uitgedeelde poncho’s goed gebruiken. De camping is aan Lake Ontario. Grote plaatsen, en de camping is vrij leeg. Het weer speelt mee, en dus kunnen onze spullen weer drogen.
Washington
Na een tweede warme nacht (we slapen nu zelfs zonder buitentent) vertrekken we vroeg naar Washington. We besluiten meteen naar het Air and Space Museum te gaan, vlak bij vliegveld Dulles. We komen er toch praktisch langs.
Een enorme hal hangt vol met de oorspronkelijke vliegtuigen en raketten. Van luchtballonnen tot de laatste JSF straaljager. Maar het kroonstuk van de collectie: de echte real-deal Discovery Space Shuttle. Twee jaar geleden was ie nog in de ruimte, nu staat ie gewoon hier, vlak voor onze ogen. De slijtsporen staan er nog op. Wat tet denken van de echte Enola Gay, het vliegtuig waarmee de eerste atoombom op hiroshima is gedropt. Hier staat luchtvaartgeschiedenis.
We kijken onze ogen uit, en doen er dan ook lang over om alles te bekijken. Te lang, want we hadden vandaag ook nog naahet Cryptografie Museum gewild. Dit museum wordt gerund door de NSA (juist, die nu in opspraak is gekomen door de klokkenluider), maar Manous wil er echt perse heen. En ik eigenlijk ook. Dus besluiten we dit op maandag te gaan doen, als we uit Washington vertrekken.
De Cedarville State Forest camping is een rustige camping, midden is een stukje bos vlak bij Washington. Zaterdagmorgen rijden we een half uurtje naar het kopstation van de metro, die ons binnen no-time op de Mall afzet. Het capitool is het eerste doel. Helaas tegenwoordig zo zwaar beveiligd dat we er niet in komen. De Library of Congress is minder beveiligd, maar eerlijk gezegd ook een stuk saaier. Via het centraal station komen we bij het Witte huis. “In het echt is ie veel kleiner” en “Zou Obama thuis zijn?” zijn de opmerkingen die we horen.
Het begint nu ook wel echt tering heet te worden, dus vluchten we elke koude ruimte in die we kunnen vinden. Om 4 uur geven we het op en nemen de Metro terug naar de parkeerplaats. We zijn moe en geloven het verder wel. Die avond zitten we bij een campfire met andere campinggasten. Er worden Marshmellows gebakken, en verhalen uitgewisseld. Tegen half tien gaat alles richting tent. Morgen nog een dag in Washington… met weer dit soort temperaturen.
De tweede dag nemen we de metro naar Arlington Cementry. Dit is de begraafplaats van militair Amerika. Van hoog tot laag ligt hier begraven. Daarnaast ook een paar beroemheden, zoals de Kennedy’s. Dan langs het Vietnam Memorial en het Lincoln Memorial weer naar de Mall. Ondertussen is het weer zo heet geworden dat we het Air and Space museum invluchten. Daar eten we wat en bekijken we het museum. Na een paar boeken gekocht te hebben nemen we de metro weer naar de buitenwijken en rijden we naar huis.
Shenandoah National Park
De hitte blijft maar aanhouden. Op de camping in Williamsburg probeer ik de volgende campings te boeken. De site reserveamerica.com is de centrale manier om dit te regelen. Vrijwel elk nationaal park, state park etc is er te boeken.
Zo dacht ik ook de camping in het Shenandoah National Park te boeken. Maar nee, dat kon niet. Niet op zo’n korte termijn tenminste. Huh? Hoe kan dat? Wat ik ook doe, ik kom er niet achter. De camping lijkt op korte termijn (1 dag) niet te boeken, terwijl de dag erna bijna alle plaatsen bezet lijken te zijn. Daarom besluit ik terplekke om een KoA camping net buiten het park te boeken. En omdat de periode daarna meteen het weekend begint, en we dan in de buurt van Washington willen zijn, boek ik daar dan ook alvast maar een camping.
Bij de rit naar Shenandoah dwars door Virginia lijkt wel of we alleen door enorme bossen rijden. Virginia is verrassend groen! Shenandoah is een berg rug waar de Skyline Drive over loopt, een 100 mijl lange route, met veel uitzicht punten. Helaas is het erg heiig, en zien we niet veel van de omgeving.
Als we de KoA bereiken, is het verrekkes warm. En het zwembad op de camping is dan dus ook wel zo fijn. Het is niet echt druk op de camping. Na een warme nacht gaan we vroeg op pad om wat te wandelen in het park. De Lewis Falls waterval is het einddoel. Normaal een peulenschilletje, zo’n 5 km, maar nu afzien, vanwege de warmte. Bij terugkomst loop ik eens over de camping, die ik eigenlijk had willen boeken. Hmmmm, bijna helemaal leeg. Er lopen zelfs hertjes over de camping, zo leeg. Raar dat de boekingssite dan zegt dat bijna alle sites volgeboekt waren…
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.