weblog:
A website that displays in chronological order the postings by one or more individuals and usually has links to comments on postings.
Raytje
De verzamelde werken – Volume II
De gebruikelijke verzameling van belangrijke informatie, wetenswaardigheden, laatste nieuwtjes, eerste geruchten, roddel, achterklap, onzin en klets.
Weer eens een postje
Nu we binnenkort weer op vakantie gaan, hier maar weer eens wat schrijven. We gaan over een paar dagen naar Amerika, naar Washington (state) en Oregon. Seattle, Mt St Helens, Olympic National Park, Portland, dat schreeuwen de tourisme sites als je er naar zoekt. Verleid door de mooie natuur opnames in Wie is de mol? seizoen 2017 kregen we het idee daar eens te gaan kijken. We zijn er al eens met eerdere vakanties geweest (in 1995 en in 2003), maar toen zaten we in een strak schema, tenminste dat vonden we toen zelf. Nu willen we vooral langzaam en de tijd nemen.
Een jaar geleden hebben we de tickets al geboekt, want dat is goedkoper. Daarna dachten we “dan hebben we nog een heel jaar op alles voor te bereiden en uit te zoeken”. Nou, in de praktijk viel dat een beetje tegen. Dat uitzoeken en voorbereiden, daar moet je wel zin in hebben. En die zin, die kwam maar niet. Telkens was er wel iets anders waar we ons druk over maakten, of dat ons bezig hield. En als ik heel eerlijk ben…. ik heb nog steeds niet overtuigend veel zin om van alles uit te zoeken. Niet dat ik niet naar Amerika wil, best wel. Maar er zijn een aantal dingen die me wat terughoudend maken. Allereerst de reis er naar toe, al dat gedoe, dat gesjouw op en naar vliegvelden en in vliegtuigen… ik zie er wel een beetje tegen op.
En dan gaat dit de eerste verre vakantie worden die we niet echt vol gepland hebben. En door mindere voorbereiding weten we ook minder goed wat er te doen, te zien of te ondernemen is. Lizet vond dat ik maar eens uit mijn comfort zone moest komen en het allemaal maar eens op me af laten komen. Ok, heb ik gezegd, maar ja, voor een redelijke control freak is dat eerlijk gezegd een beangstigend idee.
Door minder voor te bereiden heb ik nu constant het gevoel dat ik nog van alles moet uitzoeken en regelen, terwijl ik daar tegelijkertijd geen zin in heb en ook heb beloofd dat niet te doen.
De dag vertrek komt vanzelf dichterbij, dus over een paar dagen is dat hopelijk voorbij en zit ik in het vliegtuig een wijntje te drinken en een filmpje te kijken.
De afgelopen weken ben ik wel begonnen spullen klaar te leggen. Een paar weken geleden hebben we de tentjes eens opgezet. Die zijn 5 jaar niet gebruikt, dus een controle is misschien wel handig. En inderdaad, ze zijn eigenlijk wel versleten. De geplakte waterdichte naden hebben het wel een beetje gehad, de tape over de naden is aan het loslaten. De binnentent van de een en de buitentent van de ander gaat nog net. We besluiten om het te proberen en de tent dan aan het eind van de vakantie in Amerika weg te gooien.
Verder hebben we besloten om de Walmart en de Target te gaan ondersteunen. We kopen onze slaapzakken en nog wat spullen daar. Dat is deels ingegeven door het feit dat we van Lufthansa maar 23 kilo per persoon mogen meenemen. Onze eigen slaapzakken wegen nogal wat, en bij Walmart/Target zijn ze niet echt duur, dus vinden we wel een goed idee.
Gisteren kwamen we erachter dat het gebied waar wij naar toe gaan flink last heeft van smog van de bosbranden in Noord Californie, maar ook in Oregon en Washington zelf. We moeten wel beseffen dat de nieuwsberichten hierover op z’n Amerikaans gaan, met flink wat drama effecten. We gaan het wel zien daar.
Team building
Afgelopen 7 mei hebben we als gezin een team building uitje gedaan: Klimrijk in de bossen van Veldhoven. Een beetje in bomen hangen en slingeren, een leuk tijdverdrijf.
Drie van ons hadden de dag erna spierpijn, net diegene die veel aan sport doen.
Een impressie:
Broabants-Boxtels
- Koekwaus
- Meepesant
- Swirskante
- Wè schuimtie
- Doededè dikkels
- Dè mende nie
- Sanerdaags
- Onjeklonje
- Zuttè?
- Houd oe bakkes!
- Bekaant
- ‘T is wè
- Dè nie nee
- Dè wel joa
- Witte geit
- Meudedè?
- Dè kan
- Dur neffe
- Dè goa nogal
- Bèttie akkum aai?
- Hoe dinnie dè?
- Aon gene kaant
- Van eiges
- Welluk?
