weblog:
A website that displays in chronological order the postings by one or more individuals and usually has links to comments on postings.
Raytje
De verzamelde werken – Volume II
De gebruikelijke verzameling van belangrijke informatie, wetenswaardigheden, laatste nieuwtjes, eerste geruchten, roddel, achterklap, onzin en klets.
Griesenkareck
De berg waar Wagrain, Moadorfl en Flachau tegen aankijken heet de Griesenkareck. Vreemd genoeg zijn we er al die keren dat we hier waren nog nooit naar toe gewandeld. In de winter kun je dat sowieso niet, dan is die route afgezet. Tijd dus om er eens naar toe te gaan. Terwijl de kids in het zwembad liggen ga ik in mijn eentje met de Flying Mozart (de kabelbaan uit Wagrain) naar boven. Vandaar is het maar een half uurtje en dan sta je op 1991 meter, naast een 8 meter hoog kruis.
Tijdens dat tripje zag ik twee parapentes opstijgen. De termiek had ze in no-time nog wat hoger.
Naar aanleiding van dat tripje besluiten we de dag daarna een flinke wandeling over de Griesenkareck te maken, en dan doorlopen naar Kleinarl. Zonder gemopper (bedankt kids!) gaan we op pad. Het is de Kleinarl Höhenweg, die over de bergrug tussen Flachau en Kleinarl voert. Je loopt van top naar top. Het weer was er prima voor: niet te warm, en een klein briesje. Onbewolkt, en redelijk helder. Dus mooie vergezichten. Op elke top kun je tot ver in de omgeving kijken: de Dachstein, de Großglockner, de Venediger, alles is te zien.
Dan komen we op een top met een kruis waaraan een kastje hangt. In het kastje een boekje waar je je naam in kunt achterlaten. Dine stemming was toch al goed en in een hilarische bui besluiten we een boodschap aan Patrick en Heidi over te brengen (rrraarrrr) .
We vervolgen onze weg niet voordat Fabian zijn schoenen drie keer uitgedaan en geinspecteerd heeft om te kijken wat er zo’n pijn aan zijn voeten doet. De pijn verdwijnt zonder dat we iets vinden….
De route begint dan omlaag te gaan. Omdat we zo onderhand wel honger beginnen te krijgen, lopen we langs de eerste Hütte. Die blijkt alleen op zondag, dinsdag en donderdag open te zijn – het is nu maandag. Hmmm, zeker het naseizoen. Maar ook de volgende Hütte blijkt helemaal dicht te zijn. Gelukkig hebben we ons noodrantsoen (overgebleven tortillas van de vorige dag ) bij ons, al smaakt dat wel erg droog met water. Maar goed, we kunnen er weer even op vooruit.
Verder naar beneden. Mijn linkerknie begint pijn te doen van al dat omlaag lopen. Gelukkig is er dan Liftgasthaus Galler waar we welkom zijn. En dan smaakt zo Gösser bier toch wel heel erg lekker! Het laatste stuk gaat erg zwaar, maar we komen heelhuids beneden. In de lokale Spar kopen we wat te drinken en wachten vervolgens op de bus. Die brengt ons een half uur later naar het startpunt in Wagrain.
Daarna nog een uur in het zwembad om bij te komen en af te koelen. Een geslaagde dag. ’s Avonds kan ik meedelen dat we die dag ruim 10 km hebben gelopen. De Garmin heeft het mooi voor ons bijgehouden (het rechte stuk op het kaartje is de kabelbaan).
Reader's Comments
Leave a Comment
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.
Manouschka, en de rest van de familie dat jij/jullie focking bruut daar hoog op die berg aan ons en vooral aan Patrick denken en dan ook nog een boodschap achter laten. Dat is toch wel super!!! Hopelijk is het weer bij jullie op het moment beter want hier is het focking bruut stink weer, regen, regen en nog eens regen.
Nog focking bruut veel plezier.
Groeten,
Patrick en Heidi