weblog:
A website that displays in chronological order the postings by one or more individuals and usually has links to comments on postings.
Raytje
De verzamelde werken – Volume II
De gebruikelijke verzameling van belangrijke informatie, wetenswaardigheden, laatste nieuwtjes, eerste geruchten, roddel, achterklap, onzin en klets.
Winterspelen 2018
Nu ik 4 uur in de bus van Donghae naar het vliegveld moet doorbrengen, kan ik net zo goed nog iets nuttigs doen. Al kijkend naar het landschap zie ik afwisselend links en rechts flink wat werk aan de weg. Of eigenlijk wordt er een compleet nieuwe snelweg gebouwd. Deze lijkt van Seoul naar de bergen te gaan leiden.
Boven in de bergen ligt een typisch wintersport dorpje, met de volkomen Koreaanse naam “Alpensia”. Chalets, grote hotelcomplexen, het is er allemaal. De bus reed er zelfs voor om, al stond er niemand te wachten, zo bijna aan het eind van de lente. Het hotel kijkt uit op de springschansen.
En heel trots meldden enorme borden, dat hier de Olympische Winterspelen 2018 worden gehouden. Het dorpje lijkt me niet eens zo heel hoog te liggen, maar kennelijk ligt er in de winter genoeg sneeuw om een aantal afdalingen te houden.
(vanaf m’n telefoon)
Kolean lunch
Het eten in Korea is een… aparte ervaring. Ik dacht dat men veel rijst zou eten, en noedels.
De eerste avond werd ik door de heren van TTS meegenomen naar “een chinees”. Daar bleken we fingerfood als maaltijd te moeten beschouwen. Kipfingers, quesadilla’s en gefrituurde kaas dingetjes. Het vult natuurlijk wel, maar om te zeggen dat ik lekker heb gegeten…
De tweede avond hadden we net een succesvolle docking achter de rug. De klant was zo blij met het resultaat, dat ie ons mee uit eten nam. Taxi’s werden geregeld en we werden in een winkelstraat afgezet. Via een trap bereikten we het restaurant. Ja hoor, lage tafeltjes, schalen met rauwe vis, soja, wasabi en nog wat bijlages. Iedereen zat in kleermakers zit. Zodra wij zaten kwamen de flesjes sotsju op tafel, samen met kleine glaasjes. Vanaf toen gingen onze gastheren los, de ene na het andere drankspelletje kwam langs. Het eten was eigenlijk bijzaak, er werd behoorlijk wat drank naar binnen gegoten. De verschillende soorten rauwe vis waren wel aardig, maar ik heb ze toch liever zonder de stukjes graat.
Onze gastheren kunnen genetisch niet zo goed tegen drank en naar mate de avond vorderde, werden ze achtereenvolgens grappig, tipsy, aangeschoten, dronken en helemaal toeter. Collega Rob mocht als buurman allerlei omhelzingen en handtastelijkheden ondergaan. Rond half tien was men voldoende dronken, en vond ook het bedienend personeel dat het genoeg was geweest. Zorgelijke blikken bij iemand die z’n schoenen niet aan kreeg zeiden genoeg.
Een van de gastheren donderde bijna van de trap, struikelde van de stoep de straat op en pieste zijn blaas op de stoep leeg, voordat ie op een tafel in slaap viel…
De volgende ochtend keek ie gemengd betrapt en trots.
We hadden eigenlijk wel genoeg lokale cultuur gegeten en hielden het de volgende avond bij een veilige maar overheerlijke biefstuk. Met wat extra brood of friet wad het perfect geweest.
Maar de lunches hier zijn zeker ook het vermelden waard. Om tijd te besparen eten we op site. We hebben een lokale supermarkt afgestruind naar wat brood, maar verder dan wat fabriekstoast komen we niet. Maar ze hebben wel een bakjes instantnoedels.
Folie er half afhalen, tot de helft vullen met warm water, folie weer 5 minuten dichtmaken, dan de folie eraf en “smullen” maar…
Laten we zo zeggen, het vult de maag. Daar is alles mee gezegd…
(vanaf m’n telefoon)
Moeilijke start?
