weblog:
A website that displays in chronological order the postings by one or more individuals and usually has links to comments on postings.
Raytje
De verzamelde werken – Volume II
De gebruikelijke verzameling van belangrijke informatie, wetenswaardigheden, laatste nieuwtjes, eerste geruchten, roddel, achterklap, onzin en klets.
Oostenrijk 2002Wandelen in Oostenrijk Samos 2001Even genieten in de griekse zon Noorwegen 2001Naar de fjordenkust van Noorwegen Canada 2000Van de Canadese Rocky Mountains naar de westkust Legoland Windsor, Engeland 1999Een weekendje Legoland en London USA 1991California, Nevada, Utah, Arizona – Een rondreis in rood, geel en groen
Welkom op onze trouwdag!
Welkom op onze trouwdag!
Op vrijdag 27 juni 2003 zijn wij getrouwd!
Een hele hoop mensen hebben hun best gedaan om ons een leuke dag te bezorgen. Eigenlijk begon dat al de dagen ervoor.
Overigens is de meest gestelde vraag de week voor je trouwt de volgende: “Ben je al zenuwachtig?”
Misschien stelden we een hoop mensen teleur, maar het antwoord was telkens “nee”.
Afgezien van de lol aan de voorbereidingen, begonnen de festiviteiten voor ons op donderdag. Wij werden verwacht in het overblijflokaal van de Spelelier.
Op vrijdag morgen werden wij getrakteerd op kado’s van school
‘s middags gaat het dan echt gebeuren, we gaan naar het gemeentehuis. Daar trouwen we in het bijzijn van familie en vrienden.
Dan gaat het naar Restaurant Molenwijk, waar ons een heerlijk diner staat te wachten. Vooral hier hebben we het allemaal enorm naar ons zin: Een fantastisch diner, met voor elk wat wils en tussen de gangen door lekker kletsen op het terras.
Wij hebben het op 27 juni enorm naar ons zin gehad. Het mooie weer, de mooie omgeving en het heerlijke diner zorgden voor een paar fantastische uren die we niet gauw zullen vergeten. Volgens ons heeft iedereen het zo ervaren, en dat geeft ons ook weer een goed gevoel.
Arjen, jij speciaal bedankt omdat je foto’s hebt gemaakt tijdens onze bruiloft. Ze zijn hartstikke mooi geworden! Op deze pagina’s alvast een voorproefje, de rest moet even wachten tot na de vakantie.
Ten slotte willen we iedereen die ons heeft “bijgestaan” in het gemeentehuis en een paar gezellige uren met ons heeft doorgebracht heel erg bedanken voor alle gezelligheid en cadeau’s. Het was wat ons betreft 125% “OK”.
Raymond, Lizet, Manouschka en Fabian,
RLMF
Eten in het park
Eten in het park
Na een fietstochtje van een kwartier arriveren we in Restaurant Molenwijk in het park. Het is prachtig weer, zelfs een beetje warm.
Nu kan eindelijk het jasje uit. We zitten lekker op het terras buiten, waar we al gauw wat water krijgen en natuurlijk ook een glaasje van het een of het ander. Fabian en Manous kunnen eindelijk hun cadeautjes openmaken en ook wij krijgen nog flink wat pakjes en envelopen.
Opa van Beek houdt een toast op ons en gezamelijk klinken we op ons. Dan delen we de menu’s uit. We hebben een 4-gangen diner, waarvan we het voorgerecht en het hoofdgerecht mogen kiezen uit “vlees” of “vis”. Nadat iedereen zijn wens heeft kenbaar gemaakt, doen we nog een rondje. Na dit alles, gaan we met Arjen even het park in om een groepsfoto te maken en maken we nog wat “gezinsfoto’s”.
Dan wordt het voorgerecht geserveerd. Tussen de gangen door glippen we naar buiten of praten we binnen bij. Fabian en Manous spelen met opa van den Oetelaar en Mirelle jeu de Boulle. Urbain doet tussen de gerechten door een stukje waarbij ik het natuurlijk moet ontgelden, maar ja, dat weet je als je gaat trouwen.
