weblog:
A website that displays in chronological order the postings by one or more individuals and usually has links to comments on postings.
Raytje
De verzamelde werken – Volume II
De gebruikelijke verzameling van belangrijke informatie, wetenswaardigheden, laatste nieuwtjes, eerste geruchten, roddel, achterklap, onzin en klets.
Seattle
In Seattle hebben we een hotel dicht bij het vliegveld. Omdat daar een hoop hotels bij elkaar zitten, is er flink wat concurrentie en zijn de prijzen lager. Bijkomend voordeel is dat er een lightrail trein voor de deur stopt en we met een half uur midden in de stad zijn.
Aangezien we hier 5 volle dagen zijn, terwijl we eigenlijk rekening hielden met 2 dagen, kunnen we het rustig aan doen. We hebben een lijst gemaakt van dingen die in die 5 dagen zouden kunnen doen. De eerste dag gaan we naar het cwntrum en doen we alle toeristen dingen in en rondom het centrum. Daar worden vooral je voeten en benen ontzettend moe van, dus veel zitten en af en toe een pilsje.
Dag 2 besteden we in zijn geheel in het Museum of Flight, een luchtvaartmuseum, voor een groot deel gesponsord door Boeing, die hier heel veel mensen aan het werk houdt en meerdere fabrieken heeft. Een heel groot museum waar we voordat we er erg in hebben tegen de sluitingstijd aanlopen. En we hebben nog niet eens alles gezien… ‘s avonds gaan we naar de film.
De derde dag gaan we naar The Spheres, een werkplek nieuwe stijl voor medewerkers van Amazon, dat hier midden in de stad zijn hoofdkantoor heeft, bestaande uit meerdere kantoortorens in meerdere blokken. In The Spheres wordt de werkruimte gecombineerd met veel tropische planten, in de hoop dat mensen hier creatieve ideeen krijgen.
We bezoeken de centrale bibliotheek, die in een enorm gebouw van 10 verdiepingen zit. Daarna is het tijd voor een rondvaart door de haven en we eten in het Hard Rock Cafe. Het voorgerecht was één portie nacho’s, maar dat is dan natuurlijk met Amerikaanse hoeveelheden.
Op dag 4 gaan we opnieuw naar het Museum of Flight. We waren nog lang niet klaar met rondkijken, en ook deze dag brengen we er helemaal door. Gaande weg zijn we bezig om onze spullen uit te mesten en op te ruimen. Alles moet weer in de twee grote tassen die we in het vliegtuig mee nemen. Zo moet ons gastankje voor het kooktoestelletje nog leeg. Elke gelegenheid op een parkeerplaats grijp ik aan om hem aan te steken, maar dat ding wil maar niet leeg 😊
Morgen nog wat rondkijken en verder met opruimen en inpakken en de dag erna is het vliegen….
Effe switchen
We hebhen ons nieuwe tentje maar 7 nachten nodig, schreef ik in het vorige postje…
Vanuut Portland reden we naar onze volgende bestemming, Mount Hood. Ook zo’n een oude vulkaan, die nogal aanwezig is in het landschap. Hij steekt overal bovenuit, en is zelfs vanuit Portland zichtbaar. We hebben een camping geboekt tussen Portland en Mount Hood.
Overigens, zoals bij ons in augustus de pepernoten al in de winkel liggen, zo is iedereen hier al met Haloween bezig:
Ons nieuwe tentje is snel opgezet. Nu zijn Amerikaanse tenten niet echt heel waterdicht aan de bovenkant. het is eigenlijk een binnentent met een klein lapje erboven om alleen vertikale regen uit je binnentent te houden. Daarom zie je de Amerikanen altijd nog een lap zeil over hun tent spannen. Wij hebben onze oude buitentent over ons nieuwe tentje heen gezet, dat paste prima. Zo blijft ons nieuwe tentje toch droog.
En dat dat nodig was kwamen we de tweede nacht achter, ik werd wakker van regen geluid op de tent. Het weer was al omgeslagen. Boven op Mount Hood stonden we ook al in de wolken en kregen we regelmatig een bui over ons hoofd (of eigenlijk de auto 😀).
Hier de lodge halverwege Mount Hood. De horrorfilm liefhebber herkent dit hotel natuurlijk als het Overlook hotel van de wereldberoemde film The Shining met Jack Nickolson, “Here’s Johnny!”
