weblog:
A website that displays in chronological order the postings by one or more individuals and usually has links to comments on postings.
Raytje
De verzamelde werken – Volume II
De gebruikelijke verzameling van belangrijke informatie, wetenswaardigheden, laatste nieuwtjes, eerste geruchten, roddel, achterklap, onzin en klets.
Is the sky eigenlijk wel de limit?
Vergelijk de twee onderstaande foto’s eens. De linker foto is gemaakt op 24 december 2006, de rechter bijna twee jaar later op 18 november 2008. Op de eerste valt de Burj Dubai nog niet echt op. Twee jaar later steekt deze toren ver uit boven de omgeving (ruim 700 meter), maar ook de omgeving wordt langzamerhand volgezet met torens. En op dit moment denkt men hier in Dubai aan een toren die een kilometer hoog is. Waar houdt het op?
Komen en gaan
Het is weer een tijdje stil geweest, hier op deze weblog. Zo tegen de tijd van de afnames begint het druk te worden en maken we langere dagen. Werktijden van 8 uur ’s morgens tot 8 uur ’s avonds zijn geen uitzondering meer. Als je dat een week doet, dan heb je het wel gehad, ik tenminste wel. Ook Freddy en Danny vonden dat zo, en daarom zijn we vandaag om een uur of 5 opgehouden en regelrecht het naar zwembad op het dak gegaan. Even lekker een uurtje ontspannen.
Om een uur of zeven gaan we met Wil Selten en Toine die hier de afgelopen weken/week ook hebben gezeten eten. Het is hun laatste avond hier, morgen vliegen zij terug naar huis, zodat ze bij de familie kerst kunnen vieren.
Ook wij (Freddy, Danny en ik) gaan dat doen, maar dan hier: onze families komen ons opzoeken en brengen de feestdagen hier door. Wij hebben dan de afnames en de families kunnen zichzelf gaan vermaken. ’s Avonds zien we ze dan bij het eten en daarna.
Het was hier deze week ook wisseling van de wacht: site manager Frans vertrekt definitief uit Dubai en wordt opgevolgd door Rudolf. Het afscheid van Frans hebben we met een lekker stuk taart en een bescheiden toespraakje gevierd.
Telkens als we van de lift terugrijden naar het site office rijden we vlak langs de kust. Je hebt daar een mooi uitzicht op alle high-rise buildings, en ik moest dan ook een paar plaatjes maken:
Foto expeditie
Vandaag, vrijdag, de lokale rustdag, ben ik op fotoexpeditie geweest. Een rondje langs de wolkenkrabbers, of high rise buildings zoals ze hier heten. Het werden meerdere rondjes, want op zoek naar die perfecte lokatie voor een foto van de Burj Dubai, kon ik de eerste keer geen afslag vinden die me in de buurt bracht van de toren, en de tweede keer reed ik mezelf klem op een van de bouwterreinen er omheen. Het blijkt namelijk dat niet alleen de Burj Dubai wordt gebouwd, maar in een straal van 1 kilometer eromheen is ook alles bouwterrein. Overal zandweggetjes zoals we die op onze site ook kennen, maar hier ook overal bewaking. Je komt er niet dicht in de buurt. Dus helaas geen foto van de Burj van dichtbij.
Maar goed, de Sheikh al Zayed Road biedt ook genoeg voor de fotograaf. Ik was in ieder geval niet alleen, er liepen genoeg mensen met een camera rond. Het middelste plaatje is het Fairmont Hotel, dat ik al eerder ’s avonds zag.
Daarna doorgereden naar het Umm Sequim park. Dit ligt aan het strand met uitzicht op de Burj Al Arab. Ik was ook daar dus niet de enige. Hele busladingen met toeristen worden daar uitgelaten voor een-fotootje-en-weer-de-bus-in-want-we-moeten-verder. Ook genoeg lokale mensen die daar naar het strand gaan,om even “uit te waaien”.
Helaas werd het steeds heiiger en later op de dag werd het gewoon bewolkt. Nou!
