weblog:
A website that displays in chronological order the postings by one or more individuals and usually has links to comments on postings.
Raytje
De verzamelde werken – Volume II
De gebruikelijke verzameling van belangrijke informatie, wetenswaardigheden, laatste nieuwtjes, eerste geruchten, roddel, achterklap, onzin en klets.
Weer thuis
Voordat we onze laatste dag in een en al geregel en zakelijkheid eindigen duiken we nog even een half uur de KoA badkuip in. Na het inpakken van alle tassen, loopt het zweet al weer over mijn rug.
Eigenlijk loopt het allemaal op rolletjes. De auto inleveren, kost 5 minuten. Alles inchecken, kost iets meer. De juffrouw achter de balie eist dat elke tas niet meer als 50 pond weegt, en dus moeten we wat overhevelen. Dus 10 minuten. Dan effe eten. Dan de TSA, oftewel de security. Strenge meneren en mevrouwen. Schoenen en al het ijzer uit. Kost hooguit 10 minuten. Bij de gate worden we nog even tegen gehouden, want er klopte iets niet op de instapkaart. Weer komt er een strenge meneer en mevrouw van de TSA om ons te scannen en de rugzakjes te bekijken. Niks aan de hand, we stappen in.
In Detroit hebben we een korte tijd, kunnen we nog even een muffin eten (het is inmiddels 8 uur, en we krijgen in het vliegtuig naar Dusseldorf nog avondeten). Ook een zakje nootjes gekocht, hetgeen later handig blijkt te zijn.
Het vliegtuig vertrekt en vliegt over een prachtige actieve onweerswolk. Ooit een onweer van boven gezien? Een aanrader.
Tijdens het uitdelen van het eten besluit er een man een paar rijen voor ons ziek te worden. Echt ziek, zodat iemand van de stewardessen twee keer vraagt of er een dokter aan boord is. Ook komen de koffertjes met zuurstofflessen en zo te voorschijn. Iemand heeft zich bereid verklaard om voor dokter te spelen en komt bij de man zitten. Na twee uur wachten, het is inmiddels na twaalven, krijgen we toch nog eten. Die nootjes waren toch nog handig.
Na het eten kunnen we nog even slapen, en niet helemaal gammel rollen we in Dusseldorf uit het vliegtuig. Als ontbijt kregen we vlak voor het uitstappen een klef broodje met een omelet, dat al gauw werd omgedoopt tot een McEgg. In ieder geval is het niet genoeg om de honger te stillen, dus kopen we nog een broodje op Dusseldorf Airport.
De auto doet het na 4 weken stil staan nog steeds, en ik betaal een lousy 118 Euro voor die 4 weken. Ik heb het even opgezocht: dit kost op Schiphol tegenwoordig 218 Euro!
De rit naar huis is vooral warm. We komen uit Denver met 38 droge graden. En hier zal hier zo’n 33 natte graden zijn. Jakkes, wat een plakweer.
Thuis! Eindelijk. Heerlijk! Koel! Lekker. En s’ avonds: there is no bed, like your eigen bed!
We hebben nu al weer twee keer in ons eigen bed geslapen, en twee keer midden in de nacht wakker geworden en ’s morgens tot na elven geslapen. (ik weet het, er zijn mensen die dit elk weekend kunnen, de zgn gapers).
Blij om weer thuis te zijn.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.