Het ontbijt begint met het gebruikelijke scannen van het buffet naar de normale westerse of hopelijk nederlandse pot. Boterhammen of broodjes, beleg, kaas, dat soort werk. Het valt niet tegen, er zijn broodjes en jam, ze hebben thee en er is verse ananas. Dat moet lukken. Natuurlijk ligt er ook vis en wat meer ongedefinieerde toelie, die laat ik voor wat het is. Wel “leen” ik een vork, zodat ik vanmiddag m’n noedels kan eten.
Een taxi brengt ons naar de poort van de marinebasis. We leveren onze paspoorten in, en horen dan een toegangspas te krijgen. Daarvoor heb ik een paar weken geleden al een kopie van mijn paspoort moeten inleveren, en een Verklaring omtrent Gedrag, oftewel een VoG. Dit is een A4tje waarin de Nederlandse overheid verklaard dat Raytje altijd een nette en betrouwbare burger is geweest. Hier noemen ze dat trouwens een Criminal Record :-).
Als we rond half acht onze paspoorten inleveren horen we dus een toegangspasje te krijgen. Omdat Niels en ik hier nieuw zijn moeten wij langer wachten, we moeten eerst geprocesst worden. Er staat een picknick bank en de zon schijnt, dus we bieden aan daar dan wel te wachten.
Na drie kwartier komt onze begeleider vertellen dat “thel is a ploblem” (ja, ze platen echt zo). De paspoort van Mr Laymond is namelijk fout geprocessd, en nu moet de officier dingen herstellen. De officier komt om negen uur… hopelijk. Maar Niels kan alvast naar binnen. Ik geef aan dat ie vooral moet gaan, kan ie alvast rondkijken.
Ik blijf zitten, de zon schijnt nog altijd. Ze komen er vanzelf achter dat ze me vandaag hard nodig hebben, als ze de docking van een klein bootje willen uitvoeren vanmiddag. Kan ik mooi even dit verhaaltje typen…
Update, inmiddels een uur later. Ik, of mijn “geval” is inmiddels in niveau omhoog gegaan, ge-escaleerd zoals men tegenwoordig graag zegt. De officier van de wacht is samen met Mr Lee naar me komen kijken. Niet dat dat hielp, maar misschien wilde de officier me zelf even bekijken. Er werd daarna druk getelefoneerd en overlegd, maar evengoed kon ik niet naar binnen. De officier ging weer en Mr Lee meldde alleen, dat er “no authorisation” gegeven werd. Het is nu 9u30, de zon wordt nu warmer…
Update 2, een kwartier later. Iets heeft er voor gezorgd dat ik toch naar binnen mag. De Koreanen vertellen verder niets en hebben een stalen gezicht. Een kwartiertje later begroet ik Rob en Niels die al lekker aan het commissionen zijn. Zo, aan de gang!
(vanaf m’n telefoon)
Op weg naar Donghae
Goed, na wat heen en weer mailen met het reisbureau, krijg ik dan toch eindelijk het juiste e-ticket gemaild. Het gaat een lange reis worden:
Met de trein naar Schiphol
Een vlucht naar Parijs
Een vlucht naar Seoul
Met de bus naar Ganggeung
Met de auto naar Donghae
Op schiphol tref ik Rob en Niels en gezamelijk vliegen we naar Parijs.
De vlucht naar Seoul zit niet helemaal vol, en Rob en ik delen een lege stoel. Maar de net te krappe beenruimte zorgt ervoor dat ik tijdens de nachtvlucht nauwelijks kan slapen. Op vliegveld Seoul zijn er bijna Dubaiaanse taferelen in de aankomsthal. Hele vliegtuigladingen myanmarianen (heten ze echt zo?) staan in de rijen te wachten op het zo gewilde stempeltje in hun paspoort (om dat waarschijnlijk meteen in te leveren bij een werkgever die ze vervolgens lange dagen laat maken).
