weblog:
A website that displays in chronological order the postings by one or more individuals and usually has links to comments on postings.
Raytje
De verzamelde werken – Volume II
De gebruikelijke verzameling van belangrijke informatie, wetenswaardigheden, laatste nieuwtjes, eerste geruchten, roddel, achterklap, onzin en klets.
De laatste week: San Diego en Los Angeles
Vanaf het begin hebben we geprobeerd de laatste week van onze vakantie een leuke afsluiting te laten worden. Het moest het toetje van de vakante zijn, de kers op de taart. San Diego en Los Angeles
San DiegoWe zitten op de KOA camping in San Diego. Het is hier altijd mooi weer, ook in de winter. Deze camping is heel populair, omdat het eigenlijk de enige camping in de wijde omgeving is. Je moet dus ook reserveren, iets dat ik een week terug heb gedaan. Door de telefoon wordt je begroet door:
“Hi, it’s a beautiful day out here in San Diego. I’m Jamie, how may I help you?”
De camping is voorzien van een zwembad, dus de kids zijn niet alweer niet meer te houden.
Een bezoek aan San Diego, betekent (vinden wij) een bezoek aan Sea World. Dit attraktie park is een super-dolfinarium, maar de orca’s maken toch wel het meeste indruk: Deze beesten met een gewicht tot 4000 kilo en een lengte van een meter of 5, springen helemaal uit het water. Dat je daarbij op de eerste 16 rijen van de tribune kompleet doorweekt kunt raken raken, is met het mooie weer niet erg. Sterker nog, vooral kinderen willen juist op die rijen zitten. Zo ook Manous. Helemaal glunderend komt ze terug als ze door een orca is nat gemaakt.
San Diego heeft ook een prachtig park: het Balboa park. Hier zijn de belangrijkste musea gevestigd, waaronder het Aerospace museum.
Terwijl de jongens hier gaan rondkijken, zijn de meiden aan het winkelen in Horto Plaza, een groot winkelcentrum in de stad.
Van het museum vindt Fab vooral de ruimtevaart zaken interessant, hij vraagt tenminste honderduit. Maar het allermooiste is toch wel de Sega vliegtuigsimulator, waar je voor een dollar op een beeldscherm zelf een vliegtuig mag proberen te landen. Er hoeft niet eens een dollar in, hij vindt het al prachtig om achter het stuur te zitten en net te doen alsof.
Ondertussen wordt Manous helemaal aangekleed met Amerikaanse kleren, tot en met een tasje toe.
San Diego is natuurlijk ook strand. En dus brengen we een ochtend door op het strand. De jeugd hier vermaakt zich met een soort mini surfplankje, waarmee je op de branding kan proberen te ‘rijden’. Dit is nog moeilijk, er zijn er niet veel die dit goed kunnen.
Op de laatste ochtend pakken we al onze kampeerspullen in: tenten, tarp, slaapzakken en luchtmatjes, we hebben ze deze vakantie niet meer nodig. We gaan in Los Angeles in een hotel.
Los Angeles
In Los Angeles vindt de finale plaats, ten minste voor de kids. We hebben dit zorgvuldig geheim gehouden, en dat was wel eens moeilijk. Een paar dagen geleden, hebben we verteld dat we nog één verassing hadden, en of ze wisten wat dat was? “Nog een keer naar een zwembad?”, “Eten bij de Sizzler?” (een buffetrestaurant). Heerlijk onschuldig, toch?
Dan laat ik een foldertje zien van Disneyland. Gejuich alom!
In Los Angeles hebben we twee dagen: één voor Disneyland en een om op te ruimen en in te pakken.
Het bezoek aan Disneyland is zorgvuldig gepland. Lizet heeft een boek gekocht over het park: waar je moet zijn en waar niet, wat je wel moet doen en wat niet. Het is tenslotte vakantie en het zal wel heel druk zijn (en dat is ook zo).
We staan om 8 uur voor de “parking structure” een parkeer garage van 200 bij 200 meter en 6 verdiepingen hoog. Er kunnen 10000 auto’s in. Op je parkeerkaartje kun je invullen waar je auto staat, anders raak je hem gegarandeerd kwijt (Wij staan op Daisy 8F).
Met een treintje naar de ingang, waar ik me glimlachend (het is vakantie, he?) meer als 150 dollar afhandig laat maken.
Dan als een speer naar Space Mountain. Deze 8-baan is in onderhoud, dus dan maar een andere attraktie. We kunnen zo doorlopen, maar dat is alleen maar omdat het nu nog vroeg is. Voor alle andere attrakties staan we in de rij. De rijlengtes bedragen hier meestal een uur, maar ze hebben bij Disneyland het FastPass systeem. Hiermee kun je een kaartje halen voor een attraktie, waarmee je dan later op de dag niet of nauwelijks in de rij hoeft te staan. Je kunt die kaartjes maar om de 2 uur halen, dus het aantal attraktie waarbij de dat kunt doen is beperkt. Maar het helpt je wel om zonder wachten in de meest spectaculaire attrakties te komen.
