weblog:
A website that displays in chronological order the postings by one or more individuals and usually has links to comments on postings.
Raytje
De verzamelde werken – Volume II
De gebruikelijke verzameling van belangrijke informatie, wetenswaardigheden, laatste nieuwtjes, eerste geruchten, roddel, achterklap, onzin en klets.
Zwembad sessie
Als ik uit Dubai weg ga, dan neem ik altijd de middagvlucht, die rond 3 uur vertrekt. Dat geeft me nog even de kans om in de zon te liggen. Het hotel waar we in Dubai verblijven heeft op het dak een zwembad(je) met wat ligstoelen er omheen. ’s Morgens is het daar goed toeven, de zon is nog niet te warm en je verbrandt nog niet.
Gisterenavond zag het er overigens erg donker uit: tegen een uur of 10 begon het flink te onweren en het heeft even flink geregend. Gevolg: straten die overlopen, want regen zijn ze hier niet echt gewend. Maar goed, gisterenavond was ik even bang dat mijn twee uurtjes aan het zwembad letterlijk in het water zouden vallen.
Dat viel gelukkig vanmorgen allemaal mee, de zon scheen weer en tegen een uur of 9 kon ik me met mp3 speler op een ligstoel installeren. Na anderhalve week het lokale of Indische gejengel aan te hebben gehoord, ben ik wel eens toe aan mijn eigen herrie: dat wordt dus IQ, een van mijn all-time favorites. Voor het eerst sinds ik hier ben weer even aan iets anders denken. En dat alles in de zon die precies de juiste hoeveelheid warmte afgeeft. Het enige nadeel is de herrie om je heen. Zelfs met mp3 in je oren, bromt de hotel-airco, die ook op het dak staat, stevig op de achtgrond. En het alomtegenwoordige verkeer is ook dag en nacht te horen. Dubai is ook een city die never sleeps. Tijdens de pauze (even niet liggen) kijk ik van het dak naar de omgeving. Eigenlijk best grappig, ik denk dat er wel honderden schotelantennes zichtbaar zijn op de gebouw om me heen. Deze gebouwen herbergen de beter gesitueerde Indier/Pakistaan/etc. Het zijn allemaal appartementen, de een iets kleiner, de ander iets groter, met een balkon.
Ook kun je vanaf ons hotel uitkijken op een "begraafplaats", ik denk een van heel vroeger. Er mag kennelijk niet gebouwd worden, maar er liggen we allerlei matrassen met afval eromheen. Ik denk dat er hier zwervers slapen, maar voor het zelfde geld zijn het prostituees die er hun "kantoor" hebben. Dat laatste is een goed bewaard geheim, dat iedereen kent. Vooral Russische vrouwen schijnen hier horizontaal te werken. Het eerste (zwervers) is nieuw voor mij, maar ik kan het me wel voorstellen. Ik vind namelijk dat Dubai een soort Arabisch Amerika is, en daar hebben ze ook zwervers bij de vleet.
En dan heb je – natuurlijk – ook de nieuwbouw die plaatsvindt tussen de gebouwen die al staan. Hier worden de arbeiders zonder opleiding te werk gesteld. Gezellig met voorhamers stukken beton kapotslaan. Waar het goed voor is weet ik niet (en zij waarschijnlijk ook niet), maar ze doen het maar gewoon. 6 dagen in de week, 10 uur per dag.
Zoals gezegd, alle daken en vaak ook muren herbergen hier airco’s. Dit is hier net zo’n ondenkbaar apparaat als een auto of een mobiel. Een soort eerste levensbehoefte. Heel Dubai zoemt van de airco’s.
Voor de echte liefhebber hier nog even een zelfportret tijdens de activiteit waar ik hier in Dubai telkens weer naar uitkijk: een paar uur aan de rand van het zwembad op de dag dat je naar huis gaat, of te wel de "zwembad sessie".
Na nog even douchen stap ik om 11:30 in de taxi die me naar het vliegveld brengt.Omdat ik hier al een paar keer ben geweest heb ik nu Silver Frequent Flyers. Nog wel tenminste want 1 maart 2009 is dat afgelopen. Maar daardoor kun je sneller inchecken en mag je in de Business Class Lounge wachten op je vliegtuig. Nu is Emirates een vrij luxe maatschappij, maar de business class lounge van Terminal 3 is daar de overtreffende trap van.
Gratis eten en drinken. En niet te flauw. Een buffet met lekker eten, lokaal en internationaal. En natuurlijk ook drank, over alcohol wordt niet moeilijk gedaan. Dus laat ik eens stoer doen, ik vraag om champagne. Gratis.
Dit is trouwens het voorgerecht. Als ik mijn champagne glas leeg heb, staat er ineens een mannetje naast me die vraagt of ik er nog een wil. Nou, best wel. Zo kan ik tenminste gewoon dooreten 😉 Tijdens het eten SMS ik wat met Lizet, om te vertellen hoe moeilijk het hier allemaal ging en hoe blij ik ben dat ik weer naar huis mag.
Nog een uur, dan vertrekt mijn vlucht. Kan ik nog net dit verhaaltje typen. Via het gratis wifi internet op de luchthaven (dat zouden andere luchthavens ook eens moeten doen. Daar willen ze er altijd geld voor hebben.) probeer ik het verhaaltje te uploaden. Helaas is daar niet genoeg tijd meer voor, en ik haast me naar het vliegtuig, waar het boarden al begonnen is. Dan maar in Boxtel uploaden.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.