Vanuit mijn slaapzak keek ik naar de weersvoorspelling op internet. Hmmm…. de komende dagen regen. Geen ontkomen aan. Nu is dat voor het tentje geen probleem, maar we zouden nog minstens 3 dagen in de natuur blijven kamperen…
Na even overleg hebben we besloten te stoppen met kamperen en de resterende dagen in een hotel bij Seattle te gaan. Mocht het regenen dan zit je in een stad wat makkelijker, je kunt dan makkelijker ergens naar binnen.
Dus gisterenmiddag zijn we richting Seattle gereden. Dat dat een goeie beslissing was, bleek uit de flinke hoosbuien die we tijdens die rit over ons heen kregen…
Deja vu
Gisterenavond kropen we in onze tent met een lichte regen. Op zich is dat een fijn geluid, het monotone geluid zorgt dat je snel in slaap valt. Zo ook gisterenavond, we waren al snel onder zeil.
Ineens zei Lizet iets tegen me, in de trant van “Het is hier nat”. Ik werd snel uit mijn slaap gehaald en pakte een zaklamp. Ik zag verder geen water, en dacht dat Lizet droomde, totdat ze zei “voel hier dan”. En inderdaad,… water. Shit!!!
Meteen moest ik aan vijf jaar terug denken toe ook een regenbui zorgde dat we twee natte tenten en wat natte slaapzakken hadden. Nu was het nog niet zo ver, maar dit moest wel opgelost worden. Het was midden in de nacht, de camping was in diepe rust. In eerste instantie dacht ik, we slapen wel in de auto en zien morgen wel verder. Maar zo groot is de auto nou ook weer niet.
We kleedden ons eerst aan, en legden alle natte zooi (slaapzakken en matjes) in de auto. Daarna reden we van de camping af. Het regende en er was nergens licht. We moesten op zoek naar een motel. Via mijn telefoon probeerde ik motels te vinden die een nacht receptie hadden. Dat lukte niet echt, telkens dacht Google dat ik een willekeurig motel wilde boeken. Dan maar gewoon rijden. In de regen en met verder nergens licht is dat lastig rijden en zoeken. Uiteindelijk vonden we na 20 km rijden een motel dat een nachtreceptie had en konden we een kamer krijgen. Om 2 uur lagen we in ons bed. Door de adrenaline konden we natuurlijk niet meteen slapen, dus het werd een kort nachtje.
De volgende dag reden we terug en braken we de natte tent af. Die stond dus inderdaad op een lokale kuil, die gevuld met water stond. Lekker… we zijn daarna richting Portland gereden en hebben bij de Walmart een tentje voor 25 dollar gekocht. We hebben hem nog maar 7 nachten nodig, dus het hoeft geen geweldige kwaliteit te zijn.
Vanavond slapen we dus in een nieuwe tent….
Aan de kust
We hebben 2 navhten geboekt op een camping aan de kust, Nehalem Bay State Park. De route vanuit Portland leidt ons via Astoria. Daar is het Columbia River Maritime Museum. Het museum verhaalt over de geschiedenis van het kustplaatsje. Ten eerste werd hier veel zalm gevangen, en was er een hele industrie omheen te vinden: zalm in blik werd hier op grote schaal geproduceerd. Daarnaast zorgt de Columbia River die hier in zee uitmondt voor veel problemen: de zee kan hier zeer onstuimig zijn, vandaar dat er hier een Coastguard Station is gevestigd die regelmatig moet uitrukken.
Na Astoria rijden we langs de kust naat het zuiden. Een uurtje later bereiken we onze camping. Met 250 plaatsen een behoorlijk grote, die ook nog eens helemaal vol. Toch is het ‘s avonds rustig, daar was ik wel bang voor.
De zondag rijden we nog wat zuidelijker, naar een vuurtoren. Zoals zo vaak zijn dot soort zaken gewoon te bezoeken en wordt er uitleg gegeven door “senioren” (bejaarden dus 😊). Maar toch leuk om te horen wat de geschiedenis van zo’n vuurtoren is.
Ala we terug rijden, komen we langs de lokale “kaasfabriek”. Hier is een groot bezoekerscentrum ingericht waar het op zondagmiddag zwart van de mensen ziet. Voir ons erg lachwekkend is de tentoonstelling over hoe een koe voor melk zorgt waarvan dan weer kaas wordt gemaakt.
Morgen gaan we terug het binnenland in, naar Mount Hood.