We hebben deze dag in tweeen gesplitst:
om een uur of 2 verlaten we het park en gaan in het hotel even zwemmen. Om een uur of 5 komen we weer terug. Dat maakt het voor allemaal wat makkelijker vol te houden. Want we hebben de kids voorgehouden dat er om half 10 een vuurwerk is. Dat is de motivatie om het zonder mopperen of hangen vol te houden. En dus kijken we de parade en het vuurwerk met bijbehorende muziek. Heel leuk gedaan. En dat gaat hier zo elke dag.
Daarna hebben we het toch wel gehad en gaan we naar het hotel.
De tweede dag in Los Angeles rijden we naar San Pedro, een stadje aan de zuidkust van Los Angeles, waar je een mooi uitzicht hebt over de haven van LA (voor zover die mooi is: containers en olieraffinaderijen).
‘s middags schop ik iedereen het zwembad in en probeer ik al onze bagage in de de tassen en koffers te krijgen. En dat lukt maar net.
‘s morgens om half vijf staan we op. We rijden in het donker naar LAX, het vliegveld van LA.
Ik zet iedereen en de bagage af en breng de auto terug naar Hertz. Het inchecken en de veiligheidschecks op dit vliegveld nemen zoveel tijd in beslag (je moet hier zelfs je schoenen uitdoen!) dat ik geen tijd meer heb om het thuisfront te bellen.
De eerste vlucht gaat naar Washington. Het vliegtuig is net een bus, weinig beenruimte, slechte service etc).
In Washington bel ik de ophalers dat we op tijd zijn. In de wachtkamer voor de vlucht naar Amsterdam zien we “Breaking News” van CNN: de stroom in een stuk of 5 noord oostelijke staten, waaronder New York is uitgevallen. Als wij daar maar geen last van hebben, want we vliegen precies langs de staten waar ze geen stroom meer hebben.
Gelukkig gaat alles goed en vliegen we op tijd en met meer beenruimte en goed eten en een paar van die mini-flesjes wijn (kun je goed van slapen in een vliegtuig) naar Amsterdam, waar we ‘s morgens om half acht landen. De opa’s en de oma’s en tante Mirelle staan ons op te wachten en om een uur of half elf zijn we weer thuis. Dat voelt toch ook weer goed!
Nu, onze eerste nacht thuis weer achter de rug hebben we allemaal goed geslapen, op mama na, die heeft vannacht wakker gelegen.
Maandag, of misschien dinsdag weer aan het werk…
Even de boel bijwerken!
Het is al weer een tijdje geleden dat we iets hebben laten horen van hier. Daarom even wat korte stukjes…Iedereen trouwens hartelijk dank voor de leuke reacties. We lezen ze wel, maar reageren later wel, goed?
San Francisco!
Een leuke stad, dit keer voor de 3e keer. Met de kindjes doen we maar de gebruikelijke dingen als we naar zo’n stad gaan, die iedereen doet: de toeristische acts.Dus we parkeren onze auto in een parkeergarage voor 6 dollar per uur, gaan naar het Hard Rock Cafe, kopen een t-shirt voor Fabian (stoer hoor), gaan met het cable carretje en zien (en ruiken) de zeeleeuwen. De volgende dag het kinder museum, en ten slotte willen we toch over de brug lopen. Voor alle duidelijkheid: wij vinden dat je niet in SF bent geweest als je de Golden Gate bridge niet hebt ‘gedaan’. Dus we moesten en zouden de GG doen. Maar telkens zat ie in de mist. Dus de laatste middag op weg naar de camping: alle kleren die we hadden aan en lopen maar. Ook wel een aparte ervaring als je boven de kabels in de mist ziet verdwijnen en onder je een mist hoorn staat te toeteren. Fabian: Kan deze brug ook open? Papa: Nee,maar hij is hoog genoeg, alle boten kunnen eronder door Fabian:Ook de boot van Sinterklaas? En de parkeergarage kostte uiteindelijk 24 dollar…. Sequoia National Park
Het is errug warm in het park, maar goed, het is ook wel errug mooi. Dikke bomen, hele dikke bomen. Hier staan de reuzen, tot 11 meter doorsnee. En toch went het erg snel, de tweede dag vallen ze niet zo meer op en kunnen we ons wijden aan wat wandelwerk. We skinnydippen in een riviertje. En dan gebeurt wat we de voorgaande vakanties niet voor elkaar kregen: WE ZIEN EEN BEER! Een zwarte beer komt doodgemoederdop een picknick area af en begint de boel eens op z’n gemak te besnuffelen. Eerst de lege banken, en dan gaat ie af op de banken die nog eten bevatten (en mensen). De mensen maken dat ze weg komen, maar kunnen niet meer alle eten meenemen. Geeft niks, dat ruimt de beer wel op. We hebben een paar mooie foto’s en filmpjes als bewijs! Overigens was ik in de eerste commotie ons eten al aan het opruimen, dus ons eten kreeg ie mooi niet. Tijdens een wandeltochtje naar een waterval, zien we weer een beermama een babybeer samen door een bos snuffelen. Voorzichtig wandelen we verder. ‘s avonds worden onze tenten weer goed getest: onweer met hoosbuien. Alles gaat goed, we eten onder de tarp.