Buiten het vliegveld koopt Rob in z’n beste koreaans 3 buskaartjes naar Gangreung, een stadje aan de oostkust. Een busticket met een stoelnummer, zoals je kunt zien.
De bus zelf heeft lekkere ruime en luie stoelen, en de warmte en ‘t gehobbel zorgen dat ik het grootste deel van de reis niet meemaak.
In Gangreung worden we opgewacht door niemand, en moeten we wachten tot mr Lee er is.
In de zon zien we het koreaans stadsleven voor ons afspelen. Wat mij opvalt dat het verkeer zo rustig is. Op een of andere manier had ik het getoeter uit Dubai verwacht, of de chaos uit Goa. Maar hier niet dus. Wel is er overal het koreaanse schrift en maar af en toe de westerse teksten.
Na een half uur maken we kennis met me Lee, en deze brengt ons naar ons hotel, waar we worden ondergebracht op de 9e verdieping. De vermoeidheid begint nu te komen, maar ik wil er nu nog niet aan toegeven. Beter is om vol proberen te houden tot de lokale avond.
Na een douche en een tevergeefse poging om mijn bedrijfsSIM kaart te laten werken (iets met de combinatie van mijn telefoon en de aparte gsm frequentieband die Zuid-Korea gebruikt), lopen we door het centrum van Donghae.
Op zoek naar een cheapy 3G telefoon, maar ook even een supermarkt om wat te eten en wat voor de lunch van morgen te kopen. Zomaar wat plaatjes:
In de lift van het hotel zien we vervolgens dat het knopje met ‘4’ is vervangen door F omdat ‘4’ ongeluk schijnt te brengen. Okeeej
‘s Avonds maken we kennis met de 2 noren van TTS, en eten we wat bij de chinees. Om 10 uur lig ik in bed, overtuigd dat ik de hele nacht ga gebruiken om alle slaap tekort in te halen. Daarom zit ik 3 uur later, klaarwakker, dit verhaal te typen…
Long time, no post
Zoooo, het is al weer even geleden dat ik hier een berichtje achterliet. Augustus 2013 was het, onze vakantie naar de oostkust van Amerika.
Er is een hoop gebeurd, maar kennelijk vond ik het niet interessant genoeg om over te schrijven. De afgelopen tijd heb ik aan een project in Nederland gewerkt, zonder reizen naar het buitenland. Wel heb ik een uhhhh… “medische vakantie” gehad. Als gevolg van een kleine hartaanval ben ik zo’n 2 maanden thuis geweest. Gelukkig is het lichamelijk helemaal weer goed, er zijn geen blijvende gevolgen. Alleen heeft m’n hoofd af en toe moeite dat ook echt te geloven. Een kwestie van tijd zeggen de deskundigen. Maar goed, dat is wel een beetje van invloed op de komende dagen.
Ik ben namelijk aan nieuwe projecten begonnen, een aantal schepenliften. Voor de eerste lift vertrek ik komende dinsdag naar Korea. Zuid-Korea wel te verstaan :-). Samen met collega Rob (die er al eerder is geweest) gaan we daar het systeem verder in bedrijfstellen.
Ik kijk er weer naar uit, een bezoek aan een site. Vanwege m’n hoofd dat af en toe m’n lijf niet gelooft, beperk ik het tripje tot een week. Eerst maar eens kijken of dat gaat…
Korea, ik kan me er niet veel bij voorstellen. Nooit echt geinteresseerd in die regionen, eigenlijk. Ik ben dus maar eens begonnen op wikipedia te lezen: sinds 1950 democratisch. Zogenaamd dan, want wel een paar staatsgreepjes. Natuurlijk ook een andere cultuur. Scherp en pittig eten. De vlucht erheen duurt 11 uur, veel te lang dus.
We zien wel.
Oh ja, één ding baart me wel wat zorgen. Collega Danny appte me een foto van een avondetentje:
Let vooral op het bord met speklappen (?) met een schaar erbij. Dat is even lekkerrrr… NOT
Wel positief is dat ik het songfestival ga missen!
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.