Hier een impressie van de camping. Alles is nog rustig op zondag morgen om een uur of 9: https://youtu.be/K-HQSVJokoc
Portland
Om Portland te bezoeken hebben we drie nachten in een hotel geboekt, er zijn simpelweg nauwelijks of geen campings in de buurt van de stad. Vanuit het hotel kunnen we met de dus binnen 20 minuten in het centrum zijn, en dat alles met een dagkaart voor 5 dollar. Da’s geen geld!
De eerste dag moeten we in het begin nog wennen aan de verschillende soorten openbaar vervoer zo is er de bus, de MAX (een lightrail) en dan nog de streetcar ( een tram). Ze hebben allemaal hun eigen routes door en om de stad. Om het allemaal nog leuker te maken ligt Portland aan twee oevers van de rivier de Willamette. Dus hebben ze en hoop oude bruggen (Portland wordt dan ook wel Bridgetown genoemd). Het duurt een ochtend, maar dan zjn we gewend en maken we net zo gemakkelijk gebruik van alle bussen en trammen.
‘s middags eten we wat van een foodtruck achtig karetje, waarvan ze er hier honderden hebben zoals beweerd wordt. We maken ook een keer gebruik van de Aerial tram, een kabelbaan, om in een hoger gelegen wijk te komen. We sluiten de avond af met een pint bier in en Ierse pub.
De volgende dag bezoeken we de dierentuin van Portland, waar ze een groot olifanten verblijf hebben. ‘s middags krijgen we een interessante rondleiding in een chocolade fabriekje. Na wat uitleg over hoe chocolade wordt gemaaktmogen we zelf een reep “versieren”. ‘s avonds eten we in een SyrischLibanees restaurant.
Mount Rainier National Park
Verrassend genoeg krijgen we bij de Days Inn nog een ontbijtje. Een Amerikaans ontbijtje dan wel, toast, allerlei zoete broodjes, en je kunt zelf je wafels bakken. Als je tenminste in de rij wilt wachten, want het is er wel druk. Daarna rijden we westwaards. Het landschap verandert van droog en dor naar groen en bergachtig. Onze bestemming is Packwood, waar een camping met douches is.
In Packwood is een gunshow bezig, het kleine dorpje is overspoeld met bezoekers. Wel leuk om te zien hoe een normaal slaperig dorpje tot leven komt. De hele hoofdstraat is bezaaid met kraampjes waar je eten kunt krijgen (hamburgers en pizza) maar ook kitsch om je huis of tuin mee in te richten. Door deze drukte is de camping dus vol, en we worden doorverwezen naar Cascade Peaks, een camping 10 km verderop.
Deze camping heeft nog wel plaats, en we vinden na wat zoeken een mooie ruime plaats onder de bomen. Omdat het net Labor Day is geweest en daarmee het toeristen- en hoogseizoen is beeindigd, is de camping de volgende dag vrijwel uitgestoren, maar ook het schoonmaakpersoneel verdwenen. Daardoor zijn de WCs en de douches een dag lang smerig, da’s dan wat minder…
We vertrekken naar het nationaal park. Een lange rit, door prachtig berglandschap, met overal overweldigend aanwezig Mount Rainier. Deze reus is een oude vulkaan, met eeuwige sneeuw bovenop. We rijden naar Sunrise, waar een bezoekers centrum is en van waar er allerlei mooie wandelingen vertrekken. We kiezen voor een tocht naar de Fremont Lookout Tower. Dit uizichtpunt wordt gebruikt om bosbranden en dergelijke op te sporen. Wat dat betreft vallen we “met onze neus in de boter”, want we zien (en ruiken!) een flinke rookontwikkeling in een van de dalen. Na het eten van onze lunch wandelen we terug en doen we als toegift nog een wandeling naar First Burrough, een hoogvlakte tegen Mount Rainier aan. Als we weer bij de auto zijn, hebben we 12 km gewandeld.
De dag erna vertrekken we van de camping, na toch een keer een schone douche gevonden te hebben. We rijden langs Paradise, waar een oude Lodge staat, mooie oude amerikaanse berg architectuur zeg maar. Veel boomstammen, stevig gebouwd etc.
Daarna rijden we door naar Portland, de grootste stad van Oregon.
Leavenworth
Onze laatste dag op het Olympic Peninsula (=schiereiland) besteden we aan een bezoek aan het Sol Duc Hot Springs resort. Een warm water bron waar een zwembad bovenop gebouwd is. Een paar uurtje in lekker warm m aar stinkend water en je vel is lekker gerimpeld.