Wat kan die lens ver inzoomen zeg, dat ben ik niet gewend…
Wat deze meneren hieronder aan het doen zijn, weet ik niet precies. Mijn eerste gedachte was dat ze elkaar erg lief vonden, maar dat is streng verboden alhier, dus dan ga je dat vast niet openlijk laten zien.
De ene dreef en werd geduwd door de ander?!?! Het was wel grappig om te zien.
Terwijl ik dit type zit ik via internet naar de radio te luisteren: 3FM. Grappig dat dat werkt, op zo’n afstand. Het internet in het hotel werkt behoorlijk goed de laatste tijd. Dat kan ook niet anders, want van al dat geld dat Rexroth aan internet heeft betaald in dit hotel kan elke kamer zijn eigen superbreedband verbinding krijgen.
Burj Dubai
Bij mijn vorige bezoek aan Dubai, vorige maand, had ik mijn kleine, lichtgewicht statief meegenomen. Lekker handig dacht ik. Kan ik overal mee naar toenemen, en met de zoomlens eens lekker gaan proberen. Dat statiefje heeft het dus begeven. Ik weet niet of het aan het gewicht van de camera ligt of aan de toch wel wat stroef draaiende (lees: goedkope) knoppen die er opzitten, maat feit is dat de scheuren in de cameraplaat zitten. Van fotograferen is toen sowieso niets gekomen, trouwens.
Dus dit bezoek maar eens een echt statief meegenomen. Weegt wel een paar kilo, maar dan heb je ook iets. En sjouw je ook iets. Een erfenisje.
Vanavond dan maar eens een paar foto’s gemaakt. Vanaf het dak van het hotel aan de rand van het zwembad heb je een mooi uitzicht op de wolkenkrabbers aan de Sheikh Al Zayed Road. En daarachter torent de moeder van alle wolkenkrabbers, de Burj Dubai uit, momenteel zo’n 600 meter hoog. Vergeleken met de Burj Dubai, zijn die andere net galerij flatjes aan de Baanderherenweg.
Nou Fabian, hier zijn ze dan, de beloofde foto’s:
Als je goed kijkt (klik op het plaatje voor de grote foto), dan zie je dat een van de kranen op de Burj Dubai gedraaid is terwijl de foto gemaakt werd (belichtingstijd 13 seconde). Het kasteelachtig gebouw helemaal links is het Fairmont Hotel. De kleur is op de foto paars, maar verandert om de zoveel tijd in een nieuwe kleur. Dat veranderen van kleur, daar zijn ze hier wel dol op. Ook de Burj Al Arab doet dat.
Nog een foto van de Burj Dubai:
De foto’s zijn een beetje bewogen, want het waaide nogal op het dak. Ook heb ik beide foto’s recht gezet (moeilijk om zelf met statief een foto recht op de horizon te maken) en ze zijn een beetje gepimpt: het contrast een beetje verhoogd, want de lucht in Dubai blijft altijd een beetje heiig. Door het contrast te verhogen wordt de lucht nog wat donkerder.
Morgen is het rustdag, misschien dat ik dan nog wat foto’s ga maken.
Een nieuwe lens
Gisteren heb ik een objectief voor mijn EOS camera gekocht. Ik was al enige tijd op zoek naar een lens waarmee ik wat verder kon inzoomen. Van collega T heb ik zelfs een weekend een lens geleend om eens te kijken of dat wat zou zijn. Na een zoektocht op internet was mijn keus gevallen op een Sigma lens, de 18-200 f 3.5-6.3 DC OS.
Deze lens komt er in de tests erg goed vanaf en omdat het geen Canon is, is ie ook nog te betalen. Maar we blijven Nederlander, en omdat ik wist dat ik weer naar Dubai zou gaan, wilde ik eerst eens hier kijken. In het “fotostraatje”, de straat met een hoop foto-winkels vond ik een winkel die Sigma lenzen verkocht. De lens die ik wilde hebben hadden ze niet, “maar morgen wel”. Deze uitspraak herhaalde zich enkele dagen, totdat ik aangaf dat ik echte geinteresseerd was. Na 2 dagen was ie binnen.