- Goat us overzij
- Hèdde-n-un beul
Voor aanvullingen hou ik me aanbevolen…
Nieuwjaarsdiner
En dan is er in de kerstvakantie ook altijd het nieuwjaarsdiner met de van beekjes. Aangezien ik dit jaar geen zin had om nog eens te koken, hadden we gezocht naar een cateraar die op 1 januari kon leveren, maar ook met de juiste kwaliteit. Niet de zoveelste schaal met huzaren-prut met whiskey- en knoflooksaus en stokbrood.
We vonden in Boxtel wat we zochten: PROEF! Culinair
We bestelden het Italiaanse buffet en waren op 1 januari aangenaam verrast door een paar prachtig opgemaakte borden. Daarnaast ook lekker zalm en kip in Italiaanse gerechten. Vergezeld van Italiaans brood en tapenades.
Niet op de foto: tiramisu en een kaasplankje. Gelukkig was het ruim voldoende, zodat we de dagen er na nog wat konden snoepen.
Complimenten aan de PROEF! Culinair, het was heerlijk! Een echte aanrader dus…
Zo en nu stoppen we weer even een tijdje met al dat uitgebreide eten. Tijd om weer eens flink aan de groente te gaan, Thais of zo.
Kerstsfeer
Dit jaar geen sinterklaas bij ons. Misschien uit luiigheid, of tijdgebrek, in ieder geval kwam het er niet van. In plaats daarvan zouden we iets met Kerst doen. Geen surprise, geen rijm, gewoon een paar cadeautjes. De kerstboom stond vroeg dit jaar, en gaande weg verschenen de eerste ingepakte cadeau onder de boom.
Tijdens het versieren van de boom stond de doos met alle kerstspullen beneden, en zag ik een paar lampjes liggen die ik een jaar of 10 geleden ooit eens heb gekocht. Een neon-lampje in de vorm van een kaarsvlam. Al die tijd nooit iets mee gedaan, maar nu begon het te kriebelen.
Bij de gamma vond ik een lantaarn voor de helft van de prijs. Een paar avondje knutselen en een toegangsverbod voor de schuur voor de rest van de familie. Toen het eenmaal af was, kon ik zelf eigenlijk niet meer wachten. Dus gisterenavond 22 december hebben we de cadeaus uitgepakt.
De twee lantaarns vielen goed in de smaak…
/wordpress/wp-content/uploads/2012/12/Lantaarn.wmvJammer…
Afgelopen zaterdag hadden Lizet en ik een shop-dag. Voor mij dan wel te verstaan. Truien, broeken, overhemd etc.
En toen nog een paar spijkerbroeken. We kwamen uit bij de Men at Work. In het pashokje viel mijn oog op het volgende bordje.
Jammer…
Test berichtje met Windows Live Writer
Zo, na jaren eindelijk een nieuw blog programma. Tot nu toe werkte ik altijd met Blog2post, alhoewel de support voor dit programma al jaren geleden gestopt is.
Nu, met Windows 7 werkte het allemaal niet meer zo lekker. Dus werd het toch echt tijd eens iets nieuws te zoeken. Ik kwam bij Windows Live Writer terecht. Microsoft dus. Mmmm, die willen vast weer van alles met Windows Live of hotmail of zo.
Toch maar eens uitproberen dan.
Eens kijken of foto’s net zo werkt als bij post2blog.
Zo, niet echt slecht.
A night at the opera
Uit de parkeergarage komende stuiten we op een lange rij mensen, minstens 100 meter. Sommigen wonderbaarlijk gekleed, haast Middeleeuws. De meesten in het zwart. De meesten ook geen jeugd meer. Fabian zal een van de jongsten zijn. Gedisciplineerd wacht iedereen zijn beurt af, en dat verwondert me elke keer, hier bij 013 in Tilburg. Hier geen dringende massa, geen duwende mensen. Iedereen wacht op zijn beurt.
Als we de zaal binnenkomen, valt me het balkon op. Snel bemachtigen we een plaatsje op het balkon, aan de balustrade nog wel. We hebben geluk.
Het voorprogramma ken ik niet, Guild of Stags. Moeilijk in te schatten, maar aan het gebrek aan keyboards te oordelen, zou ik zeggen: nee.
De pauze geeft ons gelegenheid rond te kijken, we hebben tenslotte prima uitzicht. De techneut in me bekijkt het eiland midden in de zaal, van waaruit men de lichtshow en het geluid regelt. Grote panelen met touchscreens en schuiven voor geluid en zo. Wil ik ook wel eens mee spelen
Na negen gaat het licht uit en begint Within Temptation. Een gelikte show met geluid, licht en video. Toch is het me een beetje te gladjes. Het geluid is prima hoor, en de muziek natuurlijk ook. Maar pas na een paar nummers begint het me te dagen. Er is nauwelijks contact tussen band en publiek. De nummers wisselen elkaar met een korte pauze af. Zo kort dat er bijna niets gezegd wordt.
Misschien ben ik van de oude stempel, en verwacht ik af en toe een praatje tussen zangeres en publiek. Toch zeker in zo’n kleine zaal als 013. Misschien is tegenwoordig alles voorgeprogrammeerd, zodat er geen ruimte is voor spontaan contact? Misschien is Sharon een beetje verlegen?