De kust boven Los Angeles
Het leek ons wel leuk om eens een paar nachten op een state beach te slapen. Dit zijn campings op het strand. Natuurlijk moet je dat niet op de bonnefooi doen, maar wisten wij veel. De eerste paar nachten draaiden daardoor dus uit op een county park in het binnenland, waar de lokale bevolking kampeert. Daar ga ik nog eens wat moois over schrijven. Wat die allemaal voor bende voor 2 dagen kamperen mee brengen is niet te geloven. Maar wel leuk om eens te zien. Deze dagen brengen we door in Santa Barbara, een leuke spaans achtig stadje aan de kust. Na dit evenement besloten we de campground reserervingslijn maar eens te bellen. Blijkt dat alle state beach campgrounds voor de hele maand augustus volgeboekt zijn. Dan blijft ons weinig keus meer over dan een KOA camping te nemen. De kids vinden dat niet erg, want die hebben allemaal een zwembad. We zitten in San Bernardino, rechts van LA. Los Angeles is geen lolletje meer. De files zijn zo lang geworden, dat je hier eigenlijk weinig kan doen. De eerste dag wilden we naar Venice Beach, maar alle parkeerplaatsen waren vol. De 2de dag hadden we 2 ‘activiteiten’, maar dat werd er maar 1, vanwege de files. Wat een f**k stad, zeg!
San Diego
Vandaag zijn we door gereden naar San Diego. Hier lijkt een en ander beter te gaan lukken, file-matig dan. Manous is beloofd dat ze een middagje met mama mag gaan shoppen, en Fab gaat dan met mij mee naar een vliegtuig museum. En natuurlijk Seaworld, dat gaat morgen gebeuren.
Uitspraken van de kids
Een paar uitspraken van Fabian en Manouschka
Manouschka
Op Schiphol: “Daar staat een inkjet vliegtuig” (EasyJet)
Op een camping: “Daar staat iemand met een koffiekan” (een Amerikaanse koffiebeker, ‘ietsje’ groter als in NL)
“Milosine”
“Papa, jij ruikt naar scheer!” (Aftershave)
Fabian
“Een heen-en-weer boot” (veerboot)
“He, een milou-milou-wat-is-dat-voor-een-lange-auto-mama?”
Naar het zuiden
Genoeg natuur voor even. We gaan naar Portland, de grootste stad van Oregon
16 juli
Vandaag verlaten we de vulkaan en gaan we naar een camping dicht bij Portland. Omdat het weekend is valt dat even tegen: we willen 3 nachten blijven om Portland te kunnen bekijken. Maar omdat Amerikanen heel vaak weekendjes gaan kamperen, is de dichtst bijzijnde camping vol. Dan maar de eerstvolgende. Daar hebben we meer geluk. Snel zetten we de tentjes op (die nieuwe tentjes zijn echt snel op te zetten. Binnen 30 minuten staan ze met alles erin.) Op weg naar Portland. Zoals in elke grote Amerikaanse stad rijd ik tijdens de eerste poging verkeerd. Het centrum van Portland is daarbij ook nog eens voorzien van one way wegen. Het ene blok alles naar rechts, het volgende blok alles naar links. Uiteindelijk komen we dan toch aan waar we willen: het visitors centre. Voorzien van een hoop info zitten we in een parkje wat te zitten, de kids kliederen in een fontein, en wij kijken het aan.
17 juli
Vandaag ons eerste echte bezoek aan Portland, maar dan wel de Zoo. De kids vinden dit een prachtig idee en zijn in alle staten. De weg naar Portland is een drukke en mooie: je wordt over een aantal prachtige hoge bruggen geleid, en hebt zo een mooi uitzicht op Portland. Vooral als je boven op zo’n brug in de file staat, dat kun je alles eens goed bekijken. De Zoo ligt in een park boven op een heuvel. Een leuke dierentuin waar ze creatief zijn om gegaan met de beperkte ruimte. ‘s Avonds trakteren we onszelf eens op een echte biefstuk.