’s Avonds natuurlijk meteen opgehaald. Hij kost 1475 Dirham, bij de huidige koers zo’n 280 Euro. In Nederland kost ie rond de 500 Euro, dus dat is mooi verdiend.
Vandaag natuurlijk uitproberen, en er is geen mooiere plaats om een lens uit te proberen dan het strand. Sandra en Wouterien willen liever geen strandfoto’s meer zien (doet ze aan vakantie denken), maar zo moet je de onderstaande foto’s niet zien. Ze zijn een experiment.
Nou, omdat ik toch strandfoto’s heb gepubliceerd zet ik hier, speciaal voor jullie, fotootjes van een paar hunks:
Let ook even op de Frans-imitatie door Freddy…
Zoals je kunt zien hebben we vandaag veel “last” van bewolking. Het is erg vochtig en benauwd. ’s Morgens is er zelfs wat mist. Ik denk dat de donkere dagen voor kerst ook hier gaan aanbreken.
Gisterenavond kreeg ik last van buikpijn en zo’n typisch gevoel van eten dat er of boven of onder uit moet. Het bleef overigens allemaal binnen. Vanmorgen een beetje gammel wakker geworden, en nee, dit lag niet aan het nuttigen van bier. Een beetje als een zombie kom ik op gang. Schouders, ellebogen en knieen doen pijn. Na het middageten ging het weer een stuk beter. Ineens begin ik allemaal vruchten te eten en vruchtensap te drinken, laat maar komen die vitamines. Het laatste dat ik wil is hier ziek zijn.
Zoomlens
Afgelopen weekend kon ik van collega T een zoomlens lenen. Ik weet namelijk niet goed welk bereik voor mijn foto activiteiten het juiste is. Door de zoomlens van T te lenen kon ik eens wat experimenteren. De zoomlens, een EF 28-135 IS USM is, vergeleken met mijn kit lensje van 18-55 een zwaar en groot geval. Natuurlijk zit er een enorme lens op, zodat er lekker veel licht binnenkomt.
Op zondag zijn we naar de wereldhavendagen in Rotterdam geweest. Hier genoeg onderwerpen veraf, die gezoomd moesten worden. Ik verwachtte eigenlijk half en half hoofdpijn te krijgen van de zware rugzak/camera. Maar ik heb er eigenlijk dehele dag mee rondgelopen en er weinig probleem mee gehad. Geen hoofdpijn in ieder geval.
Hier een paar foto’s met de EF28-135 gemaakt.
T, bedankt voor het lenen. Ik denk dat het zoombereik tot 135 voorlopig genoeg is voor mijn fotoviteiten. Ik denk er sterk over ook zo’n lens te kopen. Eens kijken hoe de prijzen hier en in Dubai liggen…
Lange belichtingstijd
De laatste maanden heb ik een paar keer geexperimenteerd met langere belichtingstijden. Daarbij ben ik voorlopig nog veroordeeld tot de schemer/avond/nacht, omdat het daar aardig donker voor moet zijn. Als het nog te licht is, dan raakt de foto overbelicht.
De bovenstaande foto’s zijn in juli gemaakt in Schotland, zo tegen een uur of half 10 ’s avonds. Het lijkt overdag, maar het schemerde al aardig. (Exif: 25Sec – F29 – ISO100 – 25 mm en 38Sec – F22 – ISO100 – 49 mm). Natuurlijk meteen die avond de foto’s op de laptop bekeken, en het resulaat was best leuk. Een collega vond de tweede foto zeker geschikt om bij de Chinees aan de muur te hangen met zo’n lamp erachter die de waterval tot leven laat komen. (Bedankt, Tiny. Daar doe ik het voor 😉 )
Deze vind ik persoonlijk heel mooi. Een combinatie van wazige beweging en scherpe stilstand, of zoiets. Ik moet bekennen dat ik een beetje heb lopen pielen met hue, saturation en sharpness, om de verschillen tussen het water (wazig, grijstinten) en de rotsen (scherp, beetje groen aan de rechterkant) te benadrukken. (Exif: 30Sec – F9.0 – ISO100 – 55 mm).