Het nagerecht is super maar dan in het kwadraat. Dit is denk ik iets waar ze me wel voor wakker mogen maken…. Na het eten krijgen we buiten de koffie of thee.
Rond een uur of half 11 nemen de meesten afscheid en wensen ons een prettige vakantie. Fabian en Manouschka hebben het volgehouden maar zijn doodop. Fabian wordt door opa en oma thuis gebracht, en Manous wil mee achterop terug.
Naar het gemeentehuis
Naar het gemeentehuis
‘s middags om rond half vier vertrekken we, onder begeleiding van onze fotograaf Arjen naar het gemeentehuis. Per fiets. Bij de raadszaal aangekomen zien we een aantal collega’s van Lizet en de juf van Manouschka samen met een paar klasgenootjes en Caroline.
Na een praatje her en der gaan we de raadszaal binnen, eerst de gasten. Wij moeten beneden blijven wachten. We worden dan opgehaald door de bode. Iedereen zit dan al, en we worden verwelkomd door Everything I do van Bryan Adams, de muziek die we hadden uitgezocht als binnenkomertje.
We worden op onze plaats gezet, wij in het midden en de kids ernaast. Dan begint de ambtenaar met haar deel. Na een gedichtje en een welkomstwoordje aan ons, de ouders en de getuigen, krijgen we een persoonlijk woordje. Ook de kinderen worden niet vergeten. Dan is het tijd voor het officiele deel en moeten we gaan staan. Nu moeten we allebei het ja-woord uitspreken. Dan komen de ringen aan de beurt. Manouschka heeft de ring die Raymond aan de vinger van Lizet moet schuiven en Fabian heeft de ring die Lizet aan Raymond geeft. Voor Manouschka en Fabian hebben we ook iets blijvends (hopen we ;-): een ketting met hun sterrenbeeld. Daarna ondertekenen wij en de getuigen de akte. Ook het trouwboekje. Ook Manous en Fabian mogen ondertekenen, op een los blaadje dat wel. Dit alles begeleid door Feel van Robbie Williams.
Ter afsluiting nog een woordje over onze reis naar Amerika. Dan is het tijd voor felicitaties. En cadeaus voor de kids, die ze, nogal verontwaardigd, nog niet mogen uitpakken.
Als alle handen geschud zijn en een paar enveloppen van eigenaar gewisseld zijn, verlaten we de raadszaal. Alle cadeaus en enveloppen gaan met opa en oma in de auto mee. Wij gaan per fiets.
Een kado van school
Een kado van school
‘s Morgens worden we getrakteerd door de kinderen. Allebei de klassen waar Manous en Fabian in zitten hebben leuke kado’s gemaakt. De Krullevaers hebben een vaas waar ieder kind een zelfgemaakte bloem in heeft gezet. De Kikkers hebben een leuk boekje met wensen van alle kinderen in de klas gemaakt.
Als extra show-element, hebben Pieternel, Anneke en Lenie er voor gezorgd dat Manous en Fabian verkleed zijn. Fabian heeft een hoge hoed op, en Manouschka heeft een bruidssluier om.
Allemaal heel erg bedankt!
Een kado van de overblijfkinderen
Een kado van de overblijfkinderen
Op donderdag werden we ‘s middags al verwacht in het overblijflokaal van de Spelelier, waar Manouschka en Fabian ‘s middags overblijven en Lizet op donderdag een handje helpt.
Er stonden 2 stoelen klaar en we werden gacht daar te gaan zitten. Manouschka en Fabian kwamen binnen met een kado, waarvan ze zelf niets wisten. Ze stonden dan ook te trillen op hun benen.
Het kado was een lekkere grote plu waar elk donderdag-overblijf-kind een ster met een wens aan had gehangen.