18 juli
Vandaag naar hetzelfde hoekje van Portland: het children’s museum. Dit soort musea zouden ze in NL ook eens wat vaker moeten hebben. Weer met gejuich de auto in. M+F kunnen hier lekker spelen met water, buizen, balletjes, ventilatoren en dat soort dingen, we hoeven niks meer te doen, alleen maar kijken. Na het museum naar Lloyd’s centre, een enorme shopping mall, met onderin een kunstijsbaan. Bovenin het foodcourt, waar een stuk of 15 restaurants samen de zitplaatsen delen. Handig, want je kunt nu zelf bepalen wat je eet: Li en ik nemen chinees en de kids willen natuurlijk friet.19 juli
Vandaag zijn wij (R+L) aan de beurt. We gaan stadten, want we hebben eigenlijk nog niks van de stad zelf gezien. Auto in een parkeer garage, en dan te voet door de stad. Chinatown. Dan zien de kids een zwerver en vragen waarom die man op een bank ligt te slapen. Het antwoord roept weer een hoop vragen op en zo wordt het begrip zwerver stof voor een heel verhaal. We lopen een van de vele bruggen op en kunnen zo mooi over de stad uitkijken. Het openbaar vervoer in Portland-centrum is gratis. Prachtig. ‘s middag gaan we zwemmen in een buitenwijk. Veel mexicanen, of ‘hispanic’, zoals ze dat hier noemen. ‘s avonds gaan we naar de HomeDepot, een super Gamma, waar je met de trein van de ene naar de andere kant moet gaan 😉 Ik heb mijn zinnen gezet op zo’n mini windmolentje voor in de tuin. We zien ze hier in de tuinen staan, en ik wil gewoon zo’n ding! Bij de HomeDepot hebben ze er geen. verder zoeken dus.20 juli
Vandaag gaan we verder. Naar de kust. Helaas is het een beetje bewolkt geworden en zijn de tentjes nog wat vochtig. We rijden door de suburbs en dan door het uitgestrekte landschap tussen Portland en de kust. We bereiken een State Park aan de kust, waar het erg populair is onder de lokale bevolking. Het is aan zee, bij Cape Lookout. Dit is een landtong die een mijl de zee insteekt en je een prachtig uitzicht op zee en de stranden geeft. We wandelen helemaal naar de punt toe, door vochtige bossen. Een hele mooie wandeling. Als we terug wandelen, zien we de eerste wolken flarden over de landtong jagen en als we weer ‘beneden’ bij het strand zijn, is het helemaal bewolkt, althans, we zitten gewoon in de wolk zelf. Raar hoor, het is gewoon warm, maar op het strand hangt een mist.
21 juli
Tijdens het ontbijt hangt er in de boom naast onze plek een wasbeer gezin. We hoorde wel wat gepiep, maar dachten dat het vogels waren. Toen we opkeken, hingen er 3 beertjes in de boom. We ruimen alles in en rijden langs de kust naar het zuiden. In Lincoln City spelen de kids (en wij) aan het strand, en bij Newport bezoeken we een vuurtorentje (Where are you from? Netherlands. Oh really, do they have lighthouses too in the Netherlands?). Bij FLorence verlaten we de kust en rijden we naar Eugene. Een overnachting omdat we morgen verder rijden naar Crater Lake National Park. Het begint hier heel warm te worden…
22 juli
Op de KOA camping wassen we eerst voordat we vertrekken. De KOA’s zijn eigenlijk maar voor 3 doelen goed: de was en het zwembad, en de douches. Over de I-5 rijden we naar het zuiden en slaan dan af naar Crater Lake National park. Het bos is hier 20 jaar geleden helemaal afgebrand, en dat is nog goed te zien. We rijden langzaam aan omhoog tegen de vulkaan die 8000 jaar geleden is uitgebarsten. De krater is in die tijd volgelopen en heeft een meer gemaakt. Eenmaal op de rand van de krater krijgen we een prachtig uitzicht voorgeschoteld. Omdat het al laat is, rijden we gauw door naar de camping en eten we een biefstuk met potatosalad. Nee, hier gaat alles prima!
23 juli
Vandaag ‘doen’ we de vulkaan. Er loopt een weg zo ongeveer rond de krater wand en die rijden we helemaal af. Er is een visitor centre waar de kids weer junior ranger worden en een lodge waar we onszelf nu al beloven vanavond eens lekker te gaan eten. Dan het rondje rond de krater. Eigenlijk een weg van 30 mijl met om de mijl een uitzicht punt. Op zich is het uitzicht prachtig, maar na 6 van die uitkijk punten gaat het wel een beetje op elkaar lijken. Daarom wandelen we ook eens naar een top van de kraterwand. Dat brengt wat variatie. ‘s avonds inventariseren we eens wat we tot nu toe hebben gedaan op de vakantie en wat we nog willen bekijken. We komen erachter dat we wat achter lopen op ons schema. We hebben ons toch weer verkeken op de afstanden die nog gaan komen: California is toch wel heel erg groot. Daarom besluiten we het noorden van California te laten zitten: Morgen rijden we zover mogelijk naar San Francisco.