En terwijl ik dat sta te bedenken, valt me meteen wat meer op: Sharon heeft af en toe een tweede en derde stem, of een achtergrond koortje. Toch zie ik ze nergens. Af en toe speelt de toetsenist met 3 of meer handen. Hartstikke knap! Dank zij het goeie uitzicht zie ik dat ie toch echt maar twee handen heeft.
Ik denk dat Within Temptation een aantal geluidssporen mee laat lopen, net als de video’s trouwens. Die lipsynchroon worden afgespeeld. Het kan toch niet anders dan dat ze van een CD of iets dergelijks meespelen en meezingen. Nee, inderdaad, het is geen playback, maar toch…. En dat verklaart ook het statische van dit concert. Als je van een CD meespeelt, dan kun je er ook niet spontaan van afwijken voor een heerlijk lange gitaarsolo of zo…
Misschien dat ik hopeloos achterloop, en dat alle moderne bands zo te werk gaan. Dat ik blijf hangen in de concerten van vroeger. Ik geniet wel van de lichtshow. Hulde voor de ontwerper en de programmeur! Het blijft mooi wat je met een stel vari-lites kan doen.
Tegen elf uur was het afgelopen en spoedden we ons naar de auto en naar huis. Het was vet, man!
Hier nog een filmpje van de licht show, stoor je niet aan de geluidskwaliteit 🙂
Irritaties in het verkeer
Je kent ze wel, de top 10 van irritaties in het verkeer. Verkeersergernissen of storend weggebruik. Mijn persoonlijke ergernis komt er ook in voor: inhalende vrachtwagens.
Zo’n vrachtwagen die ineens zijn knipperlicht aanzet, en voordat je het weet ineens 3 meter voor je rijdt. En dan, dan met een minimiem snelheidsverschil gaat inhalen. Nu mag ik eigenlijk helemaal niet klagen, want ik ga niet vaak met de auto naar mijn werk, en dan nog ga ik niet over de snelweg. Maar af en toe, heel af en toe, ga ik voor de baas op pad, en dan zie ik het voor mijn ogen gebeuren. Vandaag was zo’n dag. Ik moest naar Alblasserdam, en was al blij dat dat net voor Rotterdam lag en ik dus niet in de file-hoofdprijs terecht zou komen.
Ergens op de A15 naar Rotterdam is het zover. Een vrachtwagen combinatie slingert zijn truck op de linkerrijbaan. Meteen stropt het doorstromende verkeer op de linkerbaan, en achter de vrachtwagen ontstaat een staart van een kilometer. Deze vrachtwagen kreeg het voor elkaar om in te halen in ruim 3 minuten, een record wat mij betreft. En waarom? Zodat ie over 20 km 100 meter verder is gekomen als degene die hij achterlaat.
Ik denk dat een hele hoop bijna files en drukte ontstaat door met onregelmatige snelheid rijden. Met natuurlijk de langzaam inhalende vrachtwagen als boosdoener. Bovendien veroorzaakt het ook nog eens extra milieuschade: die kilometer aan personen auto’s moeten allemaal weer versnellen, extra benzine en diesel verbruik dus.
Wat mij betreft pakken ze de veroorzakers van deze ellende eens flink aan. Of we geven al die vrachtwagens digitale begrenzers, dat ze allemaal exact even hard kunnen rijden, en er dus geen noodzaak is. En dan hoeft Raytje zich ook niet meer te ergeren. Dat is weer goed voor Raytje zijn gemoedstoestand. Dan slaat ie zijn vrouw en kinderen ’s avond niet. En dan hoeft ie ook geen beroep te doen op de geestelijke gezondheidszorg, en dat is weer goed voor de ziektekostenpremies. Van alle Nederlanders wel te verstaan. De mensen houden dan meer geld over, en kunnen eens een keer op vakantie naar Griekenland. Dat helpt de Griekse economie ook weer, en er is minder noodhulp nodig…
Dus eigenlijk is het aanpakken van de vrachtwagen-inhaal-ellende een win-win-win-win-win situatie voor zowat heel de wereld!
En weer een BBQ
Ik geef toe, drie keer een barbecue organiseren in een zomer is wel een beetje overdreven. Maar het kwam zo uit dat we begin deze zomer het halfweg feest van Manous hadden, en twee weken later een afdelings-BBQ. En gisteren dus de derde. Het heeft wat langer geduurd als ik in 2007 min of meer beloofde, maar dat mocht de pret niet drukken.
Wat de pret wel dreigde te drukken was het weer. De uren ervoor viel er regelmatig een kort en hevig buitje. Maar de weergoden waren even ergens anders bezig en het bleef daarna droog.
In de keuken in onder de party tent vonden weer veel bij-klets-gesprekjes plaats en voor de jeugd (die ook weer wat groter is geworden) hadden we een chill-room ingericht (nee, niet de koelkast). Ik vond er in ieder geval een paar liggend achter de laptop. Ook de playstation-kamer was in trek.
Wederom erg gezellig, bedankt allemaal!
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.