weblog:
A website that displays in chronological order the postings by one or more individuals and usually has links to comments on postings.
Raytje
De verzamelde werken – Volume II
De gebruikelijke verzameling van belangrijke informatie, wetenswaardigheden, laatste nieuwtjes, eerste geruchten, roddel, achterklap, onzin en klets.
…
Vorige dag Volgende dag
Zondag 28 juli 2002
We gaan weer terug naar het dal ten noorden van ons, het Mölltal. We willen naar Mallnitz, waar het spoor een lange tunnel doorgaat, onder de Hohen Tauern door.
Maar in Mallnitz is er ook de kabelbaan naar de Ankogel. In een vreemde kabelbaan (met twee of drie kabines aan elkaar gemaakt) ga je in twee etappes naar 2600 meter. Mallnitz ligt helemaal achter in het dal. Als je er naar toe rijdt zie je de weg steeds smaller worden, net als het dal. Waar komen we nu toch uit? Na dit smalle stukje wordt het dal weer wat breder, en daar is dan ook het grondstation van de kabelbaan.
Boven stappen we uit bij een temperatuur van 13 graden op de kale rotsen. Gauw de truien aan. Het uitzicht is hier vooral ver. Alhoewel het nog een beetje heiig is, heb je in ieder geval het gevoel dat je ongelofelijk ver kan kijken. Misschien door dat het bergstation midden in tussen aantal zijdalen staat en dat je al die dalen in kan kijken. We lopen een stukje en vinden een plakje sneeuw. De kids komen zelf niet op het idee om er over te glijden of om sneeuwballen te gooien, maar als ik begin, dan zijn ze niet meer te houden.
De plak met sneeuw ligt boven op losse stukken steen en rots. Als je goed zoekt dat kun je wel iets moois vinden, zo vinden we een stukje bergkristal. Wel niet helder, maar het licht gaat er dwars doorheen. Een mooi aandenken. Na het stenenzoeken, lopen we over een smal geitenpaadje helemaal omhoog naar de Hannover Hütte. De top verdwijnt in een wolk en het is meteen een stuk kouder. Binnen is het zo warm als het in een Hütte kan zijn (de kachel is aan), en we schuiven bij anderen aan tafel. We nemen weer drie gerechten en laten het ons goed smaken. De Wirtin vertelt ons dat het hier af en toe flink waait: 80 km/h is niets bijzonders. En de Hütte staat precies boven op de top. De omringende toppen hebben trouwens allemaal Hüttes die genoemd zijn naar Duitse steden.
Omdat er donkere wolken aankomen, willen we weer naar beneden. Op de terugtocht verprutsen we 3 kwartier tijd en vervolgen dan onze weg naar beneden, waar het gelukkig nog wel lekker warm is. Omdat we toch langs Obervellach komen duiken we daar het zwembad in, dit keer wel buiten. Het waait wel flink, maar de zon maakt het dragelijk. Manous en Fabian zijn niet te houden in de glijbaan die een stuk totaal verduisterd is. Gillen!
Op de terugweg vallen de kids gewoontegetrouw in slaap. Het is dan ook erg warm en ze zijn moe. Mama wil ook wel maar schiet telkens wakker als haar hoofd omvalt.
Vlak voor Greifenburg eten we met uitzicht op parapente-vliegers en een stel lastige vliegen. Het blijft mooi weer, ondanks de donkere wolken die in Mallnitz te zien waren.
Maandag 29 juli 2002
Manous wil een “plat wandelen”. Dus zoeken we hier lokaal een wandeling uit. Het kost wat moeite, maar we hebben iets gevonden. Je kunt van Berg via een Panoramastraße naar Dellach, het eerstvolgende oostenlijke dorp, wandelen. Mooie uitzichten op het dal, maar belangrijker (vooral voor Fabian) genoeg traktoren met “mix”, dat ding dat het hooi door elkaar slingert. Een deel van de route houdt een hond ons gezelschap. Dat kan Fabian niet zo waarderen, maar de hond valt ons niet lastig, hij loopt alleen mee. Maar hij blijft meelopen, tot in Dellach toe, misschien in totaal zo’n kilometer of 2.
In Dellach eten we bij een plaatselijk Gasthof uit de zon, want die staat vandaag hard te branden.
De terugweg hadden we gepland om met de trein te doen, maar we zijn al zo vroeg in Dellach (rond 12 uur) en ook nog niet moe, dus we willen eigenlijk weer terugwandelen.
Aan de andere kant van het dal loopt een fietspad door het bos. Tijdens ons tocht trekt het wel snel dicht en we hebben zelfs even een klein regenbuitje, maar verder gebeurt er niets. We gaan zelfs nog even zwemmen in Berg.
‘s Avonds op de camping ziet het er dan toch wel erg donker uit en het begint te flink te waaien. We verstevigen onze tent even en leggen ons afdakje plat, maar volgens de eigenaresse van de camping gaat er niks gebeuren. Toch eten we maar in de tent. En inderdaad gebeurt er niks. Na het eten wordt er zelfs een zeskamp voor de kinderen gehouden.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.