24 juli
Dit wordt dus een lange en vermoedelijk saaie dag. We rijden de I-5 af naar het zuiden en zien we hoe ver we komen. Dat wordt een beetje bepaald door hoe vervelend de kinderen achterin worden. Gelukkig lijkt het mee te vallen: we hebben ze verteld dat we naar San Francisco (SF) gaan (“Daar is de grote brug, he mam?”), en dat maakt ze wel enthousiast. We hebben dan ook geen enkel probleem met ze en komen ‘s middags om 5 uur aan in Sacramento. Morgen is het nog een uurtje naar SF.
25 juli
We rijden vandaag naar SF, maar met een kleine omweg langs Alameda onder Oakland. Hier ligt in de haven namelijk een heus vliegdekschip afgemeerd, en dat mag je nog bezoeken ook! Het is een oud vliegdekschip (in 1970 uit de vaart genomen), maar je mag bijna overal in komen. De kids krijgen van mij een cursus “Vliegdekschip, hoe werkt dat eigenlijk?”, en we gaan het eiland in (de toren op het dek) en inm de hangars onder dek). We vinden dit allemal een superdag. Dan gaan we de San Francisco Bay Bridge over, door SF zelf en dan de Golden Gate Bridge (bovenste helft in de mist) over naar Petaluma waar een KOA ons opwacht. En een bieb waar ik dit verhaal naar 0.00 dollar mag in typen.
Olympic National Park en Mount St Helens
Als je naar Het Olympic National Park gaat, moet je je voorbereiden op regen. Het bevat een stukje regenwoud.
Mount St Helens is bekend terrein, we zijn er al eens geweest, maar nu hadden we meer tijd.
11 juli
Vandaag wacht ons het Olympic National Park. Vanuit Port Angeles rijden we naar Hurricane Ridge, het bezoekers centre boven in het park. Eerst door het groen, maar al gauw boven de boomgrens uit, en dan komen de vergezichten. Of je ziet de met sneeuw bedekte bergen van het Park, of je kijkt uit over de Street of Juan de Fuca met daar achter Canada (Vancouver Island). Hoe dan ook erg mooi, en zowel de digitale camera als de spiegelreflex worden flink gebruikt. Manous heeft nog een close encounter met een hertje. Maar goed het kan niet alleen natuur zijn, ook een gewone speeltuin leidt tot veel plezier van M+F. Na een uurtje spelen bezoeken we nog een waterval. Het is een paadje met bruggetjes, hekjes, bomen over het water en zo, dus moeten we af en toe de meute afremmen. ‘s Avonds naar de Mc, we zij te moe om zelf iets te brouwen.
12 juli
Vandaag is het bewolkt. Alle voorgaande dagen veel zon, maar nu lijkt dat afgelopen. We gaan op weg naar de westkant van Olympic Nat’l Park. Hoe westenlijker we komen, hoe somberder het er uit gaat zien, maar dit is iets dat we eigenlijk al wisten. Olympic steekt namelijk hoog boven de oceaan uit en hier verliezen de wolken hun regen. Dat is ook precies de reden waarom hier een regenwoud kan bestaan. Dus in een miezerig weertje zetten we ons tentjes op op Mora State Park campground, bijna aan de meest westelijk punt van “Continental USA”. Daarna rijden we door naar het Hoh Rainforest. Dit doet zijn naam eer aan, ten eerst door de typische regenwoud natuur (mossen die aan de takken van bomen hangen), maar ook door de regen die nu steeds harder uit de lucht begint te vallen. Eenmaal terug op de camping zien we één tentje midden in een plas water staan. Die hebben we maar gauw verplaatst en ook zetten we onze tarp op, zo’n zeiltje waar je onder kunt zitten. Janjaap, de tentjes zijn dus getest, je hoeft je niet meer ongerust te maken. ‘s Avonds als de regen ophoudt, gaan we naar Rialto Beach. Hier steken de rots eilanden uit de branding omhoog, en samen met de beetje mistige lucht een mysterieuze aanblik.
