weblog:
A website that displays in chronological order the postings by one or more individuals and usually has links to comments on postings.
Raytje
De verzamelde werken – Volume II
De gebruikelijke verzameling van belangrijke informatie, wetenswaardigheden, laatste nieuwtjes, eerste geruchten, roddel, achterklap, onzin en klets.
Naar Bryce Canyon
Als we Grand Teton National Park verlaten bereiken we vrijwel meteen Jackson. Dit is een echt cowboy stadje, maar wel voorde commercie. Toch is de sfeer wel leuk. Helaas hebben we een hoop te rijden vandaag, dus daar hebben we echt geen tijd voor.
Het landschap blijft eigenlijk zoals in Grand Teton: hoge bergen, smalle dalen, waar dan riviertjes en wegen zich tussen door kronkelen. Dit is het gebied van de National Forests, zeg maar het Staatsbosbeheer. Regelmatig kom je langs de campings, die voor de liefhebbers zijn uitgerust met pittoilet, oftewel een-gat-in-de-grond-plee. Niet echt lekker, maar werkbaar.
Als we eenmaal Wyoming uitrijden en Idaho binnenkomen, veranderd het landschap ook snel. Nu geen hoge bergen meer, maar brede vlakke dalen tussen bergen in. Van nature erg dor, maar irrigatie doet hier wonderen. Hier zien we de enorme sproei-installaties om de, ook enorme, weilanden te besproeien. Zo te zien verbouwen zehier voornamelijk gras, om er hooi van te maken. Overal zie je net gemaaid gras of blokken hooi in het veld liggen. De wegen zijn kaarsrecht en komen door dorpjes van 100 tot 300 mensen. Dorpjes is eigenlijk een te mooie weergave, soms zijn het complete woonwagen kampen: geroeste traktoren in de voortuin, een half ingestorte schuur,maar wel een trailer met een dikke motorboot op de gravel oprit.
Die motorboot hebben ze natuurlijk nodig om op Bear Lake te gaan varen. Na een uurtje rijden bereiken we dit zeer blauw uitziende meertje, waar de commercie hoogtij viert. Als we hier ergens aan het water willen picknicken komen we er achter dat alle strandjes of prive-bezit zijn, of dat je er iets van 8 dollar voor moet betalen om er te mogen picknicken. Daarom rijden we bij Graden City maar van het meer af, meteen de berg op. Hier is een uitzichtspunt met wat picknick banken. Eigenlijk nog mooier ook. Alleen waait hier de turkey van je french bread af, dus daarom eten we in de auto.
Brightam City ligt aan de andere kant van de berg. Nu zijn we in Utah, de staat van de Mormonen. Deze religie is opgericht door Brightham Young, vandaar de naam van de stad. Aan de rand van de stad vinden we de vanuit Boxtel gereserveerde KoA camping. Door de kids is er rijkhalzende naar uitgekeken, want sinds 5 dagen komen we weer bij een zwembad. Dus na het tent opzetten, onder de grote bomen met veel schaduw (het is hier 35 graden!), duiken we met z’n allen het zwembad in. Heerlijk.
Vlak bij Brightham City ligt het Golden Spike National Monument. Op deze plaats zijn lang geleden, tijdens de ontwikkeling van het westen, het spoorwegennet van de westkust met het net van de rest van het land gekoppeld. Daarmee was de eerste verbinding van de oost- en westkust een feit. De rails is met een gouden spijker op de laatste biels vastgezet. Midden in de dorre heuvels is deze plek uitgeroepen tot een National Monument. Als je de temperatuur hier voelt, dan weet je hoe de arbeiders destijds hebben moeten afzien. Vlakbij de Golden Spike, is ook de fabriek van Thiokol. Deze club maakt onder andere de boosterraketten voor de space shuttle. In hun voortuin hebben ze een aantal modellen staan uit hun ouvre.
De KoA is matig, als je ze vergelijkt met de anderen. Sanitair is oud, en het internet is slecht. Ik wilde daar de Yellowstone verhaaltjes op de site zetten. Deze verhaaltjes hebben nogal wat foto’sen dat duurt dus wat langer. Omdat er in het KoA gebouw elke minuut er een powerdip is, wordt elke keer hun wifi gereset. Gevolg is dat langere verbindingen niet mogelijk zijn. Bagger dus!
We slapen wel heerlijk, onder het geritsel van de blaadjes van de enorme bomen waar de tentjes onder staan. ’s Morgens ontbijten we bij Kathy’s Cafe, een cholesterol booster van ei, spek, gebakken aardappelen etc. Na de boodschappen vertrekken we verder naar het zuiden. We pakken de Interstate 15, met zo’n 300 mijl voor de boeg. Eerst door het stedelijke gebied van Ogden, Salt Lake City en Provo. Een meevaller is de spitsstrook: die hebben ze hier allang. Maar alleen toegankelijk voor auto’s met 2 of meer mensen in de auto. Bijna niemand dus. Heerlijk rustig rijden we zo 50 mijl langs de drukte op de andere 3 stroken. Moeten ze in Nederland vooral meteen invoeren!
Het landschap verandert naar nog weidser en nog droger. Buiten wordt het nog warmer. In Scipio is een ’raststette’ waar we even onze middag boterham eten. In de zon is het niet te harden, dus dan maar onder de achterklep. Verder maar weer. Als je zo over die oneindige valktes kijkt, dan zie je toch nog mensen wonen. Wat bezielt iemand om hier te gaan wonen, in alle eenzaamheid? In de zomer de ongeloofelijke hitte, en in de winter de sneeuw. Er groeit niks, behalve als je er continu water over sproeit (dat dus ook gebeurt).
Bij highway 20 verlaten we de Interstate. We gaan nu richting zuidoost. We zien het langzaamaan betrekken en enorme donkere wolken op ons afkoment. In eens barst de hoosbui los en moet al het verkeer de snelheid halveren. Even plotseling als ie begon, stopt de regen ook weer.
Vlak voor Bryce Canyon is het een en al commercie dat de klok slaat. Motelletje zus en horseback riding zo.
Dan eindelijk bereiken we Bryce Canyon en onze camping plaats. Voor de verandering zetten we ook onze tarp eens op, dat ons wat later goed uitkomt, omdat het begint te regenen. Overigens maar heel kort.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.