Dit was een complete verassing, en we willen Gijs, Lotte, Geerte, Mike, Robin, Jonne, Ella, Anika, Amy, Domien, Jochem, Erik, Gido, Jochem, Karlijn, Nikkie, Dennis, Maurice, Stef, Maithe, Milou, Jerry, Mirthe en Caroline heel erg bedanken voor jullie prachtige kado!
…
Vorige dag Volgende dag
Woensdag 17 juli 2002
Vanaf onze camping heb je een prachtig uitzicht op de Roten Kogel en aangrenzende bergen, waar we gisteren overheen wilden lopen. Die berg ligt nu in zon en dus besluiten we vandaag de wandeling “over de top” te doen. Dus in Matrei met de Goldriedbahnen omhoog. Met verbazing kijken we vanuit de cabine hoe snel Matrei kleiner wordt onder ons. En hoe we steeds verder het Virgental in kunnen kijken. De camping zien we niet liggen, misschien te ver weg? Als we na 5 minuten weer uitstappen is het duidelijk een paar graden koeler en de truien gaan aan. In een lekker weertje lopen we in een soort halve cirkel van het bergstation naar het Kals-Matreier Torlhaus. Het hoogsteverschil is niet erg groot en daarom kunnen we ontspannen wandelend van het uitzicht genieten, want dat is fenomenaal. Zoals gezegd, je kijkt recht het Virgental in. Het is een lichte wandeling, en we komen dan ook een hoop mensen tegen, tot zwaar bejaarden toe.
Bij het Torlhaus, dat precies tussen twee bergtoppen maar boven op de bergkam in ligt, drinken we wat. Tijdens het tweede deel begint Manous te klagen: “Ja hee, maar dat ga ik niet wandelen hoor, dat gaat kei-steil omhoog!”. Daarnaast hebben heel even de regenjassen nodig. Maar aangekomen in het Bergrestaurant Blauspitze (waar we gisteren al even waren) is al het leed gauw vergeten achter een bordje spagetti en heiße choko (wat een combinatie!). Wij genieten van een Brettljause. Toch weer in de regen dalen we met de stoeltjeslift af naar Kals. Even wachten op de postbus waarvan de chauffeur lunchpauze houdt in Kals en ons daarna naar Huben brengt. Daar stappen we over op de bus naar Matrei. In Matrei kunnen de regenjassen en paraplu weer weg.
Aangekomen op de camping zien we dat er een kampvuur wordt voorbereid voor de kinderen.
Ze mogen allemaal een stok met brooddeeg boven het vuur houden en zo een broodje bakken. Als dat klaar is krijgen ze ook nog een worstje om warme te maken. Dat valt allemaal nog niet mee, er zullen een hoop kinderen brood gegeten hebben dat nog niet gaar was, maar de lol was er niet minder om.
Op deze camping is de ruhe-zeit van 10 uur ‘s avonds tot 7 ‘s morgens. Om dat een beetje te ‘promoten’ gaat om 10 uur het lantaarnpaal-licht op de camping uit. De meeste mensen komen hier om te wandelen dus die hebben hun slaap wel nodig. Om 10 uur is het hier dus heerlijk rustig. Genietend van de rust drinken we dan nog een glaasje (nou ja, een mok van de kinderen) wijn. Om elf uur liggen wij er dan ook wel in.
Donderdag 18 juli 2002
Korte broekenweer! Vandaag gaan we afzien. We willen naar de Nilljoch Hütte, boven Niedermauern. Met de auto klimmen we al een stukje en starten op 1200 meter. Vandaar gaat het verder te voet. Fabian wil eerst niet, heeft dorst, honger, pijn etc, maar als we eenmaal het stadium “klauterpaadje” hebben bereikt, gaat ie zo hard als papa en mama.
Boven aangekomen geven we ze een complimentje, we vinden het toch een hele prestatie van ze. We eten lekker Käsespätzle en Kaiserschmarren. Heerlijk. Ik heb gezien dat de meeste wandelaars (mannen dan) een groot glas bier drinken. Dat probeer ik nu ook eens. Dat smaakt na een flinke wandeling toch wel heel erg lekker, dat gaan we vaker doen!