De volgende dag nemen we de ferry naar het vaste land. We worden verwacht bij het Future of Flight bezoekerscentrum van de Boeing fabrieken, in Everett, boven Seattle. Met een bus worden we afgezet in de Boeing kolossale fabriekshal en wordt er verteld hoe de Boeings in elkaar worden gezet. In de hallen die wij bekijken worden de Boeing 747, 767, 777 en 787 geproduceerd. Heel interessant, ook als hebben we dit in 1995 ook al gezien.
Dan rijden we het binnenland in. Al gauw gaat het de bergen in en genieten we van het uitzicht. Tegen een uur of zes zijn we in Leavenworth. Wilkommen, meldt het bord bij de gemeentegrens. Leavenworth presenteert zich in alle opzichten als een Beiers stadje. De huizen zijn vakwerk stijl, de straatnaam bordjes zijn ook in het Duits, de restaurants serveren halve liters bier en bratwurst.
Op het gemeentepleintje is er de hele dag Duits vermaak, zo speelt er een bandje met contrabas, harmonica en gitaar, ‘s avonds aangevuld met hackbrett.
In dit stadje slapen we 2 dagen in een hotel, omdat het het laatste weekend van d e zomervakantie is en er geen camping plaats meer te vinden was. Op zaterdag doen we de was in een buurdorpje. Tijdens het wassen bezoeken we een fruitwinkel. In deze omgeving worden heel veel appels, peren en perziken verbouwd en dat zie je ook goed vanaf de weg.
Op zondag doen we een flinke wandeling naar een bergmeertje. Het hele gebied is een paar jaar geleden afgebrand, en dat is natuurlijk nog steeds te zien. Toch herstelt het zich weer, je ziet overal weer nieuw groen opkomen.
Na de wandeling rijden we naar Yakima. Een typisch Amerikaans arbeiders stadje in een dor gebied in Washington.
De eerste dagen
De eerste dagen staan we op een state park camping bij Port Townsend. Een klein campinkje midden in een dicht bos. In de buurt van Olympic National Park, maar nog altijd een uur rijden. Het is weer even wennen, na 5 jaar. Slapen op een matje, wat te doen als je naar de wc moet (gewoon op een emmer), koken op een gasbrandertje.
De supermarkt blijft een belevenis op zich: grote winkels, grote verpakkingen (vlees minder als een halve kilo hebben ze niet verpakt, dan moet je je melden bij de slager), maar vooral de prijzen. Voedsel is echt duur. Vlees, groente, alle basisbehoeftes zijn gewoon behoorlijk duurder als in Nederland. En brood kost 4 dollar, bijna ook 4 euro. Een liter melk is U$ 1,59. Fruit is duur. We waren op zoek naar wat kruiden voor bij het koken. Alle potjes kruiden beginnen bij 3-4 dollar. Maar goed, we moeten toch eten, dus kopen we toch maar wat we nodig hebben.
Om de dag koken we of gaan we uit eten. Een mexicaan in Seattle en een family diner in Port Townsend hebben we al uitgeprobeerd.
We zijn naar Olympic National Park geweest. Normaal kun je boven op Hurricane Ridge ver weg kijken. Nu, vanwege de bosbranden in de omgeving, is het behoorlijk heiig. Vandaag zijn we naar het Naval Undersea Museum geweest. De marine test in de wateren van dit gebied verschillende mijnen en torpedos. En daar is een interessant museum van te bezoeken.
Oh ja…
Nadat Fabian ons heeft afgezet bij het CitizenM hotel met 2 erg zware tassen checken we in. Een hip hotel, met kleine kamers, maar alles (licht, screen, gordijn, muziek, tv, kleur licht van de douche) via een tablet te regelen.
Vanmorgen om half zes ging de wekker. Aankleden, inpakken en naar de vertrekhal. Gelukkig was het nog niet druk, op deze toch drukke dag, aldus Schiphol. De vlucht naar Frankfurt vertrok op tijd, net zoals de vlucht naar Seattle.
Oh ja, zo lang duurde dat, zo’n vlucht naar de westkust van Amerika. Ondanks dat we goed bezig worden gehouden met eten (appetizer, 3 gangen lunch, middagsnack, warm avond eten) en vermaak (3 films gekeken), heb ik het wel een beetje gehad en ben ik blij als we uit kunnen stappen.
Oh ja, soms is de Amerikaanse customs overbelast en sta je ruim een uur schuifelend tussen van die linten op paaltjes op te schuiven richting douaneman. Dan is het in een minuut voorbij, en worden we met onze tassen herenigd. Die lagen natuurlijk al lang op de band.