Een week geleden hebben we in een hotel in Oostvoorne overnacht. Onze kamer had uitzicht op de container terminal van ECT op de Maasvlakte. Deze foto is ’s nachts om 12 uur gemaakt. De intense natrium verlichting van de haven installaties zorgde ervoor dat zelfs de wolken oranje kleurden. Een beetje sharpness toegevoegd om de haven kranen mooi scherp af te beelden. (Exif: 25Sec – F5.0 – ISO100 – 37 mm)
Mobiele foto opslag
Een digitale camera is leuk en makkelijk, maar met de gemiddelde foto opslag van 128 MB kun je “maar” zo’n 80 foto’s opslaan. Daarom heb ik al een tijd gezocht naar een manier op tijdens een vakantie meer foto’s te kunnen maken. Dat was ook een zoektocht op zichzelf.Er zijn een paar mogelijkheden:
- Meer geheugenkaartjes bijkopen. Op zich geen gek idee. Ze zijn lekker klein, wegen dus niks, en zijn snel te verwisselen. Het nadeel is, dat ze (nog) vrij duur zijn, en dat je misschien weer tegen de limiet aanloopt: als je er 5 hebt, kun je 400 foto’s maken. Maar bij een digitale camera wil je toch kunnen doorknippen. Ik ben bang dat ik dan toch weer gauw aan de limiet zit.
- Een laptop meenemen. Laptops zijn in mijn ogen nog te zwaar. Er zijn wel lichtere (sub notebooks), maar die zijn stervensduur, bovendien hebben die geen floppy of CD-speler aan boord. Ik zou zo’n laptop natuurlijk wel voor ons reisverhaal kunnen gebruiken, die schrijf ik namelijk in de verloren uurtjes tijdens de vakanties
- In internet cafe’s de foto’s uploaden. Is wel heel modern, maar kost denk ik erg veel tijd. Bovendien moet het internet cafe wel je geheugenkaartje kunnen lezen.
Al deze mogelijkheden hadden toch te veel nadelen. Bij toeval kwam ik op een site waar men toch een oplossing had: een klein doosje met daarin een de harddisk van een laptop. Je kunt er een geheugenkaartje inschuiven en na een druk op de knop kopieert-ie de inhoud van het kaartje naar de harddisk. Kaartje wissen en dan weer verder foto’s maken. Ideaal!
Er zijn zelfs verschillende types. Een groot nadeel was de prijs. In Europa kost het ding meer als 300 Euro (met een 20 GB harddisk).
Na wat verder zoeken in nieuwsgroepen (nl.foto en http://dc.netadmin.be/default.asp bijvoorbeeld), blijkt er in Australie een postorderbedrijfje te zijn (http://www.powerinnumbers.com.au) die ze veel goedkoper levert, zelf na post- en administratiekosten en de invoerrechten die je aan de douane moet betalen. In de nieuwsgroepen werd het bedrijfje ook als betrouwbaar omschreven, ook niet geheel onbelangrijk als je via internet iets koopt.
Dus rond pasen heb ik via internet een X-drive (want zo heet het ding) besteld. Ik kreeg per email een tracking nummer van DHL, en kon zo dus precies zien waar de levering was. En wat blijkt: binnen 2 dagen wordt zo’n doosje van het postorderbedrijf bij Melbourne Australie bij ons aan huis afgeleverd. Geweldig!
Het apparaatje is 14 x 8 x 3 cm groot en weegt nog geen 300 gram. Er kunnen ruim 14000 (nee, geen nul te veel) foto’s op. Dat lijkt me wel voorlopig wel even genoeg. Er komen twee oplaadapparaatje bij, één voor op het lichtnet (220 en 110 V) en één voor in de auto. Tijdens onze komende vakantie zullen we dit ding flink gebruiken, denk ik ….
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.