weblog:
A website that displays in chronological order the postings by one or more individuals and usually has links to comments on postings.
Raytje
De verzamelde werken – Volume II
De gebruikelijke verzameling van belangrijke informatie, wetenswaardigheden, laatste nieuwtjes, eerste geruchten, roddel, achterklap, onzin en klets.
Bryce Canyon en Capitol Reef National Park
Bryce Canyon is een apart stukje natuur. Allereerst de kleur, fel oranje/rood. De rotsen zijn vrij zacht, waardoor ze snel afbrokkelen onder invloed van water en temperatuur. Dit zorgt voor een apart schouwspel. Elk moment van de dag heeft ander licht en zorgt voor andere kleuren. Juist hier is dat goed te zien.
De dag dat we aankomen, krijgen we voor het eerst met regen te maken. Tijdens de rit hierheen hebben we al een enorme hoosbui gehad, en in het park zelf miezert het wat. Maar onder de tarp hebben we daar geen last van. De dag erna blijft het bewolkt. De rangers in het park gaven aan dat het ’s morgens de minste kans op regen geeft, dus het plan is om ’s morgens een wandelingetje te gaan maken. Niet te lang, want we beginnen het vele en lange reizen tussen de parken te voelen. We hebben niet meer zo’n zin om enorme afstanden te gaan hiken. Ook het kamperen in de parken begint een beetje op te breken. De campings in de parken zijn wat primitiever, dan bijvoorbeeld de KoA campings.
Het wordt de Queen’s Garden trail. Hierbij daal je af langs de rode staken (hoodoo’s genaamd) en wandel je er tussen door. Omdat het bewolkt is, weet ik zo gauw niet wat ik moet fotograferen. Dus stond ik op de stand knip-maar-raak. Aan het eind van de wandeling had ik meer als 100 foto’s gemaakt, het geheugenkaartje was bijna vol. ’s Middags meteen op de laptop gezet.
’s Middags kwam inderdaad ook de regen, niet veel, maar genoeg om onder de tarp te blijven. Manouschka heeft macaroni gemaakt en we hebben lekker gegeten. In het visitor centre van het park zien we dat het weer de komende dagen slecht blijft, in het zuiden van Utah. Oorspronkelijk waren we van plan om daar nog wat dagen in andere parken door te brengen. Maar het weer, samen met het feit dat we langere tijd op een KoA camping willen blijven zorgt ervoor dat we eerst richting Moab gaan. Daar is een KoA camping en de vorige keer dat we daar waren (15 jaar terug) was het er bloedje heet. We hopen nu maar dat het daar in ieder geval niet regent.
’s Morgens, als we gaan opbreken, zijn de tenten nog nat en samen met het zand rondom de tent zorgt dat voor een lekkere smeerboel. Ook in de auto, waar alles in moet. Door slim in te pakken, kunnen we het nog een beetje beperken. Maar goed, straks in Moab, is de boel zo weer droog en kunnen we hopelijk alle zand eraf vegen.
Onderweg van Bryce naar Moab komen we in een stuk van 300 mijl de meeste aparte landschappen tegen: het begint dus met Bryce rood, dan wordt het geirrigeerd groen, en dan weer dor geel. Ergens in dat dorre geel, krijgen we enorme stortbui. Blij dat we niet hier met de tentjes staan. Dan ineens Capitol Reef National Park. Rood. John Wayne, want vroeger werden hier westerns opgenomen. En inderdaad, je ziet de indianen op hun paard zo voor je boven op de rotsen staan. Maar ome John is niet meer, en tegenwoordig mag de burger er gewoon kamperen.
Verder maar weer. Over highway 24, tussen Hanksville en Interstate 70. Dit is het langste stuk rechte weg dat ik ooit gereden heb. Ik schat dat de weg zo’n kilometer 50 kaarsrecht is. Wel over heuvels, maar altijd in dezelfde richting. Het landschap is overigens niet saai, er is altijd wel iets boeiends dat aan de horizon opdoemt. Al denken de kids er wel anders over: Fabian vermaakt zich met een puzzelboekje en zijn mp3 speler en Manouschka houdt een dagboekje bij, ook met haar mp3 speler. Ja, wij zijn een erg communicatief gezin. Het is bijna schikken als we de Interstate naderen.
Via een stukje Interstate en dan weer naar het zuiden richting Moab. Even de raampjes open. Ja hoor, het is nog steeds zo warm als 15 jaar geleden. Gauw de airco maar weer aan! De KoA is gauw gevonden en de tentjes zijn snel opgezet, om daarna meteen het zwembad in te duiken. Zelfs papa, die normaal niet zoveel van zwemmen moet hebben, kan hier even afkoelen. ’s Avonds eten we bij een ’family restaurant’. Dit is het soort restaurants dat niet onder ketens valt, en waar je redelijk normaal eten kunt krijgen. Redelijk normaal is dan altijd salades, hamburgers-met-friet en steaks.
Omdat het internet op deze KoA wel werkt, kan ik eindelijk de Yellowstone en Grand Teton verhalen op de site zetten.
Reader's Comments
Leave a Comment
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.
Ha luitjes,Ik zie dat jullie je geen moment hoeven te vervelen.Leuk om te lezen al jullie avonturen(en die fotos mooi hoor).Heel veel knuffels en groetjes uit dat verre BOXTEL van Mirelle