13 juli
We rijden vandaag door naar Mount St Helens. Iedereen kent hem wel, de vulkaan die op 18 mei 1980 uitbarstte. Het is een lange rit, en we hebben de kids daar dan ook op voorbereid. Het eerste stuk voert door productie bossen (eenmaal gekapt, ziet zo’n bos eruit alsof er een zwaar bombardement heeft plaats gevonden), maar ook langs het strand van de stille oceaan. In Aberdeen doen we boodschappen en kopen we een doos met donuts. M+F worden helemaal wild, want ze mogen kiezen wat ze willen. Lekker natuurlijk. Dan via de interstate I-5 naar het zuiden, naar Mount St Helens. Hier kamperen we in Seaquest State Park.14 juli
Vandaag gaan we “up the mountain”, zoals de vulkaan hier genoemd wordt. Via een lange weg dwars door voorheen verwoest gebied bereiken we het visitor center met een kick-ass uitzicht op de vulkaan. Vooral als ie uit de wolken komt, kun je je precies voorstellen hoe de uitbarsting destijds heeft plaatsgevonden. Daarbij wordt je uitstekend geholpen door maquettes en video presentaties. Manous wordt waarschijnlijk medewerker bij het KNMI, want ze was niet meer weg te slaan bij de seismometers die hun trillingen vastleggen op van die ronde trommels. Vooral de seismometer die je zelf kon “bedienen”, door op de vloer te stampen, was leuk. Fabian wilde de video presentatie van de uitbarsting inclusief de echte beelden nog een keer zien. ‘s Avonds trakteren we ons op de Burger King
15 juli
Vandaag gaan we de andere kant van de vulkaan eens bekijken, de kant, die niet weggevaagd is. Vanaf de zuidkant is het een gewone “puntberg”. Hier heb je bovendien de lava tunnels, tunnels die gevormd zijn door afkoelende lava. Eenmaal daar hijsen we ons in warme kleren en voorzien van een zaklamp dalen we af in een koude (6 graden) en vochtige tunnel. Al gauw horen we Manous snikken. Tja, ze is bang in het donker en ziet het niet zitten om 800 meter in het pikkedonker te gaan banjeren. Dus maar weer terug. Na het picknicken dan maar naar de city: Longview. Hier gaan we iets nieuws proberen. Ze hebben er een historische bibiotheek, en we kwamen te weten dat je in openbare bibliotheken in Amerika goedkoop kan internetten. Manous heeft een e-mail brief voor haar klas gemaakt en die willen we gaan versturen. Inderdaad het kan goedkoop: voor 1 dollar mag je een uur internetten. De brief van Manous is in 5 minuten weg, dus dan kan ik ook nog best even dit verhaal bijwerken! Gegroet, RLMF
Berichtje van Manouschka
Ook Manouschka heeft een dagboekje. Ze houdt voor haar klas een dagboek bij van haar avonturen. Lees hier haar e-mail naar haar klas.
Hallo allemaal!
We staan nu op een hele lueken camping maar het stome is het stikt hier van de mugen en onder weg hier naar toe regenden het heel hart.
En we gaan morgen naar mount st helens een vulkaan die is in 1980 uitgebarst.
Groetjes Manouschka
Dit is een bladzijde uit Manouschka’s schooldagboek. Manouschka vertelde wat mama moest opschrijven:
Maandag 14 juli
We zijn vandaag naar Mount St Helens geweest. Dat is een vulkaan. Die is in 1980 uitgebarst. Het stof vloog 18 kilometer in de lucht. Je had er ook een film van in het visitor center. Hij was best wel spannend. Hij maakte heel veel geluid.
Ze meten nog steeds of hij uitbarst. Ze doen dat met metertjes, die zitten in de vulkaan. Daarmee kun je zien of de grond trilt. Ook mocht je zelf proberen de grond te laten trillen om een aardbeving te maken. Je kon het gat in Mount St Helens goed zien zitten omdat het aan de zijkant zit. Het is geen gewone vulkaan, de top is er aan de zijkant afgesprongen.
De eerste week
Na een uitputtende reis zijn we goed aangekomen in het noordwesten van Amerika, Seattle om precies te zijn. Ervaringen van eerdere reizen helpen ons snel aan te passen aan het leven hier.