Oh ja, al die andere autofuncties in Amerikaanse auto’s. Een keer drukken is alleen de chauffeursdeur open, twee keer is alle deuren open, bijvoorbeeld. En Oh ja, zo rijdt een automaat.
Oh ja, zo smerig smaakt het Amerikaans kraanwater, het ruikt zelfs naar een zwembad.
Oh ja, zo koud is het in Amerikaanse supermarkten, als we water willen kopen dat wel te drinken is.
Oh ja, zo snel kun je in Amerikaanse restaurants eten en weer buiten staan. Maar mexicaans eten is toch wel erg lekker…
Oh ja, zo vreemd werken de Amerikaanse kranen in de badkamer. Als je wilt douchen, sta je eerst een minuut in je blote kont te wurmen aan zo’n kraan. Hoe krijg ik m aan?!?!
En toen was het half negen ‘s avonds en waren we 24 uur in touw, sinds vanmorgen om half zes de wekker ging. Welterusten.
Weer eens een postje
Nu we binnenkort weer op vakantie gaan, hier maar weer eens wat schrijven. We gaan over een paar dagen naar Amerika, naar Washington (state) en Oregon. Seattle, Mt St Helens, Olympic National Park, Portland, dat schreeuwen de tourisme sites als je er naar zoekt. Verleid door de mooie natuur opnames in Wie is de mol? seizoen 2017 kregen we het idee daar eens te gaan kijken. We zijn er al eens met eerdere vakanties geweest (in 1995 en in 2003), maar toen zaten we in een strak schema, tenminste dat vonden we toen zelf. Nu willen we vooral langzaam en de tijd nemen.
Een jaar geleden hebben we de tickets al geboekt, want dat is goedkoper. Daarna dachten we “dan hebben we nog een heel jaar op alles voor te bereiden en uit te zoeken”. Nou, in de praktijk viel dat een beetje tegen. Dat uitzoeken en voorbereiden, daar moet je wel zin in hebben. En die zin, die kwam maar niet. Telkens was er wel iets anders waar we ons druk over maakten, of dat ons bezig hield. En als ik heel eerlijk ben…. ik heb nog steeds niet overtuigend veel zin om van alles uit te zoeken. Niet dat ik niet naar Amerika wil, best wel. Maar er zijn een aantal dingen die me wat terughoudend maken. Allereerst de reis er naar toe, al dat gedoe, dat gesjouw op en naar vliegvelden en in vliegtuigen… ik zie er wel een beetje tegen op.
En dan gaat dit de eerste verre vakantie worden die we niet echt vol gepland hebben. En door mindere voorbereiding weten we ook minder goed wat er te doen, te zien of te ondernemen is. Lizet vond dat ik maar eens uit mijn comfort zone moest komen en het allemaal maar eens op me af laten komen. Ok, heb ik gezegd, maar ja, voor een redelijke control freak is dat eerlijk gezegd een beangstigend idee.
Door minder voor te bereiden heb ik nu constant het gevoel dat ik nog van alles moet uitzoeken en regelen, terwijl ik daar tegelijkertijd geen zin in heb en ook heb beloofd dat niet te doen.
De dag vertrek komt vanzelf dichterbij, dus over een paar dagen is dat hopelijk voorbij en zit ik in het vliegtuig een wijntje te drinken en een filmpje te kijken.
De afgelopen weken ben ik wel begonnen spullen klaar te leggen. Een paar weken geleden hebben we de tentjes eens opgezet. Die zijn 5 jaar niet gebruikt, dus een controle is misschien wel handig. En inderdaad, ze zijn eigenlijk wel versleten. De geplakte waterdichte naden hebben het wel een beetje gehad, de tape over de naden is aan het loslaten. De binnentent van de een en de buitentent van de ander gaat nog net. We besluiten om het te proberen en de tent dan aan het eind van de vakantie in Amerika weg te gooien.
Verder hebben we besloten om de Walmart en de Target te gaan ondersteunen. We kopen onze slaapzakken en nog wat spullen daar. Dat is deels ingegeven door het feit dat we van Lufthansa maar 23 kilo per persoon mogen meenemen. Onze eigen slaapzakken wegen nogal wat, en bij Walmart/Target zijn ze niet echt duur, dus vinden we wel een goed idee.
Gisteren kwamen we erachter dat het gebied waar wij naar toe gaan flink last heeft van smog van de bosbranden in Noord Californie, maar ook in Oregon en Washington zelf. We moeten wel beseffen dat de nieuwsberichten hierover op z’n Amerikaans gaan, met flink wat drama effecten. We gaan het wel zien daar.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.