De weg terug is vermoeiender maar wel sneller. Vooral de knieen moeten het ontgelden. We lassen extra pauzes in. Bij dit soort wandelingen werkt het het beste als we elk een kind onder onze hoede nemen en met raad-spelletjes of praten een beetje proberen af te leiden van het geploeter.
Ik wijs Manous en Fabian een boerderij aan die we aan de overkant van het dal boven aan de berg zien staan. Ik vertel ze dat het de zelfde boerderij is die we boven bij de Nilljoch Hütte beneden zagen staan, zo hoog zijn we geklommen: de Nilljoch Hütte staat op 1990 meter.
Na aankomst rijden we meteen door naar het zwembad in Virgen, want het is goed warm. Het zwembad is dan ook open en de kinderen zijn door het dolle heen. Het water is wel koud, maar dat maakt ze niets uit. Wel halen we Fabian na een tijdje uit het water, want hij is een beetje vel over been en is door en door koud geworden.
Ik bekijk het gespartel van de kant, door mijn hand mag ik nog niet in het water.
Naar huis
Vorige dag Welkom
Naar huis, zaterdag 3 augustus 2002
Zo, de vakantie zit er weer op. Vandaag, of liever gezegd vanavond stappen we op de trein.
Op ons gemak pakken we de hele zaak in. Gelukkig is het mooi weer, en om half elf zijn we zover. Een achterblijver vraagt of we vandaag echt gaan terugrijden naar Nederland, want het is vandaag een zwarte zaterdag: het einde van de bouwvak en dus heel druk. Nee hoor, wij gaan naar Villach, de andere kant op!
Via de snelweg bereiken we al gauw Villach en omstreken. We gaan hier nog even rodelen in Verditz. Bij het uitstappen slaat de vlam in de pijp: Manous en Fabian zijn door het dolle heen. Manous vraagt of ze alleen mag. Dat zien we later wel, eerst gaan we met het liftje omhoog om te eten. In een heel eenvoudige Jausenstation eten we een simpele Kasebrot en Frankfurter.
Dan weer omlaag en een 6-er rittenkaart te kopen. Manous gaat eerst een keer met mij van de rodelbaan af en ik leg uit hoe het werkt. Dan gaan we nog een keer samen, maar moet zij remmen. Ik vind het wel best zo en ze mag wat mij betreft alleen.
De volgende keer gaat dat dan ook prima en kan Fabian ook een keertje bij mij in plaats van bij mama.
Hij vraagt wel elke keer wanneer hij nou alleen mag, maar hij moet nog even wachten…
Als de 6 ritten op zijn, rijden we naar Villach en kijken we eerst waar we straks moeten zijn. Er blijkt verder een soort kermis in het stadscentrum te zijn, dus biertentjes, bratwurst enzo. We eten in de stationsrestauratie op het perron. Erg gezellig en bovendien lekker koel, want de zon staat flink te branden.
Na het eten blijkt de uitrit van de parkeerplaats van onze auto op de weg uit te komen waar over 10 minuten een optocht voorbij gaat komen. We kunnen nog net ontsnappen en rijden naar het DB terrein.
Na enig wachten en een ijsje mag de auto op de trein.
Na enig wachten komen de slaapwagons eraan.
Na enig wachten vertrekt de trein dan eindelijk.
Ik haal in de restauratie wagen twee flessen bier en al rijdend zien we bekend terrein aan ons voorbij trekken: Spittal,dan het Mölltal in, langs Kolbnitz, Obervellach en Mallnitz. Het is ondertussen donker geworden en we zien de lichtjes van allerlei dorpjes en onweersflitsen. Met een voldaan en tevreden gevoel over deze vakantie gaan we bij Salzburg slapen.
Weer thuis, zondag 3 augustus 2002
Bij Frankfurt worden we wakker. Een deel van de reizigers verlaat hier de trein. Even later krijgen we ons ontbijtje en al rijdend zien we het Rheindal voorbij komen. Lekkere verse broodjes trouwens. Overigens voor de laatste keer, want vanaf morgen is het weer gewoon boterhammen.