3 juli
Opa en oma van Beek brengen ons naar Schiphol, in toch wel slecht weer. Gelukkig gaat het inchecken voorspoedig, en binnen no-time zijn we door de douane. Dan een tweetal slopende vluchten. Overigens valt ons meteen op dat de beenruimte bij United een stuk groter is als die bij het chartertje naar Canada een paar jaar terug. Ik kan zowaar mijn benen helemaal strekken. De kinderen zijn al gauw verveeld en moeten bezig gehouden worden. Gelukkig wordt er ook wat geslapen. In Chicago gaat alles lekker snel en voordat we het weten vliegen we verder naar Seattle. Alles lijkt mee te zitten: de bagage is meegekomen, de huurauto is zo geregeld, het hotel snapt wat we willen en de Denny’s is vlakbij. De Denny’s waar we onze eerste (en voorlopig ook de laatste) burger verorberen. ‘s nachts worden we allemaal nog een keertje wakker: de jetlag
4 juli
Om 7-8 uur zijn we weer wakker. We douchen en zijn weg uit het hotel. Na een ontbijt bij weer de Denny’s (geweldig: eieren, spek, gebakken aardappels, pannekoeken met stroop etc, heerlijk) is het boodschappendag. Op aandringen van Lizet kopen we een heuse Amerikaanse koelbox met aftapkraan (die aftapkraan is nodig omdat de koelkasten hier met een zak ijsblokjes gekoeld worden, die kun je bij elk tankstation kopen). Dan naar de lokale Safeway voor het eten en andere benodigdheden. In NL hadden we al een boodschappenlijst gemaakt, dus we weten precies wat we nodig hebben om meteen op het campingleven om te schakelen. Aan het einde van de dag zijn we 125 dollars armer. Onze camping hadden we al via internet gereserveerd, dus daar zijn we meteen binnen. Een mooie camping, midden in het bos, zoals het hoort. Picknick bank, BBQ en een groot stuk leefruimte. Hout kopen bij de campground host. Omdat het vandaag independence day is, verwachten we nog al wat gefeest ‘s avonds, maar dat valt volgens de campground host wel mee. Gelukkig vraagt ze nog wel even waar we vandaan komen (dat vragen ze hier minstens 1x per dag).
5 juli
Nog even gedacht om eens lekker rustig bij te komen van de vermoeidende vlucht en dag erna en jetlag, maar das niks voor ons!. Vandaag gaan we dus naar het eerste National Park: Mount Rainier. We rijden ons in onze Ford Windstar minivan helemaal naar het Sunrise bezoekers centrum. Een prachtige weg, met her en der nog plakjes sneeuw. De kids vinden het prachtig. We piknikken op een van de vele tafels temidden van een paar bedelende squirrels (eekhoorns). Daarna doen we een rondje rond het visitorscentrum. Dan komt gaande weg Mount Rainier uit de wolken, majestueus is hier het juiste woord. Indrukwekkend ligt de slapende vulkaan voor je, nog helemaal bedekt met sneeuw. Cool. We melden ons weer bij het visitor centrum en daar worden Manous en Fab beedigd als Junior Park Ranger omdat ze een soort speurtocht hebben volbracht. Met een heuse badge. Nog even spelen in de sneeuw en dan weer terug naar de camping. ‘s Avonds wordt het BBQ. Omdat het de eerste keer is gaat het vuur uit ;-(
6 juli
Vandaag gaan we naar Seattle. We rijden over de 5, en daarna de 99 Seattle binnen. Te voet langs de public market naar de monorail. Met het treintje naar de Space Needle en dar omhoog. Een mooi uitzicht, temeer omdat het weer meespeelt. In de verte zie je Mount Rainier liggen, waar we gisteren naar toe geweest zijn. Dan naar het Pacific Science Museum, een hands-on museum, waar ze in NL ook wel eens aan mogen. We eten in het naburige Center House. In een foodcourt, dus je kunt per persoon uitzoeken wat je wilt eten: mexicaanse, burgers, chinees, etc. Wij chinees en de kids natuurlijk friet. Dan met de monorail weer terug en langs de haven/pier weer naar de auto. Op de weg terug vallen de kids in slaap.
7 juli
Uitgebreid ontbeten met spek en eieren, lekker. Dan de camping nog een nachtje besproken. Boodschappen bij de Safeway. Lizet regelt zichzelf een safeway-card, met veel voordeel (we blijven wel nederlanders hoor). In een State Park wat nabij ligt, is een speeltuin en een riviertje waar gekliederd kan worden. Daar piknikken en de krant lezen. Een artikel over fastfood en dat je daar dik van kan worden…. ‘s middags nog even thuis aan het water en dan ‘s avonds macaroni maken.
8 juli
Vanmorgen al vroeg wakker. Omdat we vandaag gaan verkassen, staan we maar meteen op. In wat miezerend weer rijden we langs Seattle naar het noorden. Omdat we 2 of meer personen in de auto hebben, mogen we over de carpool lane, en dat schiet lekker op. Al het andere verkeer in de file en wij niet ;-). Bij Everett heb je Boeing fabrieken, maar we mogen niet naar binnen: Fabian komt een paar cm te kort. Als troost krijgt ie een vliegtuigjemodelletje van de Airforce One. Wij rijden door naar Whidbey Island. Hier hebben we met Etina wel eens eerder gestaan en we herkennen dan ook nog wel het een en ander van de camping. Hier is een strand met bijbehorende zonsondergang en een mooie boogbrug, genoeg te doen dus! De kids vermaken zich een uur lang met een emmer en steentjes bij het water en willen dan nog niet weg. Toch wacht de BBQ.
9 juli
Vandaag wandelen we naar de Deception Pass bridge, eerst langs het strand, dan door het bos omhoog. Het uitzicht van de brug is mooi, maar wel een beetje eng, zo hoog, met een reling van maar 1 meter. De brug lijkt wel van FischerTechnik zegt Fabian. We wandelen nog een stukje verder en komen weer in een prachtig stukje bos uit. ‘ s middags rijden we naar het City Beach Park waar de lokale moeders en kids zich vermaken. Dikke moeders en kids dan wel, sjezus wat zien die kids er hier al vet uit zeg! Om een uur of 3 doen we nog wat cultureel-historisch, een bezoek aan een nooit gebruikt fort uit de tweede wereldoorlog (verdediging tegen de jappen), en dan is het tijd om te gaan eten. We verblijden een mexicaans restaurant met onze komst en eten er heerlijk. ‘s avonds een kick ass sunset, zo mooi, de zee geeft gewoon licht.
10 juli
Vandaag gaan we met de ferry naar het Olympic schiereiland, met het Olympic National Park. Een leuke rit, en we settlen ons op een KOA camping. Dan naar het visitors center van het park om wat ideeen voor morgen op te doen. Ik installeer de kids in het haventje van Port Angeles en loop naar het internet cafe, waar de bovenstaande tekst wordt ingeklopt. Jongens (en meisjes), met ons gaat het goed, we zijn hier helemaal ingeburgerd, en het weer is goed dus we vermaken ons wel! CU, Ray (en LMF)
Tentjes gekocht
Op de tentenshow in Antwerpen stonden enorm veel tenten. Onze keus viel op een Jack Wolfskin tent: de Yellowstone III.Een van onze eisen aan een tent is dat ie snel opgezet en weer afgebroken moet kunnen worden. Dan kom je al snel bij koepeltentjes uit. Daar heb je dan tenten waar de stokken door sleuven in de buitentent gaat. Onze ervaringen leren dat dat een moeizaam karweitje is, vooral als het vochtig is. Een klein deel van de koepeltentjes heeft een aander systeem: de binnentent hangt aan de stokken en de buitentent wordt er over heen gesnappen. Snel op te zetten!
De Yellowstone tent van Jack Wolfskin heeft zo’n systeem. De keus was dus eigenlijk al snel gemaakt. De prijs beviel ons ook wel.
We hebben er 2 gekocht, want het is een 2-persoonstentje.
Binnenkort gaan we hem eens uitproberen.
Tentenshows
In het begin van het jaar zijn er altijd wel een paar tentenshows. Een zoektochtje op internet leverde een paar resultaten op.Google komt met een paar resultaten:
- 29/30 maart, Achterhoekse outdoor dagen
- 21/22 april ANWB kampeer en vakantiedagen Rosmalen
- 26/27 april, De kampeerder in Antwerpen
- 12/13 april ANWB in Almere
- 3/4 april SOS tentenshow in Den Haag
- 10/11 mei SOS tentenshow in Lelystad
- 17/18 mei SOS tentenshow in Eindhoven
Verder staat er op http://hiking-site.nl een mooi overzicht van tentenshows.
Na wat contact met de Kampeerder in Antwerpen lijkt dit wel de moeite waard. Ze beweren dat zelfs de outdoorzaken uit Nederland komen kijken naar de nieuwe tentmodellen. Daar kunnen we dus wel eens gaan kijken….
Een nieuwe tent
We kamperen graag in een “koepeltentje”. Zo’n tentje dat niet veel weegt, niet veel ruimte in beslag neemt en met van die buigzame stokken. Maar bovenal: een tent die snel op te zetten en weer af te breken is.Waarom? Omdat we tijdens onze vakanties regelmatig verkassen, willen we natuurlijk geen uren besteden aan het “tent-management”.
Voordat we kinderen hadden, hadden we een Ferrino tentje. Supergeval! Met stokken waar de binnetent aan hangt met haakjes en waar je de buitentent overheen gooit. Kan met 6 haringen staan.
Toen kwamen de kinderen, en hebben we een grotere koepeltent gekocht. Met 4 stokken en multiharingen, die je ook nog eens allemaal nodig hebt. De stokken gaan door van die sleufjes die lekker nat zijn (en dus stroef) als je het niet kunt gebruiken. Bovendien is ie al vrij ver versleten. Een DWS (De Wit Schijndel) tent, duidelijk minder kwaliteit als een Ferrino.
Dus nu zijn we toe aan een (of misschien twee?) nieuwe tentjes. Wat mij betreft weer een klein koepeltentje. Helaas zijn er niet veel binnentent-met-haakjes-en-buitentent-eroverheen modellen. We zullen dus een of twee tentenshows moeten aflopen….
Ray
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.