Na een tussenstop in Koln stopt de trein precies op tijd in Düsseldorf. Omdat onze auto helemaal vooraan staat, zijn we snel weg en even later zijn we op de snelweg. Nog voor 12 uur ‘s middags zijn we weer thuis. Uitgerust en wel!
Ray
…
Vorige dag Volgende dag
Donderdag 1 augustus 2002
Vannacht is het droog gebleven en nu doet de zon z’n best om de bewolking weg te branden.
Op aanraden van een van de mensen die hier al jaren komen gaan we de Nockalmstrasse doen. Dat is een stukje rijden over de autobahn naar Gmunden. Er zijn al veel Nederlanders op weg naar huis. Met een beetje leedvermaak wensen we ze een prettige dag of dagen in de auto toe. Bij Gmunden verlaten we de snelweg en rijden we richting Krems en Innerkrems. Daar is het hoog en vooral niet droog: het regent en het vocht hangt gewoon in de lucht. Het lokale kabelbaantje doet het niet eens. Dan verder de Nockalmstrasse op. Het weer maakt het allemaal wat triest en dat is misschien ook wel de reden dat we dit maar een commercieel uitgebuite alm met nep Hüttes vinden, met navenante prijzen. Eigenlijk vinden we het drie keer niks. Maar goed, het kan aan het weer liggen.
We rijden, mede door het slechte weer, verder. We komen langs de Heidi en Peter alm en besluiten daar ook maar even te gaan kijken, anders zijn we zo vroeg terug op de camping. De Heidi en Peter alm is helemaal een lachwekkende toeristen-lokker. Een halve wei met wat zorgvuldig neergegooide rotsen zijn voorzien van een paar Heidi en Peter poppen en een paar bordjes dat je het sprookje vertelt. Wat zoetsappig. Als je nou zelf eens wat verder rijdt dan de brede wegen, dan kom je vanzelf een echte alm tegen! Geldklopperij.
We hebben het al gauw gezien en rijden terug. Ik kook een ondertussen bekende combinatie van hamburgers met aardappel-groente diepvriesschotel.
Vrijdag 2 augustus 2002
Vandaag doen we het slecht-weer programma dat al die tijd in de kast heeft gelegen. Het is dan toch wel mooi weer, maar het slecht-weer programma is eigenlijk ook wel leuk. In Kotschach-Mauthen is er een Wasserschauweg die ons wel leuk lijkt, ook voor de kinderen. Het bestaat uit een stuwdam/waterkracht centrale die door het publiek bezocht kan worden. Naast de werkende generator is er een tentoonstelling over groene stroom in het algemeen. Voor de kinderen (en papa) is er een aantal kranen die water over schoepenraderen laat lopen en zo een minikabelbaan aandrijft. Heel leuk.
Bij het verlaten van de stuwdam, lopen we langs een begraafplaats uit de eerste wereldoorlog. Het blijkt dat er hier in de oorlog flink gevochten is. We rijden verder naar de Plockenpass en eten daar in het Plockenhaus. Na een kort bezoekje aan Italie rijden we terug naar Kotschach-Mauthen. We proberen in een bank onze Euro-munten verzameling voor kennissen te completeren, maar de bank wil niet meewerken. Dat proberen we dan later wel.
In het gemeentehuis bezoeken we de indrukwekkende tentoonstelling over de eerste wereldoorlog en het grensgebiedconflict. Door middel van honderden foto’s krijgen we een indruk over de vuile oorlog die hier gevoerd is. De kinderen kunnen in een speelhoekje spelen en zo kunnen wij rustig rondneuzen.
‘s Avonds eten we in Dellach, waar we al eerder geluncht hebben. Ik trakteer mezelf op een lekkere Pfeffersteak. Bij terugkomst op de camping blijkt ons afdakje ingestort: een flinke wind heeft de boel omgewaaid. Omdat we morgen toch weg gaan, breken we het hele ding maar af.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.